Massimo Ganci, "La Sicilia del Gattopardo" Leopar'ın Sicilya'sı adlı yapıtında Sicilya'nın taşlaşmış kuraklığının, Tomasi di Lampedusa için insan yaşamının bir yansıması olduğunun altını çizer Aktaran: Gioia, 2014 . Bu çorak manzarayı değiştirmenin olanaksızlığı, insan varoluşunun içinde bulunduğu durumdan kurtulmasının zorluğuyla koşutluk taşır. "Il Gattopardo" Leopar adlı yapıtın satır aralarındaki çorak, kurtarılması olanaksız Sicilya, boşlukta asılı kalmış bireyin çaresizliğinin izdüşümü niteliğindedir. Bu boşluk ve acı duygusu, Tomasi di Lampedusa'nın karamsarlığını daha da arttırarak onu evrensel bir şüpheciliğe ve her türlü idealin yıkılmaya mahkum olduğu inancına sürüklemektedir. Bu bağlamda yazar, yapıtında sonsuzluk ve ölüm kavramlarını evrenselleştirmekte ve bu kavramları günlük yaşamın özü olarak algılamaktadır. Sicilya manzaralarının insan kaderiyle benzerliği, bu açıdan kozmik bir boyuta ulaşmakta, sembolik bir önem kazanmaktadır. Tarihi açıdan değerlendirildiğinde durağan bir nitelik gösteren 1860'ların Sicilya'sı, bu bağlamda ölümün tehditkâr varlığının egemen olduğu varoluşsal bir durumun metaforu olarak karşımıza çıkar. Çalışmamızda gün yüzüne çıkarmayı amaçladığımız üzere, gerçekler karşısında başkahramanın güçsüzlüğü, yaklaşan ölümle birlikte hissettiği kaygılar, saldırgan bir cinselliğe umutsuzca tutunmaya çalışması her ne kadar yaşamla iç içe duygu ve davranışlar olma izlenimi verseler de, aslında derin bir şekilde ölüme dair izler taşırlar. İtalya'da "100 temel yapıt" arasında gösterilen "Il Gattopardo"da, yaşam karşısında ölümün yüceltilmesi ve bu kavram aracılığıyla sonsuzluğa ulaşma arzusunun ön plana çıkması, yapıtın İtalyan edebiyatında dikkate değer bir önem taşımasına neden olmuştur.

In his work, "La Sicilia del Gattopardo" The Sicily of the Leopard , Massimo Ganci emphasizes that according to Tomasi di Lampedusa the lithied aridity of Sicily is a reection of human life ref. Gioia, 2014 . The impossibility of changing this barren landscape has parallels with the difculty of saving human existence from the situation in which it nds itself. Barren and beyond redemption, Sicily as depicted between the lines of "Il Gattopardo" is a projection of the despair of the self-alienated individual. This sensation of emptiness and pain augments the pessimism of Tomasi di Lampedusa even further, pushing him towards a universal skepticism and the belief that every kind of ideal is doomed to destruction. In this regard, the author universalizes in his work, the concepts of eternity and death, and perceives these concepts as the essence of daily life. The similarity of the Sicilian landscapes to the human destiny reaches a cosmic dimension in this respect and gains a symbolic signicance. Sicily in the 1860s, which has a static characteristic from a historical perspective, appears in this context as a metaphor of an existential state dominated by the menacing presence of death. As we aimed to reveal in our study, although the weakness of the hero against the face of reality, together with his anxieties concerning approaching death, his desperate attempt to hold on to an aggressive sexuality give the impression of emotions and behaviors that are in touch with life, they actually bear the traces of death. The glorication of death in the face of life and the prominence of the desire to reach eternity through this concept in "Il Gattopardo", recognized as being one of Italy's 100 major works of art, has rendered the book considerable importance in Italian literature.