Türk Resim Sanatının gelişim sürecine baktığımızda batılı anlamda ışık gölge ve perspektif anlayışına yönelik resimlerin 19. Yüzyılın başlarında yapılmaya başlandığı, bu dönemden önce ise el yazması kitaplarda yer alan ve minyatür adı verilen küçük boyutlu kitap resimlerinin üretildiği bunların da optik gerçeği yansıtmadığı görülür. Minyatürlerdeki desen anlayışının başlı başına bir resim niteliği taşımayıp ancak minyatürün boya öncesi çiziminde yer aldığı görülür. 18. Yüzyılın sonu ve 19. Yüzyılın başı ile birlikte batılı anlamda resim sanatından etkilenmeler sonucunda doğa gözlemine bağlı olarak desen de yavaş yavaş resimlerin temel unsuru olmaya başlar. Desen, gerek tuval resimlerinin boya öncesi çizimlerinde gerekse eskiz, etüt ya da başlı başına özgün bir resim niteliği taşıyarak Türk Resim Sanatı'nda özel bir önem taşımaya başlar.20.Yüzyıl ile birlikte ise desen birçok ressamın resminde önemli bir aşama olarak yer alır. Bu çalışmada, 20.Yüzyıl başından 21. Yüzyıla kadarki 100 yıllık süreçte deseni ana unsur olarak ele alan ressamlardan bazıları “Kuşak”lar arası farklılıkları da göz önüne alınarak, 10 ar yıllık süreler içerisinde ve her dönemden 2 ressam, toplam 20 ressam belirlenerek ayrıca bu ressamlardan bir desen ve bir boya resim örneğine yer verilerek,  desene yaklaşımları incelenmiş ve “Kuşaklar Bağlamında Çağdaş Türk Resim Sanatında Desen: 10x2” başlığı altında toplanmıştır.