Kent parkları, yoğun ve kalabalık şehir dokusu içinde doğaya ve bitki örtüsüne özgür bir şekilde temas etmeye olanak veren, kamusal kullanımına yönelik birçok sosyal aktivite ve etkileşim alanı yaratan mekanlardır. Bu büyük kentsel açıklıklar, orman, koru, çayır, akarsu, göl gibi doğal peyzaj elemanlarını, insan kullanımı ve rekreasyonel faaliyetler için, yürüyüş yolları, köprüler, koşu parkurları, gezinti alanları, patikalar gibi yapılı peyzaj elemanıyla ilişkilendirirler. Dünyadaki birçok büyük kentteki kent parkları, bulunduğu çevreye sağladığı temiz hava, serin ve gölge alanlar ve yoğun yeşil dokusuyla fiziksel olarak katkı sağlamakla birlikte; insanların keyifle vakit geçirdiği birçok sanat ve müzik performansına da ev sahipliği yapmaktadır. Kent parkları 20. yüzyıldan itibaren kentlerin gelişiminde önemli bir unsur olmakla birlikte 1990’lı yılların başında farklı anlamlar kazanmaya başlamışlardır. Kentsel tasarımdaki yenilikçi hareketler ve iklim değişikliğinin kentlerde yarattığı çevresel sorunlara karşı oluşan duyarlılığın artması da kent parkı tasarımını yönlendirmiştir. Bu yazı kapsamında kent parklarının gelişim süreci üzerinde durularak, tasarımcı, kullanıcı ve mekan ilişkileri ile kent parkı kavramı irdelenmiştir.