Duygu ULUSOY YILMAZ, Funda KEKLİK KAL, Ahmet Selçuk BAYBURTLU

Halk Türkülerinin İçinde Varlığını Sürdüren Şiddet Çağrışımlı İfadeler

Şiddet; fiziksel, psikolojik, bireysel ve toplumsal boyutları ile ele alınması gereken bir olgudur. İnsan, yaşamı boyunca şiddetin farklı boyutları ile karşılaşmaktadır. Şiddet, doğuştan gelen bir davranış biçimi olmasından ziyade sonradan öğrenilen davranışlardır. Psikolojik sorunlar dışında, aile, arkadaş, kitle iletişim araçları şiddetin öğrenilmesine, kanıksanmasına ve yayılmasına etken ortamlardır. Yani insanlar diğer davranışlar gibi şiddeti de içinde bulundukları ortamdan öğrenirler ve kültürel bir miras gibi sonraki kuşaklara aktarabilirler. Toplumun yaşam biçimine, duygularının dışa vurumuna ilişkin önemli ipuçları veren halk türküleri de nesilden nesile, kulak yoluyla aktarılarak öğrenilir. Türkü sözlerinde yer alan şiddet çağrışımlı ifadeler de öğrenilen ve sonraki kuşaklara aktarılan unsurlardır. Bu durum şiddet çağrışımlı ifadelerin müzik aracılığıyla sürekliliğin sağlanmasına, zaman içinde tekrar edilme sıklığına bağlı olarak kanıksanmasına, normalleşmesine ve toplumda kabul gören ifadeler haline dönüşmesine vesile olabilir. Bu çalışmada, TRT Halk müziği repertuvarında yer alan, sözlerinde şiddet çağrışımlı ifadeler içeren türküler, betimsel tarama modeline göre ele alınmıştır. Şiddet çağrışımlı ifadelerin tespit edildiği 1406 halk türküsü; türüne, bölgesine, şiddet boyutlarına ve şiddet çağrışımı içeren ifadelere göre incelenmiştir. Şiddet çağrışımlı ifadeler, salt kelime anlamıyla değil, türkülerin ifade ettiği bütünsel ve genel anlam odaklı olarak değerlendirilmiş, bu kapsamda yapılan detaylı incelemeler sonucunda şiddet çağrışımlı ifadelerin her türküde farklı şiddet boyutlarını ifade ettiği tespit edilmiştir.

Expressions Prevalent in Folk Songs That Connotate Violence

Violence; it is a phenomenon that needs to be considered with its physical, psychological, individual and social dimensions. Throughout human life, these different kinds of violence are encountered. Violence is a learned behavior rather than an innate behavior. Apart from psychological problems, family and friends and mass media are the environments that are effective in learning, applying, spreading and getting used to violence. In other words, like other behaviors, people learn about violence from the environment where they are living, and they can transfer it to the next generations like a cultural heritage. Folk songs, which give important clues about the way of life and the expression of their feelings, are learned from generation to generation by ear. Violent expressions in the lyrics of Turkish folk songs are also the elements learned and transferred to the next generations. This situation can cause to the continuity of violent expressions through music, to become accustomed depending on the frequency of repetition over time, to normalize and to become socially accepted behaviors. In this study, Turkish Folk Songs that contain violence in their words are considered by using the descriptive survey model. Violent expressions detected 1406 folk songs were analyzed according to their types, regions, severity of violence and distribution in the context of words containing violence. Violent words in the songs were evaluated not only with the meaning of the word, but also on the holistic and general meaning expressed by the folk songs. As a result of the detailed evaluations made in this context, it was determined that the violent words expressed different dimensions of violence in each song.

PDF

___

Abiodun, A., Amao, A. O., Oluwatusin, F. M., & Farayola, C. O. (2020). Analysis of poverty status among small holder arable farm households in South Western Nigeria. International Journal of Agriculture and Earth Science, 6(2), 71-77.
Akçakaya, 2009. Türkiye’de bölgesel yoksulluk. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Armstrong, P., & Burger, C. (2009). Poverty, inequality and the role of social grants: An analysis using decomposition techniques. Stellenbosch Economic Working Papers, University of Stellenbosch. Cape Town, South Africa.
Başer, U., & Kaynakci, C. (2019). Determinants of poverty among smallholder farms in central district of Hatay Province, Turkey. Journal of International Environmental Application and Science, 14(4), 145-151.
Birleşmiş Milletler (2021). Ending poverty. (Erişim: 01.02.2021), https://www.un.org/en/sections/issues-depth/poverty/
Bogale, A. (2011). Analysis of poverty and its covariates among smallholder farmers in the eastern Hararghe highlands of Ethiopia. Journal of Development and Agricultural Economics, 3(3), 157- 164.
Çalışkan, Ş. (2010). Türkiye’de gelir eşitsizliği ve yoksulluk. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 59, 89-132.
Dağıstan E., Demirtaş B., Gül A., Yılmaz Y., & Tapkı, N. (2012, Eylül) Hatay ilinde kırsal alanda gelir dağılımı ve yoksulluk. 10. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresinde sunulan bildiri, Konya. Dünya Bankası (2021). Poverty. (Erişim 09.02.2021), https://www.worldbank.org/en/topic/poverty/overview#:~:text=The%20global%20extreme%20 poverty%20rate,%245.50%20a%20day%20in%202017.
Eştürk, Ö., & Ören, M.N. (2012, Eylül). Türkiye kırsalında gelir dağılımı ı̇stihdam ve gıda güvencesi. 10. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresinde sunulan bildiri, Konya.
Farzanegan, M. R., & Habibpour, M. M. (2017). Resource rents distribution, income inequality and poverty in Iran. Energy Economics, 66, 35-42.
Foster, J.E., Greer, J., & Thorbecke, E. (1984). A Class of decomposable poverty measures. Econometrica, 52(3), 761-766.
Gülçubuk, B. (2004, Eylül) Uluslararası tarım politikalarının Türkiye'de kırsal yoksulluk üzerine etkileri. Türkiye VI Tarım Ekonomisi Kongresinde sunulan bildiri, Tokat.
Gün, S., Dellal, İ., Ünüvar, F.İ. (2012, Eylül). Türkiye’de toprak politikası ve kırsal yoksulluk. 10. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresinde sunulan bildiri, Konya.
International Labour Organization (2021). ILO (Erişim: 01.03.2021). https://www.ilo.org/ global/topics/poverty/ WCMS_396219/lang--en/index.htm
Jaiyeola, A.O., & Choga, I. (2021) Assessment of poverty incidence in Northern Nigeria, Journal of Poverty, 25(2), 155-172.
Kahramanoğlu, E., & Dağdelen, N. (2018). Aydın dalama ovasında arazi toplulaştırma çalışmalarının tarla içi geliştirme hizmetleri ve çiftçi memnuniyeti açısından irdelenmesi. Adnan Menderes Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 15(2), 59-66.
Kan, A. (2012). Kırsal alanda tarım işletmelerinde yoksulluk ve yoksulluğun toplumsal cinsiyet çerçevesinde değerlendirilmesi: Konya ili Hadim ilçesi örneği. Doktora Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Karakayacı, Z., & Oğuz, C., (2006). Konya ili Ereğli ilçesi tarım arazileri için kapitalizasyon oranının tespiti. Selcuk Journal of Agriculture and Food Sciences, 20(40), 21-26.
Karsan, A., & Karli, B. (2016). Türkiye’de kırsal yoksulluğun genel bir değerlendirmesi: Isparta ili Sütçüler ilçesi örneği. Mustafa Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 21(2), 168-181.
Kızılaslan, N. (2012). Kente uzaklığın kırsal aile yapısına etkileri. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 2(3), 141-162.
Kule, H., & Es, M. (2005). Türkiye’de kentsel yoksulluk: Kocaeli örneği. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 50, 259-300.
Mbanasor, J. A., Nwachukwu, I. N., Agwu, N. M., Njoku, M. S. E., & Onwumere, J. (2013). Analysis of income inequality and poverty dynamics among rural farm households in Abia state, Nigeria. International Journal of Food and Agricultural Economic, 1(2), 99-104.
OECD (2018). What are equivalence scales? (Erişim 10.10.2020), http://www.oecd.org/eco /growth/OECD-Note-EquivalenceScales.pdf
Oğuz, C., & Kan, A. (2010, Eylül). Kırsal alanda kadın yoksulluğu: Yaylacık köyü örneği. Türkiye IX. Tarım Ekonomisi Kongresinde bildiri, Şanlıurfa.
Osinubi, T. T., & Olomola, P. A. (2020). Globalisation, income inequality and poverty relationships: evidence from Mexico, Indonesia, Nigeria and Turkey. Journal of Economic and Administrative Sciences, 37(2), 179-208.
Özkök, F. (2006). Yoksulluğun azaltılmasında turizmin yeri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 5(15), 85-98.
Rotich, J. K., Odhiambo, M., & Ngeno, V. (2017). Effect of tea farming household characteristics on poverty levels among tea farmers in Konoin Sub-County, Kenya. Global J. Com. & Man. Pers, 6(3), 34-44.
Sarwar, I., Ashfaq, M., Bari, A., & Hafeez, N. (2012). The contribution of various non-farm income sources in reducing income inequality across different farm sizes: A comparison of barani Punjab and cotton/wheat Sindh. Pak. J. Agri. Sci, 49(3), 371-375.
Sehrawat, M., & Giri, A. K. (2018). The impact of financial development, economic growth, income inequality on poverty: evidence from India. Empirical Economics, 55(4), 1585-1602.
Sen, A. (1989). Development as capability expansion. Journal of Development Planning, 19, 41-58. Shams, K. (2012). Income inequality in rural Pakistan-sources and decompositions. MPRA Paper No. 39318.
TCMB (2021). Türkiye Cumhuriyeti Merkez Bankası. (Erişim 09.02.2021), https://www.tcmb.gov.tr/ TÜİK (2021) Türkiye İstatistik Kurumu. (Erişim 10.02.2021), https://data.tuik.gov.tr/Kategori/ GetKategori?p=gelir-yasam-tuketim-ve-yoksulluk-107&dil=1
Uprety, P. (2020). Measures, distribution and decomposition of poverty: An empirical analysis in Nepal. Nepalese Journal of Statistics, 4, 1-16.
Uzun, M.A. 2003. Yoksulluk olgusu ve Dünya Bankası. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 4(2), 155-173
Yanar, R., & Şahbaz, A. (2013). Gelişmekte olan ülkelerde küreselleşmenin yoksulluk ve gelir eşitsizliği üzerindeki etkileri. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 8(3), 55- 74.