Sağlık çalışanlarına uygulanan şiddet: özel bir tıp merkezi örneği

Bu çalışmanın amacı, özel bir sağlık kuruluşunda çalışan personelin şiddet ile karşılaşma sıklığı ve ilişkili etmenlerin belirlenmesidir. Çalışmada veri toplama aracı olarak Arnetz (1998) tarafından geliştiren “Şiddet Olay Formu” kullanılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen veriler SPSS istatistik paket programına aktarılmış, frekans, yüzde, aritmetik ortalama ve standart sapma gibi tanımlayıcı istatistiksel yöntemlerle analiz edilmiştir. Araştırmanın evrenini, Ankara’da yer alan özel bir sağlık kuruluşunda çalışanların tümü oluşturmaktadır. Araştırma 2012 Mayıs döneminde gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda; toplam 92 (% 81) anket geri dönmüştür. Ankete cevap veren sağlık çalışanlarından % 24,2’sinin şiddete maruz kaldığı bulunmuştur. Şiddete maruz kalanların % 28,6’sının 5 kez ve daha fazla şiddete maruz kaldığı; % 45,5’inin hasta tarafından şiddet gördüğü; % 76,2’lik bir oranla saldırganların çoğunluğunun erkek olduğu ve % 45,5’lik bir oranla en fazla muayene odasında saldırıya uğradıkları görülmektedir. Şiddete uğrayan personelin tamamı sözel tehdit ya da saldırganlık şeklinde şiddetin türünü açıklamışlardır. Şiddete maruz kalanlarla ilgili hiçbir idari ya da adli işlem yapılmadığı sonucuna ulaşılmıştır

Anahtar Kelimeler:

Şiddet, işyeri şiddeti, sağlık çalışanları, çalışma ortamı

Violence Applied to Health Employees: An Example of a Private Medical Center

The purpose of this study is determining the factors associated with violence and the incidence of violence of personnel working in the private health institution. In this study “The Violent Incident Form (VIF)” developed by Arnetz (1998) is used as a data collection tool. The data obtained from the research is transferred to the SPSS statistical package program and is analyzed by identifying statistical methods such as frequency, percentage, arithmetic mean and standard deviation. Population of the study is all workers of a private health institution located in Ankara. Research was carried out in the period of May 2012. In the result of the research a total of 92 (81 %) questionnaire was returned. The 24.2 % percent of the health workers who responded the questionnaire was found to be exposed to violence. It is found that 28.6 % of the workers was subject to violence 5 times or more; 45.5 % was exposed to violence by patient; the majority of the attackers was males (76.2 %) and most of the attacks was in the consultant room with the rate of 45.5 %. The workers, exposed to violence, defined the type of violence in case it was verbally or by an attack. It was found that there was neither an administrative nor a legal procedure for the subjects of the violence

Keywords:

Violence, workplace violence, health workers, working environment,

PDF

___

Aktuğlu, K., Hancı, H. 1999. Acil Serviste Şiddet Tehdidi. Hekimin Yasal Sorumluluk ve Hakları (Tıp ve Sağlık Hukuku), Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Toprak Ofset, İzmir.
Annagür, B. 2010. Sağlık Çalışanlarına Yönelik Şiddet: Risk Faktörleri, Etkileri, Değerlendirilmesi ve Önlenmesi, Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 2(2), ss. 161-173.
Arnetz, J. E. 1998. The Violent Incident Form (VIF): A Practical Instrument for the Registration of Violent
Incidents in the Health Care Workplace, Work & Stress, Vol. 12, No. 1, ss. 17-28. Atan, Ş. Ü., Dönmez, S. 2011. Hemşirelere Karşı İşyeri Şiddeti, Adli Tıp Dergisi, 25 (11), ss. 71-80.
Ayrancı, Ü., Yenilmez, Ç., Günay, Y., Kaptanoğlu, C. 2002. Çeşitli Sağlık Kurumlarında ve Sağlık Meslek
Gruplarında Şiddete Uğrama Sıklığı, Anadolu Psikiyatri Dergisi, (3), ss. 147-154. Barrett, S. 1997. Protecting Against Workplace, Public Manag., 79, ss. 9-12.
Çamcı, O., Kutlu, Y. 2011. Kocaeli’nde Sağlık Çalışanlarına Yönelik İşyeri Şiddetinin Belirlenmesi, Psikiyatri
Hemşireliği Dergisi, 2(1): ss. 9-16. Davenport, N., Schwartz, R.D., Elliott G.P. 2003. Mobbing: İşyerinde Duygusal Taciz. Çev. Osman Cem
Önertoy, Sistem Yayıncılık, İstanbul: 5. Eker, H. H., Topcu, İ., Şahinöz, S., Özder, A., Aydın, H. 2011. “ Bir Eğitim ve Araştırma Hastanesindeki Şiddet
Sıklığı”, Bidder Tıp Bilimleri Dergisi, 3(3), ss.16-22. Elliott, P.P. 1997. Violence in Health Care. What Nurse Managers Need to Know. Nurs Manage; 28(12), ss. 38
Gates, D. M. 1995. Workplace Violence. AAOHN J., 43, ss. 536-543.
Gülalp, B., Karcıoğlu, O., Köseoğlu, Z., Sarı, A. 2009. Dangers Faced By Emergency Staff: Experience In
Urban Centers In Southern Turkey, Ulus Travma Acil Cerrahi Dergisi, 15, ss. 239-242. Köknel, Ö. 2006. Bireysel ve Toplumsal Şiddet. 5. Baskı, İstanbul: Altın Yayınları.
Sağlık Bakanlığı. 2013. Sağlıkta Ulusal Renkli Kodlara (URK) İlişkin Yeni Düzenleme, http://www.kalite.saglik.gov.tr/content/files/duyurular_2011/2011/07_aralik_2011/0912kalite.pdf (erişim tarihi: 20.01.2013).
Saines, J.C. 1999. Violence and Aggression in A&E: Recommendations for Action. Accid Emerg Nurs; 7(1), pp. 12.
Taşlıyan, M., Gök, S. 2012. Kamu ve Özel Hastanelerde Hasta Memnuniyeti: Kahramanmaraş’ta Bir Alan
Çalışması, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Sayı:1, ss. 69-94. Tengilimoğlu, D. 2001. Hastane Seçimine Etkili Olan Faktörler: Bir Alan Uygulaması, G.Ü. İktisadi ve İdari
Bilimler Fakültesi Dergisi, 1, ss. 85-98. Westhues, K. 2002. A Summary of Research on Mobbing Publihed in OHS Canada. Canada's Occupational
Health & Safety Magazine, pp:30-36. Yıldırım, H. H., Kalem, M., Seyran, F., Demiray, F. N. 2011., Sağlık İşyeri Ortamında Şiddet: Halkın Şiddet
Algısı ve Değerlendirmeleri Ön Bulgular Raporu, Ankara.