Euro Krizinin Nedenleri ve Sonuçları Üzerine Bir İnceleme

Avrupa borç krizi veya yaygın adıyla “Euro Krizi”, 2007 yılında AmerikaBirleşik Devletleri’nde mortgage krizi olarak bilinen mali ve finans krizininAvrupa ülkelerine yayılması sonucu ortaya çıkmıştır. Bahse konu krizAvrupa ülkelerinde özellikle Yunanistan’da borç krizi olarak şekil almıştır.Bu çalışmada öncelikle Euro Krizinin nedenleri ve Avrupa ekonomisiüzerindeki etkileri incelenmiştir. Bahse konu inceleme sürecinde Avrupaekonominsin parasal ve mali politikaları mercek altına alınmış, söz konusupolitikaların sonuçları üzerinde durulmuştur. Çalışmanın sonucunda anılankrizin Avrupa Birliği genelinde para ve ekonomi politikaları arasındakikoordinasyonsuzluktan çıktığı sonucuna varılmıştır.

An Investigation on Reasons and Results of the Euro Crisis

The European debt crisis or Euro Crisis, emerged in 2007 as a result of the spread of financial and financial crisis, known as the mortgage crisis in the United States, to European countries. The crisis was shaped as a debt crisis in Europe, especially in Greece. In this study, the reasons of the Euro Crisis and its effects on the European economy were examined. In this context, the monetary and fiscal policies of the European economy have been taken into consideration and the results of these policies are emphasized. As a result of the study, it was concluded that the Euro crisis is result of uncoordinated monetary and financial policies between European Union and member states.

PDF

___

AB Komisyonu (2011). Avrupa Sürdürebilir Kalkınma Stratejisi. http://ec.europa.eu/eu2020/pdf/COMPLET%20EN%20BARROSO%20%20%20007% 20-%20Europe%202020%20-%20EN%20version.pdf (22.09.2018)
BENEDICTA, M. SAPIR, A. ve GUNTRAM B. W. (2011). What Kind of Fiscal Union?. Bruegel Policy Brief, 6(1): 13-44.
BENETRIX, A. S. ve LANE, P.R. (2013). Fiscal cyclicality and EMU. Journal of International Moneyand Finance, 34(1) : 164-176.
BOLAT, Ö. (1990). AT’da Ekonomik ve Parasal Birlik. İstanbul: İKV Yayınları.
CAN, H. (2008). Avrupa Birliği İç Pazar Hukuku, Ankara: Adalet Yayınevi.
CAN, H. (2013). Avrupa Birliği Hukuku. İstanbul: Sürat Yayınları.
CHRISTIANSEN, C. ve RANALDO, A. (2009). Extreme Coexceedances in New EU Member States’ Stock Markets. Journal of Banking & Finance, 33(6): 20-48.
Dünya Bankası (2011). Kamu Borcu İstatistikleri. http://datatopics.worldbank.org/debt/home, (17.09.2018)
EICHENGREEN, B. (2010). The Breakup of the Euro Area. Chicago: University of Chicago Press.
ERDOĞAN, Oral. (2013). Avrupa Birliği Finans Sistemi ve Entegrasyonu. A. Kaya, S. Aydın, Y.Gürsoy ve Ö.Beşgül (Der.). Avrupa Birliğine Giriş: Tarih, Kurumlar ve Politikalar: 93-117. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
IMF (2011). World Economic Outlook Database. https://www.imf.org/external/pubs/ft/weo/2011/02/weodata/index.aspx (14.09.2018).
JAIME, C. ve ADJIEV, S. (2012). Sovereign Creditworthiness and Financial Stability: An International Perspective. Banque de France Financial Stability Review, 16(1): 71–85.
KARLUK, R. (2014).Avrupa Birliği: Kuruluşu, Genişlemesi, Kurumları. İstanbul: Beta Yayınları.
KAYA, Y. (1996). AB’nin Ekonomik ve Parasal Birlik Hedefi. Gümrük Birliği Sürecinde Türkiye Dergisi, 21(1): 3-56.
KÖNIG, J. (2016). Von der Währungsunion zur Transferunion. Berlin: Stiftung Marktwirtschaft.
LANE, P.R. ve MILESI-FERRETTI, G. M. (2011). The Cross-Country Incidence of the Global Crisis. IMF Economic Review, 39(1): 77–110.
LANE, P. R. (2010). Some Lessons for Fiscal Policy from the Financial Crisis. Nordic Economic Policy Review, 1(19): 13–34.
MILESI-FERRETTI, G.M. ve TILLE, C. (2011). The Great Retrenchment: International Capital Flows during the Global Financial Crisis. Economic Policy, 26(66): 285–342.
Tekinalp, Ü. (2000). Ekonomik ve Parasal Politikalar, Ekonomik ve Parasal Birlik. A.Develi (Ed.) Avrupa Birliği Hukuku: 668-736. İstanbul: Beta Yayınevi, İstanbul.
TIGREL, A. (1997). AB Ekonomik ve Parasal Birlik Hedefleri ve Türkiye’nin Konumu. İKV Dergisi, 20(1): 42-60.
WYPLOSZ, C. (2006). European Monetary Union: The Dark Sides of a Major Success. Economic Policy, 21(46): 207-261.