Consideration on Class Communication and State of Togetherness in Class Within The Framework of Constructivism

Bireyin 'ben'e doğru uzanan bir süreci yaşamasına odaklanan yapılandırmacı anlayış, bireyin kendisini ait hissettiği toplumsal yapıyı ve bu yapının gerektirdiği bir arada ve birlikte olma hâlini ikincil ve türevsel bir boyuta taşıyabilir mi? Bu soru, sınıfın nasıl bir mekân olduğu/olması gerektiği ile sınıf içi iletişimin ve sınıftaki birliktelik hâlinin nasıl bir dokuya sahip olduğunu/olması gerektiğini tanıma ve tanımlama gereğine işaret etmektedir. Bu gereklilik doğrultusunda makalede ilkin mekân ve insan arasında nasıl bir ilişki bulunduğu, sınıfın nasıl bir mekân olduğu ve yapılandırmacılığın nasıl bir mekân tasavvur ettiği ele alınmakta; ardından yapılandırmacı bir sınıftaki iletişim ve birliktelik hâlinin nasıl bir dokuya sahip olduğu betimlenmeye çalışılmaktadır. Bu çalışma, kaynak taramasına dayalı kuramsal bir çalışmadır. Yapılandırmacılık, iletişim ve birliktelikle ilgili mevcut araştırmaların taranması, konuyla ilgili bilgilerin derlenmesi, sentezlenmesi ve sunulması yoluyla gerçekleşmiştir.

Yapılandırmacılık Bağlamında Sınıf İçi İletişime ve Sınıftaki Birliktelik Hâline İlişkin Tespitler

Can the constructivist understanding focusing on the individual's experiencing a process extending to "I" take the social structure the individual feels a belonging to, and the togetherness and unity state the structure requires to a secondary and derivative dimension? This question refers to the necessity of recognizing and describing what kind of space a class, and how the class communication and state of togetherness pattern are/should be. The article, in line with the necessity,first deals with the kind of relationship between space and man, what kind of space a classroom is, and what kind of space constructivism envisages; and then tries to describe the kind of pattern the state of communication and togetherness a constructivist classroom has. This study is a theoretical one based on literature review. It has been realized by review, compilation, synthesis and presentation of the existing researches on constructivism, communication, and togetherness.

PDF

___

Adugit, Y. (2013). Görsel mekânlarda ahlâki kayıtsızlık. Felsefe ve Sosyal BilimlerDergisi, Sayı: 15, s. 1-24.
Altan, İ. (1993). Mimarlıkta mekan kavramı. Psikoloji Çalışmaları Dergisi, Cilt: 19, s.75-88.
Atalay, İ. (2004). Doğa bilimleri sözlüğü. İzmir: Meta Basım Matbaacılık Hizmetleri.
Barnlund, D. C. (1975). Public and private self in Japan and the United States. Tokyo:Simul Press.
Bauman, Z. (2001). Parçalanmış hayat (Çev.: İ. Türkmen). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Bridge, B. (2003). Siz olsaydınız ne yapardınız? Okulda iletişim. İstanbul: Beyaz Yayınları.
Charles, C. M., and Senter, G. W. (2005). Elementary classroom management (4th ed.).Boston, Pearson/Allyn & Bacon.
Cooper, K. (1989). Sözsüz iletişim: İnsan yönetiminde vücut dilini nasıl kullanırsınız(Çev.: T. Yalkı). İstanbul: İlgi Yayıncılık.
Erdoğan, İ. (2011). İletişimi anlamak. Geliştirilmiş 4. Baskı, Ankara: Pozitif Matbaacılık. Göka, E. (t.y.). Prof. Dr. Erol Göka ile Söyleşi. [Internet- 18.04.2014] http://cevrevesehir.com/prof-dr-erol-goka-ile-soylesi/
Gür, Ş. Ö. (1996). Mekan örgütlenmesi. Trabzon: Gür Yayıncılık.
Gür, Ş. Ö. ve Zorlu, T. (2006). Çocuk Mekânları. İstanbul: Yapı Endüstri MerkeziYayınları.
Hargie, O. (1992). Communication: Beyond the crossroads. Monograph, Jordanstown:University of Ulster.
Hasol, D. (1975). Ansiklopedik Mimarlık Sözlügü. İstanbul: YEM Yayınları.
Işık, O. (1994). Değişen toplum/mekân kavrayışları: Mekânın politikleşmesi, politikanın mekânlaşması. Toplum ve Bilim Dergisi, Sayı: 64-65, s. 7-38.
Ito, Y. (1989). Socio-cultural backgrounds of Japanese interpersonal communication style. Civilisations, Vol: 39, No: 1/2, pp. 101-128.
İzbırak, R. (1992). Coğrafya terimleri sözlüğü. İstanbul: MEB Yayınları.
Lal Fernando, J. (t.y.). The crisis of identity and unity towards an ecumenical ethic. [Internet- 27.03.2014] http://www.nhanduti.com/Mangostao.EN.ES%20texts/Jude%20Lal%20Fernando.The%20Crisis%20of%20Identity%20and%20Unity.pdf
Lefebvre, H. (1974). Theproduction of space (Translated: D. Nicholson-Smith). Oxford:Blackwell Publishing.
Marland, M. (1993). The craft of the classroom: A survival guide to classroommanagement in the secondary school. Oxford: Heinemann Educational.
Nisbett, R. E. (2006). Düşüncenin coğrafyası (Çev.: G. Ç. Güven). 2. Basım, İstanbul:Varlık Yayınları.
Mehrabian, A. (1971). Silent messages. California: Belmont.
Selçuk, Z. (2013). Eğitimde fıtrata dönelim (19.03.2013). Web Site: http://www.yeniasya.com.tr/haber_detay2.asp?id=52013 24.10.2013 tarihindealınmıştır.
Sillars, S. (1995). İletişim (Çev.: N. Akın). Ankara: MEB Yayınları.
Tayfun, R. (2007). Etik iletişim ve beden dili. Ankara: Nobel Yayınevi.
Todd, S. (2003). Learning from the other: Levinas, psychoanalysis, and ethicalpossibilities in education. Albany: State University of New York Press.
Turgut, H. (2005). Yapılandırmacı tasarım uygulamasının fen bilgisi öğretmen adaylarının bilimsel okuryazarlık yeterliklerinden "bilimin doğası" ve "bilimteknoloji-toplum" ilişkisi boyutlarının gelişimine etkisi. İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi.
Uludağ, Z. ve Odacı, H. (2002). Eğitim öğretim faaliyetlerinde fiziksel mekân. Milli Eğitim Dergisi, Sayı: 153-154.
Watkins, C. & Wagner, P. (2000). Improving school behaviour. London: Sage/PaulChapman Publications.
Yalın, H. İ. (2008). Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme. 20. Baskı, Ankara:Nobel Yayıncılık.
Yapıcı, M. (2007). Yapılandırmacı ders. Bilim, Eğitim ve Düşünce Dergisi, Cilt: 7, Sayı:4.
Yüksel, Ö. (2006). Davranış Bilimleri. Ankara: Gazi Kitabevi.