Türkiye’deki antik anıtların arkeolojik araştırma ve restorasyon çalışmaları son yıllarda büyük bir gelişme kaydetti: yaklaşık 110 Türk ve 34 yabancı ekip, Anadolu’nun Prehistorik Dönem’den Ortaçağ’a kadar geniş bir kronolojik çerçevede yer alan en önemli sit alanlarında çalışmaktadır. Büyük bir destek de biyoarkeolojiden arkeometriye kadar birbirinden çok farklı alanlardaki bilimler arası araştırmalarla sağlanmıştır; çok özel konular üzerindeki araştırmalar ve topoğrafik yüzey araştırmaları gelişti, ayrıca son yirmi yılda Türkiye’nin her yerinde açılan çok sayıda üniversitenin arkeoloji enstitülerinin girişimiyle uluslararası ekipler kuruldu. Bu dinamik gerçeklikle söz konusu araştırmaların bilimsel sonuçlarının yayınlanma çabası benzerlik göstermemektedir. Bu Akdeniz’deki diğerönemli alanlarda da görülen benzer bir durumdur. 

The extent to which rivers played a role during the establishment of cities, and later, in social, economic and political development has been somewhat overlooked. This is especially the case in Anatolia where cities founded close to rivershave been researched, such as Cestrus (Aksu), Eurymedon (Köprüçay) and Maiandros (Büyük Menderes). These riverside cities have demonstrated a dynamic and fruitful development, much in the same way as cities located on the coast. Indeed, the traffic involved in trade and political development with the sea and the interior is of considerable importance. If one compares river and the life associated with them in areas outside Asia Minor, such as the Rhein, the Guadalquivir and the Phasis river systems, some common characteristics can be identified within these regions. For example, rivers were not only associated with the timber industry, agriculture and livestock, but were also an important means of transportation for the pottery industry. In addition, rivers served both as a frontier and an indicator of ethnic loyalty to the people living around them