Çankırı (Eldivan) Karaçam Orman topraklarında saptanan bazı mikrofungusların in vitro koşullarda antagonistik etkileşimlerinin belirlenmesi

Bu çalışma, Çankırı ili Eldivan ilçesi Karaçam orman topraklarında saptanan bazı mikrofungusların in vitro koşullarda antagonistik etkileşimlerinin belirlenmesi amacıyla 2006-2007 yılları arasında yürütülmüştür. Bu amaçla, araştırma alanı topraklarından izole edilen fungal izolatlar arasından seçilen 18 izolat kullanılarak, indikatör ve potansiyel antagonistlerin PDA besi ortamında eş zamanlı olarak kültüre alınması ilkesine dayanan bir ikili kültür metodu olan fungal disk tekniği kullanırak fungal inhibisyon testleri gerçekleştirilmiştir. Bu testlerde; Trichoderma (6 izolat), Trichothecium (1 izolat), Ulocladium (1 izolat) ve Penicillium (3 izolat) cinslerine bağlı türlerden toplam 11 izolat antagonist; Fusarium (5 izolat), Thysanophora (1izolat) ve Aspergillus (1 izolat) cinsilerine ait toplam 7 izolat ise indikatör olarak kullanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre; test edilen indikatör izolatlara karşı en yüksek oranda antagonistik etkiye sahip izolatın ortalama % 73,86 engelleme oranı ile Tirichoderma harzianum’a ait T9 izolatı olduğu anlaşılmıştır. Ayrıca bu izolat, Fusarium sp.3’e ait F3 izolatına karşı gösterdiği %92 inhibisyon değeri ile tüm antagonistler arasında en yüksek engelleme değerine sahip izolat olarak belirlenmiştir. Bununla birlikte, Penicillium chrysogenum, P. decumbens, P. glabrum, Trichothecium roseum ve Ulocladium atrum izolatlarının fungal inhibisyon testlerinde sözü edilen indikatör funguslara karşı Trichoderma izolatları kadar etkili olmadıkları belirlenmiştir. Sonuç olarak, Trichoderma cinsine bağlı 6 izolatın (T2, T3, T9, T10, T13, T14) ortalama inhibisyon değerinin (%69,60), diğer antagonistlerden (% 40,89 – 51,00) daha yüksek düzeyde bulunduğu anlaşılmıştır. Trichoderma harzianum’a ait T9 izolatının, özellikle, orman fidanlıklarında sorun olan toprak ve tohum kökenli patojen fungusların biyolojik mücadelesinde kullanılabilme potansiyellerinin belirlenmesine yönelik çalışmalarda değerlendirilebileceği kanısına varılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Trichoderma, Biyoloji mücadele, Fungal inhibisyon, antagonizm, Karaçam, Çankırı

PDF

___

Al-Heeti, M.B. and Sinclair, J.B. 1988. Antagonism between Gliodadium roseum, Trichoderma harzianum, or Trichothecium roseum and Phytophthora megasperma f. sp. Glydnea mycopathologia, Volume 103, Number 3 p. 135-140.
Azaz, A.D.and Pekel, O. 2002. Comparison of Soil Fungi Flora in Burnt and Unburnt Forest Soils in The Vicinity of Kargicak (Alanya-Turkey). Turk J Bot 26: 409-416
Başpınar, N. Ve Çınar, A. 1995. Phytophthora citrophthora Leon’ya Karşı Antagonist Etki Gösteren Fungus ve Bakteri İzolatlarının Orman Toprağındaki Populasyon Dalgalanmaları Üzerinde Çalışmalar, 7. Fitopatoloji Kongresi, Adana, pp: 149–153
Bora, T. ve Özaktan, H. 1998. Bitki Hastalıklarıyla Biyolojik Savaş. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Bitki Koruma Bölümü Fitopatoloji Anabilim Dalı, 204, İzmir.
Christensen, M., 1981. Species Diversity And Dominance in Fungal Communities, 201-202, in The Fungal Community, its Organisation And Role in The Ecosisytem, Edited By Wicklow, D., And Carroll, G., Marcel Dekker, İnc.,Newyork.
Çolakoğlu, G. 2002. Karaçam (Pinus Nigra Arnold.) Meşcerelerinin Topraklarındaki Mikrofungus Florası Üzerinde Araştırmalar. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi Seri A, Cilt 52, Sayı 1: 115-124
Dennis, C. and Webster, J. 1971a. Antagonistic properties of species-groups of Trichoderma. I. Production of non-volatile antibiotics. Trans. Br. Mycol. Soc., 84:25-39
Dennis, C. and Webster, J. 1971b. Antagonistic properties of species-groups of Trichoderma. II. Production of volatile antibiotics. Trans. Br. Mycol. Soc., 84:41-48
Dennis, C. and Webster, J. 1971c. Antagonistic properties of species-groups of Trichoderma. III. Hyfal interaction. Trans. Br. Mycol. Soc., 57:363-369
Doğmuş, T. ve Doğanoğlu, Ö. 2003. Orman Fidanlıklarında Çökerten Hastalığının Önemi ve Bu Hastalığın Biyolojik Kontrolünde Ektomikorizal Fungusların Önemi. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, Seri A (Sayı 1);103–118
Dreisbach, T. 2002. Importance Of Fungı In Forest Ecosystems. Web Sitesi: http://wwwnotes.fs.fed.us:81/pnw/DecAID/DecAID.nsf/HomePageLinks/24D9761EE72378E688256B8F005A8FC1?OpenDocument. Erişim tarihi: 22/10/2006
Fisher, R. And F. Binkley, D. T. 2000. Ecology And Management Of Forest Soils. Third Edition, ISBN: 0–471–1942–3, John Willey & Sons, INC, USA
Garbeva P., Van Veen, J.A. And Van Elsas J.D., 2004. Mıcrobıal Dıversıty In Soıl: Selection Of Microbial Populations By Plant And Soil Type And Implications For Disease Suppressiveness. Annu. Rev. Phytopathol. 42:243–70
Grondona, I., Hermosa, R., Tejada, M., Gomıs, M. D., Mateos, P. F. Brıdge, P. D., Monte, E., and Garcıa-Acha, I. 1997. Physiological and Biochemical Characterization Of Trichoderma Harzianum, A Biological Control Agent Against Soilborne Fungal Plant Pathogens. Applied And Envıronmental Microbiology, 63 (8): 3189–3198 Hadar, Y. Chet, I. Katan, I. 1979. Trichoderma Harzianum A Biyokontrol Agent Effective Against S. Rolfsii And R. Solani Damping Off With Wheatbran Culture Of Trichoderma Harzianum. Phtopathology, 9:64-68
Haktanır, K. Arcak, S. 1997. Toprak Biyolojisi (Toprak Ekosistemine Giriş). Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Toprak Bölümü, 409s., Ankara.
Harman, G. E. 2004. Trichoderma spp., İncluding T.harzianum, T. viride, T. koningii, T. hamatum and Other Spp., Cornel University, Geneva, http://www.nysaes.cornell.edu/ent/biocontrol/pathogens/trichoderma.html, Erişim Tarihi: 27/04/2004
Harman, G. E. 2006. Overview of Mechanisms and Uses of Trichoderma spp. Phytopathology 96:190-194.
Hasenekoğlu, İ., Azaz, A.D., 1991. Sarıkamış Civarındaki Tıraşlanmış Orman Alanları Topraklarının Mikrofungus Florası ve Bunun Normal Orman Toprakları Florası İle Karşılaştırılması Üzerine Bir Araştırma. Türk J Of Bot 15: 214–226.
Kiewnick S, Sikora RA (2006) Biological control of the root-knot nematode Meloidogyne incognita by Paecilomyces lilacinusstrain 251. Biol Control 38:179–187
Köhl, J. and Molhoek, W. M. L. 2001. Effect of Water Potential on Conidial Germination and Antagonism of Ulocladium atrum Against Botrytis cinerea. APS Phytophathology Vol. 91, No. 5, 485-491
Kubicek, C.P. and Harman, G.E. (Eds.) 1998. Trichoderma and Gliocladium. Vol. 1. Basic Biology, Taxonomy And Genetics. Taylor & Francis, London, 278 Pp.
Küçük, Ç. 2000. Trichoderma harzianum ile Toprak Kökenli Bazı Bitki Patojenlerinin Kontrolü, Anadolu Üniversitesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. 80s., Eskişehir.
Küçük, Ç. ve Kıvanç, M. 2003. Isolation of Trichoderma spp. and their antifungal, biochemical and physiological features. Turk J Biol.27: 247-253.
Küçük, Ç. ve Kıvanç, M. Ç. 2004. In Vitro Antifungal Activity of Strains of Trichoderma harzianum. Turk J Biol 28 p. 111-115 Lewis, J.A., Lumsden, R.D. 2001. Biocontrol of damping-off greenhouse-grown crops caused by Rhizoctonia solani with a formulation of Trichoderma spp. Crop Protection 20:49-56.
Novogrudsky, D. M. 1936. Antagonistic interrelations among microbes and biological methods of combating fungus diseases of cultivated plants. Adv. Mod. Biol. USSR, 5, 509-536.
Oskay, F., 2007. Çankırı İli Eldivan İlçesi Karaçam Orman Topraklarındaki Fungal Floranın ve İn-Vitro’da Antagonistik Etkileşimlerinin Belirlenmesi. Ankara Üniversitesi, Fen bilimleri Enstitüsü Yüksek lisans Tezi. Çankırı.
Oskay, F., Şimşek, Z., 2017. Çankırı (Eldivan) Karaçam Orman topraklarında saptanan Mikrofunguslar. Anadolu Orman Araştırmaları Dergisi, 3 (1) 23-38
Öner, M., 2002. Mikrobiyal Ekoloji. 2.Baskı. Ege Üniversitesi Basımevi. 282s., Bornova-İzmir. Papavizas, G. C. 1985. Trichoderma and Gliocladium: biology, ecology, and potential for biocontrol. Annual review of phytopathology, 23(1), 23-54.
Parkinson, D. 1994. Filamentous fungi. In: SSSA Book Series (ed) Methods of soil analysis. American Society of Agronomy, Madison, WI, USA, pp 329–350
Raistrick, H., & Smith, G., 1941. Antibacterial substances from moulds. Chem. Ind. London, 6, 828-830.
Samuels, G.J. 2004. Trichoderma İn Biological Control: A Taxonomist Reports Web Sitesi: http://pest.cabweb.org/journals/bnı/bni25_1/gennews.htm. Erişim Tarihi: 12/07/2005
Samuels, G.J., Chaverri, P., Farr, D.F., & Mccray, E.B. (N.D.) 2006. Trichoderma Online, Systematic Botany & Mycology Laboratory, ARS, USDA. Web Sitesi: http://nt.ars-grin.gov/taxadescriptions/keys/trichodermaındex.cfm. Erişim Tarihi: 12/07/2005
Santamarina M.P, Roselló, J., Llacer, R., Sanchis, V. 2002. Antagonistic Activity Of Penicillium oxalicum Corrie and Thom, Penicillium decumbens Thom and Trichoderma harzianum Rifai İsolates Against Fungi, Bacteria and İnsects İn Vitro. Rev Iberoam Micol., 19: 99-103
Waksman, S. A. 1941. Antagonistic relations of microorganisms. Bacteriological reviews, 5(3), 231.
Waksman, S. A. 1944. Three Decades with Soil Fungi. Soil Science, 58(2), 89-116.
Waksman, S. A., & Horning, E. S., 1943. Distribution of antagonistic fungi in nature and their antibiotic action. Mycologia, 35(1), 47-65.
Waksman, S. A., Horning, E. S., Welsch, M., & Woodruff, H. B., 1942. Distribution of Antagonistic Actinomycetes in Nature. Soil Science, 54(4), 281-296.
Weindling, R. 1934. Studies on a lethal principle effective in the parasitic action of Trichoderma lignorum on Rhizoctonia solani and other soil fungi. Phytopathology 24:1153-1179
Weindling, R., & Fawcett, H. S. 1934. Experiments in biological control of Rhizoctonia damping off. Phytopathology, 24, 1142.
Yakimenko, E.E. and Grodnitskaya, I.D. 2000 Effect Of Trichoderma Fungi On Soil Micromycetes That Cause İnfectious Conifer Seedling Lodging İn Siberian Tree Nurseries. Microbiology, Vol. 60. Pp. 726-729
Yamaji, K., Fukushi, Y. 2005. Penicillium frequenstans İsolated From Picea glehnii Seedling Roots As A Possible Biological Control Agent Against Damping-Off. Ecol.Res. 20: 103-107