Dünya tarihi dersi; öncelikle ve en önemlisi dünya tarihi ile meşgul olmalıdır. Bu gözlem ters bir şekilde basmakalıp gibi görülebilir. Aslında çılgınca ütopiktir. Olgu şudur; güya dünya tarihi diye öğretilen derslerin çoğu, Afrika-Asya incir yaprağı olsun ya da olmasın tüm çıplaklığıyla Batı uygarlık dersleridir. Bununla birlikte doğal olarak üniversite kampüslerindeki giriş niteliğindeki tüm tarih dersleri de hangi başlığı taşırsa taşısın, aslında Batı uygarlığı ile ilgilidir. Her iki düzeyde de sonradan düşünülen eklemelerin yanısıra temel örgütlenme geleneksel ve tanıdıktır. Yani; eski yakın doğu, klasik Yunan ve Roma, kuzeybatı Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri tarihinden oluşmaktadır. Sonuç; dünya insanlarının yaklaşık dörtte üçünün tarihini görmezden gelen “dünya tarihi” dersleridir. İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana bu Batı yönelimli içerik o kadar bariz bir şekilde yetersiz kaldı ki genellikle güncel gazete manşetlerine cevap olsun diye yeni materyaller eklendi. Çok sayıda Asya ülkesi savaş sonrası ilk on yılda bağımsızlıklarını kazandı ve buna göre derslerin sonunda sıkışıp kaldılar. Aynı nedenle on yılda Afrika ülkeleri dikkat çekti ve muhtemelen yakın gelecekte de Latin Amerika döngüsünü bekleyebiliriz.

Tangible evidence regarding Ottoman military entity in the early modern period is provided by the frontier garrisons. Therefore, studies of Ottoman military history in the sixteenth and seventeenth centuries have started to focus on the garrisons on the Hungarian frontier. The present study undertakes a similar attempt but with a particular focus on the border garrisons stationed in the European provinces of the Ottoman Empire during the reign of Sultan Murad IV (r. 1623-1640). Both provincial (pay lists and treasury registers) and central registers (central treasury register in Istanbul) provide us with data that render it possible to have a rough idea regarding the garrisons troops. Thus, this study aims at a comparison of the Hungarian frontier troops with those of other Ottoman provinces in Europe. Furthermore, a similar comparison will be made by comparing Ottoman frontiers with the troops stationed across the border, i.e., the troops of the Ottoman rival states. As a result, the present study argues that the Ottoman administration placed the lion’s share of its military entity/garrison troops on the western frontier against the Habsburgs.