KURÂN’DÂ İSLÂM’IN TÜM PEYGAMBERLERE İSNAT EDİLMESİ Aslan ÇITIR* Özet Kurʾân-ı Kerîm’de din anlamında kullanılan iki kavram dikkat çekmektedir. Bunlar, “ed-Dīn” ve “Millet” kelimeleridir. Millet kavramına bütün ayetlerde din anlamı verilmiştir. Millet kelimesi 15 ayette zikredilir/din anlamında mensubiyet ifade eder ve Allah’ın yarattığı kullarına isnat edilmiştir. Kurʾân’da Yahûdilere/Hıristiyanlara ve Hz. İbrâhîm’e isnat edilen din millet lafzıyla anlatılmıştır (Bakara 2/120, 135). Din anlamında olan millet, Hz. İbrâhîm’in ve İsrâîloğullarının ait olduğu dini ifade eder. ed-Dīn ise, sadece Allah’a atfedilmiştir (Âl-i İmrân 3/19). Allah her hangi bir dinin mensubu değil; ed-Dīn’in sahibidir, dini inzâl edip, gönderendir. Kurʾân’ın Âl-i İmrân 3/19, 85. ayetlerindeki “Şüphesiz Allāh katında din İslâm ’dır.”; “Kim İslâm haricinde bir din ararsa, (Aradığı din) ondan asla kabul edilmeyecektir.” kelamlar, ed-Dīn ile el-İslām’ın aynîleştiğini ve Allah katında tek dinin İslâm olduğunu; Allah’ın İslâm’dan başka herhangi bir din inzal etmediğini göstermektedir. Birçok ayette peygamberler Müslüman olarak tanıtılmıştır. Kurʾân’da 120 ayette zikredilen İslâm ve türevleri “Silm” kökünden türemiş; İslâm, Şeriat, Barış, itaat etmek, teslim olmak ve boyun eğmek anlamlarına gelmektedir. Bütün anlamları itibariyle bu kavram, İslâm kelimesinin muhtevasında cemedilip birleşmiştir. Kurʾân’da peygamberlere isnat edilen İslâm kavramı “Müslimūn/Müslimīn” kelimeleriyle ibraz edilmiştir. Bu kontekste, bütün nebilerin din olarak Allah’ın vahyettiği İslâm’ı tebliğ ettikleri düşünülmektedir. Anahtar Kelimeler: Tefsir, Din, İslâm, Müslüman, Peygamberler.