14 Mart 1978 tarihli Temsile Uygulanacak Hukuk Hakkında La Haye Konvansiyonu

Temsile Uygulanacak Hukuk Hakkında La Haye Konvansiyonu, La Haye Devletler Özel Hukuku Konferansı’nın on üçüncü oturumunda kabul edilmiş bir milletlerarası özel hukuk sözleşmesidir. Konvansiyonun amacı, temsil ilişkisine uygulanacak hukuk hakkındaki kanunlar ihtilâfı kurallarını yeknesaklaştırmaktır. Bu çerçevede, Konvansiyon, esas itibariyle temsil ilişkisine uygulanacak hukuku tespit etmektedir. Konvansiyona göre, temsil ilişkisine uygulanacak hukuk, temsil olunan ile temsilci arasındaki ilişki ve üçüncü kişi ile olan ilişki ayrımına göre belirlenmektedir. Buna göre, temsil olunan ve temsilci arasındaki iç ilişkiye uygulanacak hukuk bakımından irade muhtariyeti kabul edilmektedir. Hukuk seçimi anlaşmasının yokluğunda ise, uygulanacak hukuk objektif kriterlere göre belirlenmektedir. Üçüncü kişi ile olan ilişkiye uygulanacak hukuk bakımından, çoğu hukuk düzeninin aksine sınırlı bir irade muhtariyeti öngörülmektedir. Buna göre, temsil olunan veya üçüncü kişi tarafından yazılı olarak seçilmek ve karşı tarafça açıkça kabul edilmek şartlarıyla hukuk seçimi anlaşması yapılabilir. Hukuk seçimi anlaşmasının yokluğunda ise, uygulanacak hukuk, yine objektif kriterlere göre tayin edilmektedir

Anahtar Kelimeler:

Temsil, Temsil Đlişkisi, Temsil Đlişkisine Uygulanacak Hukuk, Kanunlar Đhtilâfı, La Haye Temsil Konvansiyonu

The Hague Convention y of 14 March 1978on The Law Applicable to Agency

The Hague Convention on the Law Applicable to Agency is a convention of private international law which was accepted at the Thirteenth Session of the Hague Conference on Private International Law. The aim of this Convention is to unify the rules of conflict of laws on the law applicable to agency. In this context, the Concention mainly determines law applicable to agency. According to the Convention, the law applicable to agency relationship is determined in respect of the relationship between principal and agent and, the relationship with third party. According to this, party autonomy is accepted in terms of law applicable to the relationship between principal and agent. There is no agreement on choice of law however, the law applicable to internal agency relationship is determined in respect of objective criterias. In terms of the law applicable to the relationship with third party, the restricted party autonomy is accepted in this Convention contrary to the most of law system. According to this, the law applicable to the relationship with third party may be chosen in writing by the principal or the third party as long as the other party accepts expressly the law this choices. There is no agreement on choice of law however, the law applicable to this is determined in respect of objective criterias too

Keywords:

Agency, Agency Relationship, Law Applicable to Agency,

PDF

___

Akıncı, Ziya. (1996). Milletlerarası Özel Hukukta İnşaat Sözleşmeleri. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayını.
Akyol, Şener. (2009). Türk Medenî Hukukunda Temsil (B.1). İstanbul: Vedat Kitapçılık.
Aybay, Rona/Dardağan, Esra. (2008). Uluslararası Düzeyde Yasaların Çatışması (Kanunlar İhtilâfı). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Badr, Gamal Moursi. (1984). Agency: Unification of Material Law and of Conflict Rules. Hague: Recueil Des Cours, Vol. 184.
Busch, Danny/Macgregor, Laura J. (2009). The Unauthorised Agent, Perspectives from European and Comparative Law. Cambridge: Cambridge University Press.
Chorus, J. M. J./Gerver, P. H. M./Hondius, E. H./Koekkoek, A. K. (1999). Introduction to Dutch Law. Hague.
Çelikel, Aysel/Erdem, B. Bahadır. (2009). Milletlerarası Özel Hukuk (B. 9). İstanbul: Beta Yayınevi.
Doğan, Vahit. (2010). Milletlerarası Özel Hukuk (B. 1). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Ekşi, Nuray. (1992). Yabancılık Unsuru Taşıyan Akitler ve Bu Akitlerin AT Roma Konvansiyonuna Göre Anlamı, MHB, S. 1-2: 1-10.
Esener, Turhan. (1961). Mukayeseli Hukuk ve Hususîyle Türk-İsviçre Borçlar Hukuku Bakımından Sâlahiyete Müstenit Temsil. Ankara: Ankara Hukuk Fakültesi Yayınları.
Fox, William F. (1992). International Commercial Agreement, A Primer on Drafting, Negotiating and Resolving Disputes (Ed. 3). Boston: Kluwer Law International.
Fridman, G. H. L. (1976). The Law of Agency (Ed. 4). London: Butterworths.
Güngör, Gülin. (2007). Temel Milletlerarası Özel Hukuk Metinlerinin Sözleşmeden Doğan Borç İlişkilerine Uygulanacak Hukuk Konusunda Yakınlık Yaklaşımı, Ankara: Yetkin Yayınları.
Hay, P./Müller-Freienfels, W. (1979). Agency in The Conflict of Laws and The 1978 Hague Convention, The American Journal of Comparative Law, Vol. 27, No. 1: 1-49.
Houtte, Hans Van. (1995). The Law of International Trade. London: Sweet&Maxwell.
İnceoğlu, Murat. (2009). Borçlar Hukukunda Doğrudan Temsil (B. 1). İstanbul: On İki Levha Yayınları.
Kahn-Freund, O. (1939). Private International Law: Contracts, The Modern Law Review, Vol. 3, No. 1: 61-66
Koppenol-Laforce, Marielle. (1996). Contracts in Private International Law. International Contracts, Aspects of Jurisdiction, Arbitration and Private International Law (Ed. 1). (Edited by: Koppenol-Laforce, M./Dokter, D./Meijer, G. J./Smeele, F. G. M.). London: Sweet & Maxwell.
Kostromov, Alexey V. (1999). International Unification of the Law of Agency. Montreal: Institute of Comparative Law McGill University.
Nomer, Ergin. (2011). Devletler Hususî Hukuku (B. 19). İstanbul: Beta Yayınevi.
Nygh, Peter. (1999). Autonomy in International Contracts. Oxford: Clarendon Press.
O’Brien, John. (1999). Smith’s Conflict of Laws. London: Cavendish Publishing.
Oğuzman, Kemal/Öz, Turgut. (2012). Borçlar Hukuku Genel Hükümler. C. 1, İstanbul: Vedat Kitapçılık.
Özkan, Işıl. (2003). Devletler Özel Hukukunda İkametgâh, Mutad Mesken ve İşyeri Bağlama Noktalarının Yeniden Değerlendirilmesi. Ankara: Naturel Yayıncılık.
Preifer, Michael George. (1978). The Hague Convention on The Law Applicable to Agency, The American Journal of Comparative Law, Vol. 26, No. 3: 434-440.
Sargın, Fügen. (2002). Milletlerarası Unsurlu Patent ve Ticarî Marka Lisansı Sözleşmelerine Uygulanacak Hukuk. Ankara: Turhan Kitabevi.
Schmitthoff, Clive M. (1970). Agency in International Trade, Hague.
Stoljar, S. J. (1961). The Law of Agency. London: Sweet&Maxwell.
Stone, Peter. (2010). EU Private International Law (Ed. 2). Cheltenham: Edward Elgar Publishing Limited.
Şanlı, Cemal. (1986). Milletlerarası Ticarî Tahkimde Esasa Uygulanacak Hukuk. Ankara: Banka ve Ticaret Hukuku Araştırma Enstitüsü.
Tanrıbilir, Feriha Bilge. (2007). 30 Haziran 2005 Tarihli Yetki Anlaşmasına Dair Lahey Sözleşmesi, GÜHFD, C. XI, S. 1-2: 321-354.
Tekinalp, Gülören. (1977). Türk Devletler Hususî Hukukunda Temsil Yetkisi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayını (Temsil).
Tekinalp, Gülören. (1981). Temsil Yetkisine İlişkin Milletlerarası Çalışmalar ve La Haye Sözleşmesi, MHB, Y. 1, S. 2: 28-32 (La Haye).
Tekinalp, Gülören/Uyanık Çavuşoğlu, Ayfer. (2011). Milletlerarası Özel Hukuk Bağlama Kuralları (B. 11). İstanbul: Vedat Kitapçılık.
Tiryakioğlu, Bilgin. (1996). Taşınır Mallara İlişkin Milletlerarası Unsurlu Satım Akitlerine Uygulanacak Hukuk. Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları.
Uluocak, Nihal. (1989). Milletlerarası Özel Hukuk Dersleri. İstanbul.
Uyanık Çavuşoğlu, Ayfer. (2012). Türk Milletlerarası Özel Hukukunda İradî Temsil, BATİDER, C. 28, S. 1: 67-108.
Verhagen, H. L. E. (1995). Agency in Private International Law, The Hague Convention on The Law Applicable to Agency. Dortrecht/Den Haag: Martinus Nijhoff Publishers.