Sasani Döneminde Bid’atçılığa Genel Bir Bakış

Sasaniler iktidarlarının ilk zamanlarından itibaren din ve devlet birliğini sağlamaya çalıştılar ve Zerdüştlüğün kaidelerinden yararlanarak iktidarlarını pekiştirdiler. Sasani Şehinşahlığı döneminden kalma birçok metinde din ve devletin birbirlerine bağlı ve uyum içinde olmaları gerekliliği göze çarpmaktadır. Bu, Orta Çağ’da Asya ve Avrupa’da kök salan eğilimin bir öncülü olarak görülebilir.  Doğu Roma İmparatorluğu’nda (Bizans) da Sasani iktidarının başlangıcından bir asır sonra Hıristiyanlık mezheplerinden biri bu devletin resmi dini haline gelmiş ve bu imparatorluğun hüviyetinin asli unsuruna dönüşmüştü.

___

  • Bayani, Sh. (2004). Şamgah-e Eşkaniyan ve Bamdad-e Sasaniyan. Tehran: Intişarat-e Daneshgah.
  • de Menasce, R.P. (1955). L'Eglise mazdéenne dans l'empire sassanide. Cahiers d'Histoire Mondiale. 2(3), 554.
  • Firdevsi. (1939). Shahnameh. Moskova, 7.
  • Gignoux, Ph. (1372/m.1993). Arda Virafnameh (Ardaviraznameh): Metn-e Pehlevi, Harfnivisi, Tecüme-i Metn-e Pehlevi, Vajenameh, Tercüme ve Tahkikat: Jaleh Amuzhgar, Fransa: Şirket-e İntişarat-e Moin, Enjümen-e İranşinasi.
  • Madan, D.M. (1911). The Complete Text ofthe Pahlavi Dinkard. Bombay.
  • Mesudi Eb’ul-Hasan Ali bin Hüseyin. (1344/1965). Mürucu’z-zeheb ve Meadinü’l-Cevher. C. I (terc. Eb’ul-Kasım Payende). Tahran.
  • Mesudi, (1349/m.1970). el- Tenbih ve’l- Eşraf (terc. Eb’ul- Kasım Payende), Tahran.
  • Nāme-ye Tansar. (1354/m. 1975). (ed. M. Minovi), 2nd ed., Tahran.
  • Shaked, Sh. (1979). Wisdom of the Sassanian Sages, Boulder, Colorado, Westwier Press.
  • Shaki, M. (1981). The Denkard Account of History of Zoroastrian Scriptures. Archieve Orientalni, Vol. 49. 114-125.
  • Tefezzuli, A. (1376). Tarih ve Edebiyat-e Iran Piş ez Islam. Tahran: İntişarat-e Sohen.
  • Vahman, F. (1986). Ardā virārz Nāmag, the Iranian ‘Divina Commedia’. Scandinavian Institute of Asian Studies Monograph Series, No. 53, Curzon Press.