Kastamonu’da Yeniden İşlevlendirilen Tarihi Yapıların Sürdürülebilirliğe Etki Eden Çekicilik Faktörleri

Süreç içinde hızla gelişen bilim ve teknoloji; bireylerin çalışma şartlarında, aile yapılarında, dünya görüşlerinde, inançlarında ve gereksinimlerinde değişikliklerin yaşanmasına neden olmuştur. Bu değişiklikler sonucunda birçok tarihi yapı işlevini kaybetmiş, terk edilmiş ve atıl kalmıştır. Atıl kalan bu yapılar, turizmde sürdürülebilirliğin öneminin anlaşılmasıyla değer kazanmış, yaşatılma ilkesi çerçevesinde yeniden işlevlendirilmiştir. Bu durumun bir sonucu olarak kıt kaynaklar korunmuş, kültürel sürdürülebilirlik gerçekleştirilmiş ve yapıların çevresine sosyal, kültürel ve ekonomik katkı sağlanmıştır. Bu olguya koşut olarak, bu çalışmada Kastamonu’da yer alan tarihi konakların tercih edilerek yaşatılmasını sağlayan çekicilik faktörlerinin neler olduğu anket tekniğiyle araştırılmıştır. Verilerin analizinde istatistik paket programı kullanılarak “yüzde” ve “sıklık” haricinde, parametrik olmayan “Mann Whitney U” ve “Kruskal Wallis” testlerine başvurulmuştur. Araştırmanın sonuçlarına göre konak otellerin tercih edilmesini sağlayan faktörler: meslek, ekonomik durum, kültür ve yaşam tarzıdır. Ayrıca bu faktörlerin turistlerin bireysel özelliklerinden, cinsiyet, eğitim durumu ve toplam aylık gelire göre anlamlı farklılık gösterdiği tespit edilmiştir.

Attraction Factors That Affect Sustainability in Historical Refunctioned Buildings in Kastamonu

Science and technology developing rapidly in the process have caused changes in working conditions, family buildings, worldviews, beliefs, and needs of the individuals. As a result of these changes, many historical buildings have lost their function, they have been abandoned, and remained idle. These idle buildings have gained importance by understanding the importance of sustainability in tourism and they have been refunctioned within the framework of survival principle. As a result of this situation, scarce resources have been preserved, cultural sustainability has been realized and social, cultural and economic contributions have been made to the environment. In parallel with this case, this study was investigated by questionnaire which shows the attractiveness factors which provide the survival of the historical mansions in Kastamonu.By using statistical package program in the analysis of data, nonparametric “Mann Whitney U”, and “Kruskal Wallis” tests are applied other than “percentage” and “frequency”. According to the results of the study, the factors affecting to prefer mansion hotels were occupation, economic situation, culture and lifestyle.It is also determined that these factors showed a significant difference according to individual characteristics, gender, education status and total monthly income of tourists.

PDF

___

Ahunbay, Z. (1996). Tarihi Çevre Koruma ve Restorasyon. İstanbul: Yem Yayınları.
Aksoy, A., Enlil, Z., Ünsal, D. F., Pulhan, G., Dinçer İ., Zeren, G., Ahunbay, Z. ve Köksal, G. (2012). Kültürel Miras Yönetimi. Eskişehir: T.C. Anadolu Üniversitesi Yayını, I. Baskı, Web-Ofset.
Altınoluk, Ü. (1998). Binaların Yeniden Kullanımı. İstanbul: Yapı Endüstri Merkezi Yayınları.
Avcı, N. (2003). Anıtsal Yapılarda Uygulanabilecek Eklerin Çeşitlerinin Araştırılması ve Örneklerle Açıklanması (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi.
Aydın, D. ve Yaldız, E. (2010). Yeniden Kullanıma Adaptasyonda Bina Performansının Kullanıcılar Üzerinden Değerlendirilmesi, Metu Jfa, 27 (1): 1-22.
Aydın, İ. (1990). Açıklamalı Turizm Terimler Sözlüğü. Aydın: Coşkun Matbaası.
Aydoğdu, A. ve Akbaş, S. (2017). Kastamonu Konaklarının Turizm Potansiyelinin Değerlendirilmesi, Turan Stratejik Araştırmalar Merkezi Dergisi, 9 (35): 28.
Bachlaitner, R. ve Zins, A. H. (1999). Cultural Tourism in Rural Communities: The Residents’ Perspective, Journal of Business Research, 44 (3): 199-209.
Balcı, A. (1995). Sosyal Bilimlerde Araştırma. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi.
Büyüköztürk, Ş. (2002). Sosyal Bilimler İçin Veri Analiz El Kitabı. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Cave, J., Ryan, C. ve Penakara, C. (2003). Residents’ Perceptions, Migrant Groups and Culture as an Attraction-The Case of a Proposed Pacific Island Cultural Centre in New Zealand, Tourism Management, 24 (4): 371-385.
Çakmakoğlu, N. (2015). Turistlerin Konak Otellerini Tercihlerine Etki Eden Faktörler: Kastamonu Örneği (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi Turizm Fakültesi.
Duran, E. (2011). Turizm Kültür ve Kimlik İlişkisi; Turizmde Toplumsal ve Kültürel Kimliğin Sürdürülebilirliği, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10 (9): 291-313.
Dyllick, T. ve Hockerts, K. (2002). Beyond the Business Case for Corporate Government, Department of Environment and Heritage. Avusturalya: Prion.
Emekli, G. (2005). Avrupa Birliği’nde Turizm Politikaları ve Türkiye’de Kültürel Turizm, Ege Coğrafya Dergisi, 14: 99-107.
Enlil, Z. (1992). Tarihi Bir Çevreyi Yaşatmak: Paris ve Bologna’da Bütüncül Koruma Yaklaşımları. Yerleşim Yazıları (Ed. A. Ökten) İstanbul: YTÜ Mimarlık Fakültesi Yayını, 199-201.
Gall, D. M., Borg, R. W. ve Gall, P. J. (1996). Educational Research: An Introduction (6. Baskı). New York: Longman.
Hasol, D. (2010). Ansiklopedik Mimarlık Sözlüğü. İstanbul: Yapı-Endüstri Merkezi Yayınları.
Hayırsever Topçu, F. (2011). Taşınmaz Kültür ve Tabiat Varlıklarında Mülkiyet Hakkının Sınırlandırılması, Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 20 (3): 23-45.
Karasar, N. (2007). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
Kaynaş, F. A., Pamukçu, H. ve Tanrısever, C. (2017). Osmanlı Konaklarının Helâl Turizm Kapsamında Yeniden İşlevlendirilmesi: Kastamonu Örneği. I. Uluslararası Helal Turizm Kongresi Bildiri Kitabı. (ss. 306-313). Antalya.
Kımıllı, Z. M. (2005). Tarihi Yapıların Sürdürülebilirlik Bağlamında Yeniden Kullanıma Kazandırılması: Burdur / Susuzhan Örneği. I. Burdur Sempozyumu. (ss. 16-19). Burdur.
Kızılırmak, İ. (2006). Türkiye’de Düzenlenen Yerel Etkinliklerin Turistik Çekicilik Olarak Kullanılmasına Yönelik Bir İnceleme, Sosyal Bilimler Dergisi, 15: 181-196.
Kincaid, D. (2002). Adapting Buildings For Changing Uses Guidelines For Change Of Use Refurbishment. Londra: Taylor & Francis Group.
Kutvan, B. ve Kutvan, S. A. (2013). Turizm Planlamasında Destinasyon Çekiciliklerinin Ölçümü: Bir Yöntem Yaklaşımı, Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 6 (11): 1307-9832.
Langston, C., Wong, F. K. W., Hui, E. C. M. ve Shen, L. (2008). Strategic Assesment of Building Adaptive Reuse Oppurtunities in Hong Kong, Building and Environment, 43 (10): 1709-1718.
Middleton, V. T. (1988). Marketing in Travel and Tourism. Ox Ford: Butterworth Heineman.
Öter, Z. ve Özdoğan, O. N. (2005). Kültür Amaçlı Seyahat Eden Turistlerde Destinasyon İmajı: Selçuk-Efes Örneği, Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 16 (2): 127-138.
Özdamar, K. (2002). Paket Programlarla İstatistiksel Veri Analizi-1. (4.Baskı). Eskişehir: Kaan Kitabevi.
Pekol, B. (2010). İstanbul’da Yeniden İşlevlerle Kullanılan Tarihi Yapıların Üslup Sorunsalı (Basılmamış Doktora Tezi). İstanbul: İTÜ Mimarlık Fakültesi. Schweitzer, C. (1999). Cultural Tourism: The Hot Ticket to Cool Meetings, Association Management, 5 (8): 1-8.
Taner, S. (2011). İstanbul Endüstri Yapılarının “Loft” Kavramı Çerçevesinde Yeniden İşlevlendirilmesi (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: İTÜ Mimarlık Fakültesi.
Tanrısever, C., Saraç, Ö. ve Aydoğdu, A. (2016). Yeniden İşlevlendirilen Tarihi Yapıların Sürdürülebilirliği, İktisat ve Girişimcilik Üniversitesi, Türk Dünyası Kırgız – Türk Sosyal Bilimler Enstitüsü, Celalabat – Kırgızistan, Akademik Bakış Dergisi, 54: 1068-1082.
Tapan, M. (2007). Soru ve Cevaplarla Koruma. TMMOB Mimarlar Odası İstanbul: Büyükkent Şubesi Yayını.
T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı, http://www.kastamonukultur. gov.tr/TR,63867/tarihi-evler-ve-konaklar.html, Erişim tarihi: 15 Aralık 2016.