Mimari bir öğe olarak niş, duvarda bırakılmış boşluğu tanımlar. Roma döneminde yapıların içinde ve dışında dekoratif bir öğe olarak kullanılmış, Gotik, Rönesans ve Neo-Klasik Mimaride de başlı başına bir öğe olarak dikkat çekmiştir. İslam dünyasında niş öğesinin en tipik biçimi, Hıristiyan dünyasında karşılığı apsit olan mihraptır. Tarihsel süreçte dini yapılarda kullanılmış olması niş öğesinin günümüzde dahi kendine özgü bir eleman olarak algılanmasına, adeta simgesel anlamla yüklü bir mekan gibi düşünülmesine yol açar. Bu makalede,çağdaş sanatçıların niş öğesini hem bir mekan/mekansal boşluk hem de bir tema olarak nasıl irdeledikleri ele alınmakta ve bu tür bir mimari öğenin belli enstalasyonlara nasıl temel oluşturduğu incelenmektedir. Moderngaleri ortamında yer alan bir niş (Maçka Sanat Galerisi, Istanbul) örnek olarak seçilmiştir.