Ertuğrul BAYER, Ayşe Nur KUYRUKÇU, Semra AKBAŞ

DİJİTAL HASTANE UYGULAMALARININ HASTANE ÇALIŞANLARININ VE YÖNETİCİLERİNİN PERSPEKTİFİNDEN DEĞERLENDİRİLMESİ: BİR DEVLET HASTANESİ ÖRNEĞİ

Araştırma, 2018 yılı Mayıs ayında Isparta Şehit Yunus Emre Devlet Hastanesinde gerçekleştirilmiştir. Araştırma kapsamında, hastane üst yöneticileri dahil olmak üzere farklı uzmanlık alanlarından toplam 15 dijital hastane uygulamaları kullanıcısı çalışan ile nitel araştırma yöntemleri kullanılarak; dijital hastane sisteminin önceki sisteme göre avantaj ve dezavantajlarının belirlenmesi amacıyla görüşmeler yapılmış ve görüşleri değerlendirme kapsamına alınmıştır. Araştırma sonucunda; dijital hastane uygulamaları ile sağlık hizmeti sunumu açısından hastanenin prestij ve güvenilirliğinin artması, hızlı ve güvenilir işlem yapılması, hasta kayıtlarına ulaşılabilirliğin artması, hasta takibinin sistemli ve hızlı bir şekilde ilerlemesi, yanlış ilaç kullanımının önlenmesi ile hasta güvenliğinin sağlanmasına katkıda bulunulması, ilaç israfının önlenmesi ve genel yönetim maliyetlerinin düşürülmesi sistemin başlıca avantajları olarak tespit edilmiştir. Bununla birlikte, hasta bilgilerinin muhafazası açısından sisteme dışarıdan müdahale edilebileceği ve bu durumun bir güvenlik problemine yol açabileceği, teknik alt yapının hasta sayısının ve tıbbi uygulamaların artışına paralel olarak güçlendirilmemesi ve kullanıcı sağlık çalışanlarının eğitimlerinin yetersiz olmasından dolayı sistemsel kullanım sorunlarının yaşanması; kullanıcılar açısından ifade edilen sistemin dezavantajları olarak tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Dijital Hastane, Devlet Hastanesi, EMRAM

PDF

___

AK, B. (2010). “Tıp Bilişiminde Mobilite Uygulamaları”, (Ed.) AKGÜL, M. vd., Muğla Üniversitesi XII. Akademik Bilişim Konferansı Bildiri Kitabı, Muğla Üniversitesi Basımevi, Muğla.
CRAIG, J., PATTERSON, V. (2005). “Introduction to the Practice of Telemedicine”, Journal of Telemedicine and Telecare, 11 (1): 3–9.
COŞKUN, M. B. (2018). “Türk Kamu Yönetimi Perspektifinden e-sağlık Hizmetleri ve Sağlık Politikalarındaki Yeri Üzerine Bir Araştırma”, Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 16 (1): 289-302.
FRANCO, M., TURSUNBAYEVA, A. (2014). “Mobile Technology and Public Health Organisational System”, Emergent Issues in Management, 1: 80-89.
HIMSS (2018), https://himsseurasia.com/himsshakkinda/, (01.02.2019).
KILIÇ, T. (2017). “e-sağlık, İyi Uygulama Örneği: Hollanda”, Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 6 (3): 203-217.
ÖNER, F. (2014). Sağlık Bilişimi, Türkiye’de Sağlık Bilgi Enformasyon Sistemleri ve Dijital Hastaneler, Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
PATRICK, K., GRISWOLD, W., RAAB, F. ve INTILLE, S. I. (2008). “Health and the Mobile Phone”, American Journal of Preventive Medicine, 35 (2): 177-181.
Sağlık Bakanlığı - Sağlık Bilgi Sistemleri Genel Müdürlüğü (2018), Kuruluşu Hakkında, http://sbsgm.saglik.gov.tr/TR,1276/kurulusumuz.html, (14.07.2018).
SINGH, A.,WILKINSON, S. ve BRAGANZA, S. (2014). “Smartphones and Pediatric Apps to Mobilize the Medical Home”, The Journal of Pediatrics, 165 (3): 606-610.
TÜFEKÇİ, N., YORULMAZ, R. ve CANSEVER, H. İ. (2017). “Digital Hospital”. Journal of Current Researches on Health Sector, 7 (2): 144-156.
ULAŞ, M. (2006). Radyolojik Görüntülerin Sayısal Olarak Arşivlenmesi ve Ağ Üzerinden Paylaştırılması, Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Elazığ.
YELMEN, A. (2016). “Klinik Bilgi Sistemlerine İlişkin Lisans Sözleşmeleri Hakkında Değerlendirmeler”, İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 7 (2): 365-382.
YELMEN, A. (2016). “Klinik Bilgi Sistemlerine İlişkin Lisans Sözleşmeleri Hakkında Değerlendirmeler”, İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 7 (2): 365-382.