kazanılmış akla, cüz’î akıl (tikel akıl) der. Ona göre, çoğu kez bu cüz’î akıl, insanı dünyaya sınırladığı için ve onu dünya ötesi gayelere ve duygulara kapadığı için, Allah’ın doğrudan ihsan ettiği gerçek akla, yani küllî akla (tümel akıl) perde olabilir ve hatta onun adını kötüye çıkarabilir.10 Meseleleri çözmek yerine, bazen daha çok mesele çıkarabilir; bu nedenle Mevlânâ, böyle bir cüz’î aklı, her şeye karışan ve çoğu kez çözme yerine ‘karıştıran ve sözü gereksizce uzatan’ anlamına gelen Farsça kâr-afzâ sözcüğüyle tavsif eder.11 Örneğin, Ebabil kuşlarının attığı iki üç taş