Bilişsel-davranışçı terapilerin ilki olan RET, 1955 yılında, aşın bilişsel, oldukça pozitivist ve çok aktif-yönlendirici bir yaklaşımdı. RET’in insanın güçlüğüne ilişkin ABC modeli; insanlann istenmeyen harekete geçirici olaylarla (activating events) karşılaştıklan (A), bu uyancılara karşı akılcı (rational) ve akılcı olmayan inançlara (irrational beliefs) sahip olduklan (B), akılcı inançlan (rB) ile uygun duygusal ve davranışsal sonuçlar (aC) yarattıkları veya akılcı olmayan inançlan (iB) ile uygun olmayan ve işlevsel olmayan sonuçlar (iC) yarattlklanm belirtmektedir. Başlangıçta, RET insanlann gözlenmesi ve duyarlılığı ile ilgili veri toplayarak ve görgü! “gerçekliği” benimseyerek, daha sonra moda olan ' mantıki pozitivizmin “bilimsel” felsefesini yaygın bir şekilde izlemiştir. Yaşamdaki hoş olmayan olaylar hakkında mantıklı olmayan özle konuşmanın (self-talk) duygusal güçlüğe “peden olduğunu” ya da bunu yarattığını ifade eden bu görüş, danışanlara kendileri için nasıl bir hipo-tetik-tümden gelimli bir tartışma yapacaklannı öğretmenin önemini vurgulamaktadır. Bunu yaparken akılcı olmayan bilişten çok akılcı biliş ve görgül olmayan, aşırı genellenmiş kendini ifade cümlelerinin (self-statements) yönlendirici tartışması (D) üzerinde yoğun olarak durmuştur.