Orhan Kemal, çok genel manada, en azından vakayı diyaloglarla takdim etme veşiveleri kullanma açısından Hüseyin Rahmi Gürpınar’a kadar uzanan natüralist ve realistroman anlayışını, Sadri Ertem, Sabahattin Ali gibi romancılar kanalından devralansosyal gerçekçi bir romancıdır. Türk romanında Anadolu’ya yöneliş şeklinde kendinigösteren içerik genişlemesi, Orhan Kemal’de, küçük, haylaz ve yoksul gençlerinyaşayışları; sınıf değiştirmek veya ekmeğini kazanmak için mücadele eden işçi, küçükesnaf mücadeleleri; yeni gelişen sanayileşmeyi ağalık ve patronluk arası bir tutumlayansıtan fabrika sahiplerinin hayatları; köylülükten şehir işçiliğine doğru kaymaya çalışaninsanların yaşadıkları değişimler olarak görünür. Orhan Kemal, bu malzemeyeyaklaşırken diyalektik materyalizm in bakış açısına bağlıdır. Yani sosyal çatışmalarısınıfsal bir bakış la görür. Fakat bu malzemeyi işleyişi, kendi çağdaşları olan bazıyazarların (mesela köy romancılarının) uyguladığı toplumcu gerçekçilik anlayışındanfarklıdır. Diyebiliriz ki o, sosyal hayata bakarken ve malzemesini seçerken toplumcugerçekçi ; bu malzemeyi yansıtırken gözlemci ve eleştirel gerçekçi dir. Bu tavrın OrhanKemal tarafından Aydınlık gerçekçilik olarak adlandırıldığını söyleyebiliriz.

Orhan Kemal, in a very general sense, is a socially realistic novelist who takes over the naturalist and realist novel understanding that extends to Hüseyin Rahmi Gürpınar, at least in terms of presenting the case with dialogues and using accents, through the channel of novelists such as Sadri Ertem and Sabahattin Ali. The content expansion that shows itself in the form of turning to Anatolia in the Turkish novel, the life of young, naughty and poor young people in Orhan Kemal; workers struggling to change classes or living, small tradesmen struggles; the lives of the factory owners, who reflect the newly developing industrialization with an attitude between agility and boss; it appears as the changes that people try to shift from the peasantry to the urban workman ship. When Orhan Kemal approaches this material, he depends on the perspective of dialectical materialism . In other words, he sees social conflicts with a class view . However, the processing of this material is different from the socialist realism approach applied by some writers (egvillage novelists) who are their own contemporaries. It can be said that he is socialist realistic while looking at social life and choosing his material; it is observer and critically realistic while reflecting this material. We can say that this attitude is called Bright realism by Orhan Kemal.