Belting’in kitabında,  Batı’nın Arap kültürüyle  karşılaşması sonucunda Arap kültürünün Batı’da kalıcı izler bıraktığı vurgulanarak, bakış metaforuyla Arabistan Bağdat’ı ile Rönesans Floransa’sı arasındaki tarihi buluşma anlatılmaktadır. Perspektifin, geometrik soyutlamaya dayanan görsel teori (Ortadoğu) ve resim teorisi (Avrupa) olarak kullanıldığı ikili tarihini ele alarak Orta Çağ da Arap matematiğinin perspektif teorisini doğurduğunu, daha sonra bu teorinin Batı’da sanata dönüştürüldüğü vurgulanmaktadır. Resim pratiği kadar bakışın toplumsal pratiğinde de birbirinden çok farklı olan iki kültür arasında, resim meselesinden yola çıkarak bir ilişki kurmayı amaçlayan Belting, ezelden beri resimsiz olan Arap görme teorisinin Batı tarzı resim teorisine dönüşmesiyle birlikte iki kültür arasındaki farkın sanattaki perspektifle açıkça görüldüğünü belirtiyor.