Bu çalışma, aniatıbilim ve göstergebilim analiz yöntemlerini aynı çatı altında birleştirerek eldeki metne nesnel yaklaşınayı amaç edinerek; sinematografinin zaman perspektifindeki ayırt edici dil kullanımlarını ortaya çıkarmayı amaçlamaktadır. Filmin bir sanat olarak gelişmesini etkileyen faktörlerden biri de Henri Bergson 'un zaman felsefesine getirdiği boyuttur. Evrende her şeyin kesintisiz, sürekli bir değişim içinde olduğunu öne süren Bergson için 'şimdiki anın' kendisi de bir değişmedir. Bergson 'un zaman felsefesi, film anlatısında önemli yapısal değişikliklere neden olmuştur. Filmde zaman, bir taraftan kesintisiz sürekliliğini, diğer taraftan geriye dönülmezliğini kaybeder; zaman geriye dönüşlerle durağanlaşabilir, anımsamalarla tekrarlanabilir, gelecekle ilgili görüntülerle ileriye atlayabilir.