___

• Referans1 Alptekin, A. B. (1990). “Ninni”. Türk Dili ve Edebiyatı Ansiklopedisi. C. VII. İstanbul: Dergah Yayınları.
• Referans2 Assmann, J. (2015). (Çev. Tekin, A.). Kültürel Bellek. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Referans3 Bali, M. (1997). Ağıtlar. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
• Referans4 Başgöz, İ. (2008). Türkü. İstanbul: Pan Yayıncılık.
• Referans5 Boratav, P. N. - Fıratlı, H. V. (1943). İzahlı Halk Şiiri Antolojisi. Ankara: Maarif Matbaası.
• Referans6 Çelebioğlu, A. (1995). Türk Ninniler Hazînesi. İstanbul: Kitabevi Yayınları.
• Referans7 Çelebioğlu, A. - Öksüz, Y. Z. (1995). Türk Bilmeceler Hazînesi. İstanbul: Kitabevi Yayınları.
• Referans8 Develi, H. (2006). Dede Korkut Hikâyeleri. İstanbul: Alkım Yayınevi.
• Referans9 Elçin, Ş. (1992). “Ağıt” Türk Dünyası El Kitabı. Ankara: Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınları. Cilt: 3.
• Referans10 Elçin, Ş. (1990). Türkiye Türkçesinde Ağıtlar. Ankara: Kültür Bakanlığı / 1197. Gençlik ve Halk Kitapları /49.
• Referans11 Elçin, Ş. (1986). Halk Edebiyatına Giriş. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları: 365. Kültür Eserleri Dizisi: 52.
• Referans12 Garan, F. S. (2011). Diyarbakır Monografisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
• Referans13 Gedik, S. (2019). Anadolu Sahası Masal ve Efsanelerinde Yılan. İzmir: Ege Üniversitesi. (Basılmamış Doktora Tezi).
• Referans14 Görkem, İ. (2001). Türk Edebiyatında Ağıtlar. Ankara: Akçağ Yayınları.
• Referans15 Kaya, D. (1999). Anonim Halk Şiiri. Ankara: Akçağ Yayınları.
• Referans16 Kemal, Y. (1994). Ağıtlar. İstanbul: Görsel Yayınlar.
• Referans17 Kırmızı, Ö. (2015). Erdemli Halk Kültürü Araştırması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Mersin: Mersin Üniversitesi.
• Referans18 Kunoş, I. (2013). (Çev. Çıblak Coşkun, Nigün.). Türkçe Ninniler. Ankara: Otorite Yayınları.
• Referans19 Makal, T. K. (1986). Acıpayam Türküleri. Türk Folklorundan Derlemeler. Kültür ve Turizm Bakanlığı Milli Folklor Araştırma Dairesi Yayınları. 72: 195-204.
• Referans20 Özcan Arslan, N. (2007). Gaziantep Yöresinde Ağıt Geleneği ve Ağıtçı Kadınlar. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi).
• Referans21 Uğurlu, E. K. (2014). “Kültürel Bellek Aktarıcısı Olarak Ninni”. Ankara: Milli Folklor Dergisi. Cilt: 13. Yıl: 26. Sayı: 102. ss. 43-52.
• Referans22 Ungan, S. (2009). İşlevsel Yönleriyle Ninniler. Ankara: Pegem Yayınları.
• Referans23 Ünlü, M. - Özcan, Ö. (1987). 20. Yüzyıl Türk Edebiyatı -1. İstanbul: İnkılâp Kitabevi.
• Referans24 Tuncer, H. - Yardımcı, M. (2002). Eğitim Fakülteleri İçin Çocuk Edebiyatı. Ankara: Ürün Yayınları.
• Referans25 Yakıcı, A. (2007). Halk Şiirinde Türkü (Tanım-Tasnif-İnceleme-Metin). Ankara: Akçağ Yayınları.
• Referans26 Yazıcı, T. (2018). “Adana Türkülerinde Kadın Teması”. Artıbilim: Adana Bilim ve Teknoloji Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. Cilt:1. Sayı: 1 ss. 21-38.
• Referans27 Yıldız, K. (Derleyen). (2011). Türküler ve Mâniler. İzmir: Tudem Yayınları.
• Referans28 Yılmaz, A. (2003). Türk Kültüründe Kadın ve Kadın Ağzı Türküler. Ankara: Bizim Büro Basımevi.