İş Hayatında Duygusal Zekâ ve Kariyer Uyum Yeteneği Arasındaki İlişki

Bireylerin sürdürülebilir başarıları için sadece Bilişsel Zekâ (IQ) yeterliolmamakta; Duygusal Zekâ (EQ) ise onu desteklemekte hattatamamlamaktadır. Diğer bir ifade ile eğer bireyler zihinsel zekâları ilebirlikte duygusal zekâlarını da kullanabiliyorlarsa hayatta istedikleribaşarıya ulaşabilmektedir. Aynı zamanda çalışan bireylerin bilim veteknoloji alanında gerçekleşen gelişmelere uyum sağlayabilmeleri,değişimler karşısında yetersiz kalmamaları; sahip oldukları bilgi vebecerilerini kullanabilmeleri kariyer uyum yeteneklerine bağlı olmaktadır.Bu araştırmada duygusal zekâ ve kariyer uyum yeteneği arasındaki ilişkibelirlenmeye çalışılmış ve Artvin ilinin kıyı kesiminde yer alan Arhavi, Hopave Kemalpaşa ilçelerinde bulunan Orman İşletme Müdürlüğü ve bu kurumabağlı işletme şefliklerinde görev yapan 80 bireye anket uygulanmıştır.Araştırma sonuçlarına göre ise; çalışanların duygusal zekâ becerileri vekariyer uyum yeteneği arasında anlamlı ilişkilerin varlığı ortayaçıkarılmıştır.

The Relationship between Emotional Intelligence and Career Adaptation Ability in Business

Not only Cognitive Intelligence (IQ) is sufficient for the sustainable success of individuals; Emotional Intelligence (EQ) supports and even complements it. In other words, if individuals can use their emotional intelligence together with their mental intelligence, they can achieve the success they want in life. At the same time, working individuals can adapt to the developments in the field of science and technology, not to be inadequate in the face of changes; heir ability to use their knowledge and skills depends on their career adaptability. In this study, the relationship between emotional intelligence and career adaptability was tried to be determined and a questionnaire was applied to the Forest Management Directorate located in Arhavi, Hopa and Kemalpasa districts located in the coastal part of Artvin and 80 individuals working in the management chiefs of this institution. According to the results of the research; the existence of significant relationships between emotional intelligence skills and career adaptability of employees were revealed.

PDF

___

AKSARAYLI, M., & OZGEN, I. (2008). Akademik kariyer gelişiminde duygusal zekânın rolü üzerine bir araştırma. Ege Akademik Bakış, 8(2), 755-769.
ARLI, M., & NAZIK, H. (2001). Bilimsel Araştırmaya Giriş, Gazi Kitabevi, Ankara.
ARTVINOBM, (2019). https://artvinobm.ogm.gov.tr/ArhaviOIM/Sayfalar/default.aspx, Erişim Tarihi: 10.10.2019.
BALTAS, A. (2002). Duygusal Zekânın İş Hayatındaki Önemi, Yönetim Eğitim, Danışmanlık, Activeline, İstanbul.
BAYRAM, C. (2010). Kariyer Planlama Yönetimi. İstanbul: Kum Saati Yayınları.
BUYUKOZTURK, S. (2009). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı.(10. Baskı) Ankara: Pegem Akademi.
COHEN, L., MANION, L., & MORRISON, K. (2000). Research Methods in Education. Routledge Falmer: London and New York.
COOPER, R. K. (1997). Applying Emotional Intelligence in The Work Place. Training & Development, 51(12), 31-38.
GOLEMAN, D. (2000). İşbaşında Duygusal Zekâ. İstanbul: Varlık Yayınları.
GOLEMAN, D. (1995). Emotional Intelligence. New York: Bantam Books.
GOLEMAN, D. (2005). Duygusal Zekâ Neden IQ’dan Daha Önemlidir? (çev. B.S.Yüksel). İstanbul: Varlık Yayınları.
KAHYA, V., & CEYLAN, E. (2018). A Research On The Relationship Between The Section of University Students And Career Adaptability. PressAcademia Procedia (PAP),(7), 217-222.
KANBUR, E., & SEN, S. (2017). X ve Y Kuşağı Çalışanlarının Kariyer Uyum Yetenekleri Ve Kariyer Tatmini Açısından Karşılaştırılması. Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 12(12), 115-134.
KANTEN, S. (2012). Kariyer Uyum Yetenekleri Ölçeği: Geçerlilik ve Güvenilirlik Çalışması. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enst. Dergisi, (16), 191- 205.
KARASAR, N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel yayın Dağıtım.
KAYA, E. U. (2017). Risk Alma Davranışlarının Kariyer Uyum Yetenekleri Üzerindeki Etkisi ve Bu Değişkenle İlişkisi: Yükseköğretimde Kişisel Değişkenler Açısından Bir Bakış. International Journal of Social Science, (55), 289-312.
KAYIS, A. (2005) “Güvenilirlik Analizi”, içinde Ş. Kalaycı (Ed.), SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
KESKIN, E., YAYLA, O., & AKTAS, F. (2020). Duygusal Zekâ, Kariyer Uyumu ve Yaşam Doyumu Arasındaki İlişkiler: Turizm Sektörü Çalışanları Üzerine Bir Araştırma.
MAGGIORI, C., JOHNSTON, C. S., KRINGS, F., MASSOUDI, K., & ROSSIER, J. (2013). The Role of Career Adaptability and Work Conditions on General and Professional Well-Being. Journal of Vocational Behavior, 83 (3), 437-449.
MERCAN, N. (2016). Psikolojik Sermayenin Kariyer Uyum Yeteneği İle İlişkisine Yönelik Bir Araştırma. Global Business Research Congress (GBRC), May 26-27, 2016, Istanbul, Turkey, 434-442.
MERLEVEDE, E., PATRICK, V.R., & BRIDOUX D. (2006). 7 Adımda Duygusal Zekâ. (çev. T. Kırca). Omega Yayınları. İstanbul. Saban, A. (2005). Çoklu Zekâ Teorisi ve Eğitim. Nobel Yayıncılık. Ankara.
NELSON, D. B., & LOW, G. R. (2003). Emotional Intelligence: Achieving Academic and Career Excellence. New Jersey: Prentice Hall.
ORDUN, G., & AKUN, F. A. (2018). “Kişilik ve Duygusal Zekâ: Y Kuşağıyla İlgili Bir Araştırma”, R&S – Research Studies Anatolia Journal, Vol:1, Issue:2; pp: 376-384.
OZBEK, A., & BOZTEPE, Z. (2017). Duygusal Zekânın İş Yaşamında Örgütsel Bağlılık Ve Kariyer İlişkisi: İlkokul Öğretmenleri Sağlık Ve Sosyal Yardım Sandığı. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1), 183-196.
OZLER, D. E., MERCAN, N., & YENI, Z. (2016). Y Kuşağının Beş Faktör Kişilik Özelliklerinin Kariyer Uyum Yetenekleri Üzerindeki Etkisini Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma. "İŞ, GÜÇ" Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 18(4), 145-162.
RAHIM, A.M., CIVELEK, I., & LIANG, H.F. (2015). A Model of Department Chairs' Social Intelligence and Faculty Members' Turnover Intention. Intelligence, 53, 65–71.
SAVICKAS, M. L. (2005). The Theory and Practice of Career Construction. S. D. Brown, & R. W. Lent (Ed.), Career development and counseling: Putting theory and research to work. Hoboken, NJ: John Wiley & Sons.
SAVICKAS, M.L., & PORFELI, E.J (2012). “The Career Adapt-Abilities Scale: Construction, reliability, and measurement equivalence across 13 countries”, Journal of Vocational Behavior, 80, pp. 661-673.
SEGAL, J. (2009). Duygusal Zekânızı Yükseltmek. (Çev: P.S. Öztürk). Kilim Matbaası. İstanbul.
SIYES, D. M., & BELKIS, Ö. (2016). Üniversite Öğrencilerinde Kariyer İyimserliği ve Uyumluluğu İle Toplumsal Cinsiyet Algısı Arasındaki İlişki. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5(4), 279-285.
SUDAK. K. M., & ZEHIR. C., Kişilik Tipleri, Duygusal Zekâ, İş Tatmini İlişkisi Üzerine Yapılan Bir Araştırma, Yönetim Bilimleri Dergisi Cilt: 11, Sayı: 22, Ss. 141-165, 2013
TANRIVERDI, H., YILMAZ, A., PALA, B., & ERCAN, F. Z. (2019). Kişilik Özellikleri, Duygusal Zekâ, Kariyer Uyum Yeteneği Ve Turizmde Kariyer Yapma İsteği Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi: İstanbul Üniversitesinde Turizm İşletmeciliği Eğitimi Alan Öğrenciler Üzerine Bir Araştırma. International Journal of Tourism, Economics and Business Sciences (IJTEBS) E-ISSN: 2602-4411, 3(1), 41-56.
TDK (2019). Türk Dil Kurumu, www.tdk.gov.tr. Erişim Tarihi: 04.10.2019.
USLU, E. (2019). Doğrudan Pazarlama Çalışanlarında Duygusal Zekâ, Performans Algısı, Motivasyon İlişkisi: Ankara İli Çağrı Merkezi Çalışanları Örneği. Yayınlanmış Doktora Tezi. Kırıkkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü: Kırıkkale.
WONG, C., & LAW, K. S. (2002). The Effects of Leader and Follower Emotional Intelligence on Performance and Attitude: An Exploratory Study, The Leadership Quarterly 13, 243-274.
YAYLACI O. G. (2006). Kariyer Yaşamında Duygusal Zekâ ve İletişim Yeteneği, Hayat Yayınları: 236, Yönetim Dizisi: 65, İstanbul.
ZORVER, C., & KORKUT-OWEN, F. (2011). Kariyer Uyumu ve İyimserliği Ölçeğinin Geliştirilmesi. XI. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresinde Sözlü Bildiri, Ege Üniversitesi, İzmir.