Dönemin tiyatro gelenekleri ve dini tartışmaları üzerine inşa ederek, Hamlet dilsel ve dramatik araçlar kullanmakta ve böylece seyircisini korkutmaktadır. Görsel-işitsel araçlar, oyuncuların giriş ve çıkış biçimleriyle birlikte seyirciyi korkutmak için kullanılmaktadır. Bunlar, oyundaki ürkütücü unsurlara yönelik inanç ve güvensizlik arasında bir dalgalanma yaratmakta; bu da izleyici korkusunu daha da arttırmaktadır. Böylece, bu unsurlar aracılığıyla, katartik korku yaratılarak seyirciyi korkutan gotik katarsis elde edilmektedir. Oynandığı Rönesans amtiyatrolarının duygulara hitap eden ortamı sayesinde katarsisin bu türü gerçekleşmektedir. Bundan dolayı, bu araştırmanın amacı Elizabeth dönemi tiyatro ortamının Hamlet'teki ürkütücü öğelere yönelik seyirci tepkisini nasıl etkilediğni ve gotik katarsisi tetiklediğini örneklemektir.

Built on Elizabethan dramatic conventions and religious debates about ghosts, Hamlet employs linguistic and dramatic means to chill its audience. Audio-visual means, along with the manner of entrances and exits, are used in order to horrify the audience. These create a uctuation between belief and disbelief towards the macabre elements in the play, which in turn heightens the fear in the audience. Thus, through these elements, gothic catharsis is achieved, which creates cathartic horror that generates fear in the audience. The overall sensory experience in the Early Modern amphitheatre in which the play was enacted had a great effect on the creation of this form of catharsis. Therefore, this article aims to illustrate how the Elizabethan playhouse experience affected audience reaction towards macabre elements and triggered gothic catharsis in Hamlet.