Espas, figürler, motifler, nesneler ve her türlü öğeler arasındaki uzaklık ve boşluk olarak tanımlanır. Espas/mekan üzerine çok çeşitte sınıflandırmalar bulunur: Klasik/çağdaş espas, somut soyut espas, düz yüzeyler/konik/hayali/ irrasyonel espas...Mekanın ele alınışı her dönemde farklılık gösterir. ilkçağlarda mağara duvarıda uzarnın bir parçasıdır. Ortaçağda mekan, taşıyıcı zemin konumundadır, şemalaşmıştır, simgeseldir. 1500'lerin sonu, 1600'Ierin başında keşfedilen perspektif kuralları ile mekan; yanılsamaya dayalı, gerçekçi bir hal alır. Mercek ve fotoğraf makinesinin bulunuşu ile modern sanatta arayışlar ve yeni bir mekan anlayışı gelişmeye başlar.Kübizm'de perspektif dışlanmıştır. Düzlem parçalara ayrılır, formalar üst üste bindirilir ve parçalar birbirinin içine girerler. Obje ve figürler açılarak mekana dönüşürler. Farklı açılardan gözlemlenen objeler içinde zaman kavramını da barındırara k tek düzlem üzerinde gösterilir. Esas olarak mekan artık yanılsama alanının bir parçası olma halinden uzaklaşarak, sanatsal bir sorun halini almış, sanat nesnesinin oluştuğu yer haline gelmiştir.