Türkiye'de modern yaşama geçişle birlikte evliliklerin kutlandığı düğün töreni anlayışında ve tören sırasında giyilen gelinliklerde önemli değişiklikler meydana gelmiştir. Batı kültürünün beyaz gelinlik geleneği 1920'lerden itibaren giderek yaygınlaşmıştır. Türk kültüründe gelinliklerin biçim, tasarım ve malzemeleri de bu doğrultuda şekillenmiştir.XXI. yüzyılın başlarından itibaren tekstil teknolojisinin artan olanakları ve zenginleşen malzeme çeşitliliği ile kullanılan kumaşlar da çeşitlenmiş, nakış, pul, kordon veya biye ile desenlendirilmiş kumaşlardan yapılan gelinlikler daha sık görülmeye başlanmıştır. Bu durum üretimi kolaylaştırıp birim fiyat maliyetlerini düşürdüğünden geleneksel dokumaların bu alanda kullanımının giderek azalmasına yol açmıştır.Geleneksel yapının korunduğu ailelerce sürdürülen kına gecesi geleneği son on yılda büyük şehirlerde yeniden rağbet görmeye başladığı dikkati çekmektedir. Günümüzde Türkiye'de her on gelin adayından yedisinin kına gecesini Osmanlı usulü yapmayı tercih ettiği belirtilmektedir. Gelin adaylarının bu gecede giydiği “kınalıklar” kişisel tercihlere göre farklılık gösterse de çoğunluğu geleneksel giysiler örnek alınarak üretilmiş kınalıkları satın almaktadırlar.Bu amaçla yapılacak yeni kınalık tasarımlarında bölgesel el dokumaları kullanılarak katma değeri yüksek ürünlerin pazara sunulması mümkün olabilir.Bu çalışmada Kızılcabölük dokumaları kullanılarak geliştirilen kumaş tasarımları aracılığıyla geleneksel dokumaların yaşatılabileceği ve değer görebileceği bir kullanım alanı önerisi sunulacaktır.