Amaç: Biz bu çalışmamızda parotis lezyonlarının benign malign ayırımında non invazif yeni bir test olan sonoelastografi etkinliğini araştırdık. Gereç ve yöntem: Bu çalışmada, Haziran 2012-Ekim 2013 tarihleri arasında Konya Eğitim ve Araştırma Hastanesi Radyoloji KliniğiUltrasonografi bölümüne, parotis bezi kitlesi ön tanısı ile yönlendirilen 34 hasta prospektif olarak incelendi. Hastaların ultrasonelastografi sonuçları daha sonra kesinleşen histopatolojik tanıları ile karşılaştırmak için kaydedildi. Değerlendirme gerçek zamanlı elastografi yazılımı bulunan ultrasonografi Toshiba aplio MX cihazı ( Toshiba Medikal, Nasu; Japonya) ile 12 MHz probu kullanılarak yapıldı. Elastogramlar elde olunduktan sonra iligili alana ‘region of interest’ (ROI) yardımıyla kitlenin ve aynı hizadaki komşu normal parotis dokusunun gerinimi sayısal değer olarak ölçülüp oranlandı. Bulgular: Değerlendirilen 34 hastanın en küçüğü 14, en büyüğü 85 yaşında olup, yaş ortalamaları 51.76 idi. Hastaların 20’si erkek (%58.82), 14’ü bayan (%41.18) idi. Olguların yapılan histopatolojik değerlendirilmesinde %47.05’i benign tümör, %38.24’ü diğer benign lezyonlar ve % 14.71’i malign tümör tanısı aldı. Sadece tümöral kitleler dikkate alındığında toplam 21 vakanın 16’sı (%76.19) benign (11 pleomorfik adenom, 5 Whartin tümörü) ve 5’i (%23.81) malign idi. Ortalama gerinim oranı değerleri benign kitleler için 1.67±1.29, malign kitleler için ise 2.27±1.55 olarak hesaplandı. Malign ve benign kitlelerin gerinim ortalamasının karşılaştırılmasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p=0.357). Sonuç: Parotis bezi malign ve benign kitlelerin ayırımında sonoelastografinin etkin olmadığını gözlemledik.