Bu çalışmanın amacı, in situ oluşan enjektabl implantlardan granisetron hidroklorür salımına çözücü türünün etkilerinin incelenmesidir. Formülasyonlar ağırlıkça %32 poli(DL-laktid-ko-glikolid) 50:50 (Resomer RG 502), %64 çözücü ve 4% etkin madde içermektedir. Kullanılan çözücüler, azalan hidrofillik sırasına göre dimetilsülfoksit (DMSO), N-metil-2-pirolidon (NMP), tetraglikol (TG), propilen karbonat (PC), triasetin (TA) ve benzyl benzoat (BB)`tır. Formülasyonların 20G iğnelerden enjekte edilebilirliği saptandıktan sonra, in vitro çözünme hızı testi su banyosunda (30 dev/dak) yürütülmüş ve numuneler spektrofotometrik olarak analiz edilmiştir. Etkin madde salım profilleri, başlangıç doz boşalmasının hidrofobik çözücülerin kullanılmasıyla BB>TA>PC sıralamasında azaldığını ve hidrofilik çözücülerin kullanılmasıyla DMSO>NMP>TG sıralamasında arttığını göstermiştir. Takip eden salımda birinci haftada, DMSO doz boşalmasına (99.1%) neden olurken, BB ve TA çok yavaş salıma neden olmuştur. BB ve TA üç haftada üç-fazlı profiller göstermiştir. NMP ve TG, DMSO ve PC arasında yer alan benzer profiller vermiştir. PC, birinci günde %25`ten sonra nispeten düzenli salım vermiştir. Salım kinetikleri çoğunlukla Higuchi kinetik modeline uymuştur. Sonuçlar faz duyarlı polimerlerin, orta hidrofobluktaki çözücüler ile kombinasyonlarının enjektabl implant sistemlerden 21 gün boyunca etkin madde salımının düzenlenmesinde yararlı olabileceğini göstermiştir

The aim of this study was to investigate effects of solvent type on granisetron hydrochloride release from injectable in situ forming implants. Formulations contained 32% poly(DL-lactide-co-glycolide) 50:50 (Resomer RG 502), 64% solvent and 4% drug by weight. Dimethylsulphoxide (DMSO), N-methyl-2pyrrolidone (NMP), tetraglycol (TG), propylene carbonate (PC), triacetin (TA) and benzyl benzoate (BB) in the rank of decreasing hydrophilicity, were used as solvents. After determination of formulation`s injectability through 20G needles, in vitro dissolution test was carried out in a shaker bath (30 rpm) and samples were analyzed by spectrophotometrically. Drug release profiles showed that initial burst decreased by using hydrophobic solvents in rank of BB>TA>PC and increased by using hydrophilic solvents in rank of DMSO>NMP>TG. For following release; DMSO caused a burst (99.1%) while BB and TA caused very slow release for the first week. BB and TA showed tri-phased profiles for three weeks. NMP and TG gave similar profiles between DMSO and PC. PC gave relatively regular drug release after 25% in the first day. Dissolution kinetics mostly fitted to Higuchi kinetic model. Results showed that, combination of phase sensitive polymers and moderately hydrophobic solvents can be utilized for modifying release of drug from injectable implant systems for 21 days