ÖZEL EĞİTİM VE REHABİLİTASYON MERKEZLERİNDE GÖREV YAPAN ÖĞRETMENLERİN AİLE EĞİTİMİ KONUSUNDAKİ YETERLİLİKLERİNİN BELİRLENMESİ

Öz Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği’ne ÖEHY 2006 göre aile eğitimi, özel eğitim gerektiren bireylerin eğitiminde sürekliliği olan bir hizmettir. Bu hizmetlere ve özel eğitim sürecinin her boyutuna ailelerin aktif katılımı ve katkısını sağlayacak önlemler alınır. Çocuğun eğitim süreci bir bütün olarak düşünüldüğünde aile eğitimi bu anlamda eğitimin sürekliliği açından çok büyük öneme sahiptir. Verilecek olan eğitimin niteliği açısından öğretmenlerin aile eğitimi konusunda deneyimli ve tam donanımlı olması ailenin eğitime katılım düzeyini de olumlu yönde etkilediği gözlenmektedir. Dolayısıyla bu araştırmanın amacı, Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezlerinde görev yapan öğretmenlerin aile eğitimi konusundaki yeterliliklerini ortaya çıkarmak ve bu konuda yapılacak ileri araştırmalara ışık tutmaktır. Bu araştırmada veriler nitel araştırma yaklaşımlarından birisi olan “Görüşme Yöntemi” kullanılarak elde edilmiştir. Araştırmaya Özel Özel Eğitim ve Rehabilitasyon merkezlerinde görev yapan 30 öğretmen katılmıştır. Veriler “Yarı Yapılandırılmış Görüşme Tekniği” kullanılarak toplanmış ‘İçerik Analizi’ yöntemiyle analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda öğretmenlerin tamamına yakını lisans düzeyinde aile eğitimi dersi aldıklarını fakat bu dersin uygulamalı olmadığını, meslek hayatlarında kendilerini yetersiz hissettiklerini ifade etmişlerdir.

Anahtar Kelimeler:

Özel eğitim, Aile eğitimi, Özel eğitim ve rehabilitasyon merkezi, Öğretmenlerin aile eğitim yeterliliği

ÖZEL EĞİTİM VE REHABİLİTASYON MERKEZLERİNDE GÖREV YAPAN ÖĞRETMENLERİN AİLE EĞİTİMİ KONUSUNDAKİ YETERLİLİKLERİNİN BELİRLENMESİ

PDF

___

Alberto, P. A., and Troutman, A. C. (2012). Applied behavior analysis for teachers (9th ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Bakioğlu, A., ve Selvi, H. (2008). İlköğretim müfettişlerinin özel eğitim kurumlarının denetimine ilişkin görüşleri ve çözüm önerileri, (71) 18. Ulusal Özel Eğitim Kongresi’nde sunulan sözlü bildiri, Selçuk Üniversitesi, Özel Eğitim Bölümü, Konya
Bogdan, R. C., and Biklen, K. (2003). Qualitative research for education, an ıntroduction to theories and methods. London: Allyn and Bacon
Cavkaytar, A. (1999). Zihin engellilerin özbakım ve ev içi becerilerinin öğretiminde bir aile eğitimi programının etkiliği, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi. Yayınları.
Cavkaytar. A., ve Özen, A. (2009). Aile katılımı ve eğitimi. İçinde Akçamete, G. (Ed.), Genel eğitim okullarında özel gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim, (169-198) Ankara: Kök Yayıncılık.
Dinkmeyer, D., McKay, G.D., and Dinkmeyer, D. (1997). The parent’s handbook: systematic training for effective parenting. Circle Pines, MN: American Guidance Service.
Drew, C., and Hardman, M. (2007). Intellectual disabilities across the lifespan, New Jersey: Lehigh Press, Inc.
Fowler, M. (1999). Maybe you know my kid: A parent’s guide to ıdentifying, understanding and helping your child with attention-deficit hyperactivity disorder. (3rd edition), Secaucus. NJ: Carol Publishing Group.
Korucu, N. (2005). Türkiye’de özel eğitim ve rehabilitasyon hizmeti veren kurumların karşılaştığı güçlüklerin analizi: kurum sahipleri, müdür, öğretmen ve aileler açısından. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Mcfarlane, A.H. Bellissimo, A., and Norman, G.R. (1995). Family structure, family functioning and adolescent well-being: the transcendent influence of parental style. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 36, (5), 847-864
Özdemir, O. (2013). Özel eğitimde aile eğitimi ve rehberliği. İçinde Cavkaytar, H. (Ed.), Ailelere sunulan hizmetler ve destekler, ( 57-86) Ankara: Vize Yayıncılık
Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği (2006). 11.03.2017 tarihinde http://tkb.meb.gov.tr adresinden erişilmiştir.
Özen, A. (2008). Aile eğitimi. İçinde Diken, H.İ.(Ed.). Özel eğitime gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim, (170-186) Ankara: Pegama Yayıncılık.
Panter, S. (1992). Working with parents of mainstream pupils opportunities and limitations. Therapeutic Care and Education, 1, (2), 112-17
Rich, D. (1998). Mega skills: How families can help children to succeed in school and beyond. New and Expanded Edition. Boston: Houghton Mifflin
Rimm, S. (1996). How to parent so children will learn. New York: Crown Boks.
Sarı, H. (2002) Özel eğitime muhtaç öğrencilerin eğitimleriyle ilgili çağdaş öneriler, Ankara: Pegema Yayıncılık.
Schumm, J. S. (2005). How to help your child with homework: the complete guide to encouraging good study habits and ending the homework wars. Revised and Uptaded Edition. Minneapolis: Free Spirit Publishing
Varol, N. (2006). Aile eğitimi. Ankara: Kök Yayıncılık
Walker-Hall, J., and Sylva, K. (2001) “What works with families of children with behaviour problems? evidence from research” in Pugh, G. (e.d.) comtemporary ıssues in the early years. working collaboratively for children, London: Paul Chapman Publishing.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri, Ankara, Seçkin Yayıncılık.