Çok Yönlü Ruderal Bir Tur: Diplotaxis tenuifolia (L) DC.

Diplotaxis tenuifolia (L.) DC. Türkiye Florasında 5 türle temsil edilen çok yıllık, ruderal bir türdür. Türkiye Florasında evrimsel olarak Sinapis ve Eruca cinsleri arasında yer alır. İç Anadolu, Marmara ve Karadeniz bölgelerinde, nadas alanları, yol kenarları ve sürülmüş topraklarda yaygın olarak yetişmektedir. Ancak İç Anadolu bölgesindeki step alanlarında, bitki örtüsünün çok yoğun olduğu yerlerde bir varlık gösterememektedir. Vejetasyon dönemi oldukça uzun olup Nisan- Kasım ayları arasındadır. Çiçekleri hoş kokulu, taban yaprakları geniş rozet oluşturan, kök sistemi kalın ve kuvvetlidir. Bu özellikleri ile çiçekçilikte, peyzaj çalışmalarında, çim alanları oluşturmada, çim bitkisine alternatif olarak, arıcılıkta, heyelan ve erozyonu önlemede neredeyse sıfır maliyetle kullanılabilecek bir bitkidir. Bu özellikleri yanında antifungal etkilidir ve taban yaprakları halk arasında salata olarak kullanılmaktadır. Ekolojik yönden bitkinin rekabet gücü zayıftır. Step alanlarında diğer türlerle rekabet edemez fakat sürülmüş, kazılmış ve kendi haline bırakılmış boş alanlarda çok iyi bir gelişme gösterir. Tohum sayısı çok fazla ve tohumların çimlenmesi kolay olduğu için bu tip habitatlarda hızlı bir gelişme gösterir. Geniş taban yapraklarıyla öbekler halinde yetiştiği ve örtü derecesi fazla olduğu için kolayca baskın hale geçer. Kuraklığa dayanıklı ve her türlü habitatta yetişebildiğinden ve fazla bakım gerektirmediğinden çok düşük bir maliyetle peyzaj çalışmalarında kullanılabilir. Bitkinin diğer bir önemi ise uzun süren vejetasyon dönemi yanında nektarlı ve buna bağlı olarak hoş kokulu olması nedeniyle arıcılık açısından da önemli potansiyel bir bitki özelliği taşımasıdır. Bu özelliklere sahip olan Diplotaxis tenuifolia, yabani bitki olarak değerlendirilip kampus alanlarında, kuruluşların çevresinde veya boş alanlarda peyzaj çalışmalarına yer açmak amacıyla sökülmek yerine, popülasyonun devamının sağlanması büyük önem taşımaktadır

A Multy Functional Rubbish Plant: Diplotaxis tenuifolia ( L.) DC

Diplotaxis tenuifolia (.L.) DC. is perennial and a rubbish plant, represented by 5 species in Turkish Flora and phylogeneticaly takes places between Eruca and Sinapis genera. It grows dominetly on cultivated lands, roadsides, fallow fields and empty places in Inner Anatolia, Marmara and Black Sea regions. But among other stepic plants it can not obtain the same success. Distribution area of D. tenuifolia is mainly inner anatolia in Turkey but a very wide - spread plant in the world. Vegetation period is rather long, between April and November months. It has yellow flowers with a pleasant odour, broad, branched basal leaves and thick long an strong roots. These characters make the plant an important material for flower sector, landscaping, apiculture, prevention of soil erosion and landslide at almost no cost. Besides these advantages, ıt has antifungal feature and its leaves are used as salad in rural areas.In ecologycal aspect, since its competition potential is very weak it prefers empty fields, cultivated areas, roadsides. In these habitats it grows as small groups with its large, dense green basal leaves. Thus ıt covers the whole vegetation by eliminating the other plants. Seed production of plant is very high and germination of seeds is very easy. Plant is xeromorphic and grows almost in every kind of habitat and it does not need extra care, so it is very economic to use Diplotaxis tenuifolia in those activities. Very large green areas can be created for long period as an alternative to making grassy areas with a small budget. Besides its long vegetation period, it also holds a remarkable potential regarding beekeeping as it is rich in nectar with a pleasant odour. Diplotaxis tenuifolia with these features shall be benefitted in campus areas, gardens of institutions and empty areas for landscaping instead of removing them to open spaces for horticulture. Maintenance of this self-generating plant would bring both economic and ecological advantages

___

  • Baytop, T. 1984. Bitkilerle Tedavi. Nobel Tıp Kitapevi, 1. Baskı İstanbul.
  • Davis,P.H., Mill,R.R., Tan,K. 1988. Flora Of Turkey And The East Aegean Islands, vol. 10, Edinburh Univ. Press.
  • Erik ,S., Tarıkahya,B. 2004. Türkiye Florası Üzerine Kebikeç, 17 : 139- 163.
  • Erik,S., Güner,A., Yıldırımlı,Ş., Sümbül,H. 1996. Tohumlu Bitkiler Sistematiği, Laboratuvar Kılavuzu, Literatür
  • Families, Ot Sistematik Botanik Dergisi. 8 (1): 141- 169. Gledhill, G. 1989. The Names Of Plant,s, Cambridge Univ. Press New York.
  • Hedge, I.C. 1965. Diplotaxis Flora Of Turkey And The East Aegean Islands, vol. 1, Edinburh Univ. Press.
  • Hedge, I.C. 1965. Diplotaxis in Davis’ Flora of Turkey And The East Aegean Islands, vol. I. Edinburgh Univ. Press.
  • Kılınç,M., Kutbay,G. 2008. Bitki Ekolojisi, Palme Yayınları, Ankara.
  • Official Methods and Recommended Practices of Oil Chemist’s Society, 1993. 4th ed. AOCS Press, pp. Aa 4-38.
  • Özay, Dilek .S. 2010. İkili görüşme, Hacettepe Üniv. Gıda Mühendisliği Bölümü.
  • Sakcalı., Serin,M. 2009. Seed Gemination of D. tenüifolia , Eurasian Journal of Biosciences, 3, 107- 102.
  • Sorkun, K. 2008. Türkiye’nin Nektarlı Bitkileri, Polenleri ve Balları. Palme Yayıncılık, Ankara.
  • Yıldırım, A., Ekim,T. 2003. Orta Anadolu Bölgesi Yabancı Ot Florası. Bitki Koruma Bülteni 43: (1-4), 1- 99.
  • Yıldırımlı, Ş. 2001. The Chorology Of The Turkish Spesies of Brassicaceae, Buddlejaceaea and Buxaceae.