Türk Müziği yazılı kaynaklarının önde gelenleri, edvâr adı verilen kuramsal kitaplardır. Bunlar 19. yy. ortalarına kadar el yazması olarak oluşturulmuştur. Bu kaynaklar Arapça, Farsça ve Türkçe olarak kaleme alınmış olmalarına rağmen, 15. yy.’dan itibaren Türkçe yazmaların sayısı artmıştır. Bu eserler, günümüzde çeviri veya çevri-yazım şeklinde çalışılmakta ve alan ilgilileri tarafından rahatlıkla okunup anlaşılmaktadır. Böylelikle, 20. yy. Türk müziği kuramlarının geçmişle olan ilişkisi daha net biçimde takip edilebilmektedir. Edvârların incelenmesi sonucu dikkat çeken ilk hususlar arasında makâm adlarındaki çeşitlilik gelmektedir. Sayılarının 600 ün üzerine çıktığını gördüğümüz makâm adları, daha yakından incelendiğinde, bazen aynı makâmın farklı adlarla tanımlandığı bazen de kısa bir dönem için var olan makâmın sonraki yüzyıllara taşınamadığı ve unutulduğu görülmektedir. Bu araştırma, tarama modeli ile Türk müziği tarihi içinde yazılmış 10’un üzerinde edvârın ve 20. yy.’da yazılmış olan son dönem kaynaklarının karşılaştırmalı incelenmesiyle yapılmıştır. İnceleme sonucunda bazı makâmlar farklı isimlerle günümüze geldiği, bazı makâmların da belirli dönemler için kullanıldığı ve sonra unutulduğu görülmüştür.