HEMŞİRELİK YÜKSEKOKULU ÖĞRENCİLERİNDE DUYGUSAL ZEKA DÜZEYİ

Öz Duygusal zeka; duygularının farkında olma, duygularla başa çıkabilme, kendini motive etme, empati kurabilme ve ilişkileri yönetebilme yeteneklerini kapsamaktadır. Duygusal zeka gelişimindeki aksaklıklar hem insanlararası ilişkilerde sorunların hem de mesleki başarısızlıkların ortaya çıkmasında çok önemli bir rol oynamaktadır. Bu nedenle, duygusal zekanın hemşirelik öğrencilerinde geliştirilmesi beklenir. Araştırma, Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu öğrencilerinin duygusal zeka düzeylerini belirlemek amacıyla tanımlayıcı nitelikte planlanmıştır. Araştırmada, veriler bilgi formu ve Hall tarafından geliştirilen, “Duygusal Zeka Değerlendirme Ölçeği” ile elde edilmiştir. Araştırmanın evrenini ve örneklemini Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu 2007-2008 Öğretim Yılı Güz Döneminde öğrenim gören 336 öğrenci oluşturmaktadır. Hedeflenen grubun %88’ine (293 öğrenci) ulaşılmıştır. Elde edilen veriler, yüzdeleme, t-testi, varyans analizi ve Tukey testleri kullanılarak değerlendirilmiştir. Çalışma sonunda, öğrencilerin duygusal zeka puan ortalamalarının orta düzeyde olduğu belirlenmiştir. Duygusal zeka son sınıf öğrencilerinde diğer öğrencilerden yüksek bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Duygusal zeka, hemşirelik eğitimi

PDF

___

Acar F (2002). Duygusal zeka ve liderlik. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 12: 53-68.

Albercht K (2006). Sosyal Zeka Başarının Yeni Bilimi. Editör: Akbıyık S Küçük C, Çev: S Göktan, 1. Baskı, Timaş Yayınları, İstanbul.

Cadman C, Brewer J (2001). Emotional intelligence: a vital prerequisite for recruitment in nursing. Journal of Nursing Management 9(6): 321- 324.

Cherniss C (2000). Emotional Intelligence: What It Is and Why It Matters. The Annual Meeting of the Society for Industrial and Organizational Pschology. New Orleans.

Cooper R, Sawaf A (1999). Liderlikte Duygusal Zeka. Çev: ZB Ayman ve B Sancar. Sistem Yayıncılık. İstanbul.

Çakar U, Arbak Y (2004). Modern yaklaşımlar ışığında değişen duygu-zeka ilişkisi ve duygusal zeka. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 6 (3): 23-48.

Ergin EF (2000). Üniversite öğrencilerinin sahip oldukları duygusal zeka düzeyi ile 16 kişilik özelliliği arasındaki ilişki üzerine bir araştırma. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniv. Sosyal Bil. Enst. Konya.

Evans D, Allen H (2002). Emotional intelligence: its role in training. Nursing Times 98 (27): 41–42.

Goleman D (1998). İşbasında Duygusal Zeka. Editör: O Deniztekin Çev: B S Yüksel, 3. Baskı, Varlık Yayınları, İstanbul

Goleman D (2000). İşbaşında Duygusal Zeka. Varlık Yayınları, İstanbul.

Goleman D (2006). Duygusal Zeka Neden IQ'dan Daha Önemlidir? Editör: O Deniztekin Çev: B S Yüksel, 30. Baskı, Varlık Yayınları, İstanbul.

James J (1997). Gelecek Zamanda Düşünmek. Çev: Z Dicleli, Boyner Holding Yayınları, İstanbul.

Kaya H, Keçeci A (2004). Bir hemşirelik yüksekokulu öğrencilerinin duygusal zeka düzeyleri. İstanbul Üniversitesi Florence Nightingale Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 52: 20-29.

Mayer JD, Salovey P, Caruso D (2002). The Mayer-Salovey-Caruso Emotional Intelligence Test (MSCEIT). Toronto, Ontario: Multi-Health Systems. McQueen A (2003). Emotional intelligence in nursing work. Journal of Advanced Nursing 47(1): 101–108.

Öz F (1998). Son sınıf hemşirelik öğrencilerinin empatik eğilimleri, empatik becerileri ile akademik başarıları arasındaki ilişki. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2 (2): 32-38.

Salovey P, Grewal D (2005). The science of emotional intelligence. American Psychological Society 14 (6): 281-285.

Salovey P, Mayer JD (1990). Emotional Intelligence. Imagination, Cognition and Personality 9 (3): 185-221

Suikkala A (2001). Nursing student-patient relationship: a review of the literature from 1984 to 1998. Journal of Advanced Nursing 33(1): 42-46.

Tuğrul C (1999). Duygusal zeka. Klinik Psikiyatri 1: 12-20.

Tutuk A, Al D, Doğan S (2002). Hemşirelik öğrencilerinin iletişim becerisi ve empati düzeylerinin belirlenmesi. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 6 (2): 36-41.