___

• Akçin, N. (2014). Hasan Ferid Alnar’ın Keman Piyano Süiti’nin Müzikal Analizi (Yüksek lisans Tezi). İstanbul: Haliç Üniversitesi.
• Alaner, B. (1986). Osmanlı İmparatorluğu'ndan Günümüze Belgelerle Müzik Yayıncılığı (1876-1986). Ankara: Anadol Yayıncılık.
• Alaner, B., Baloğlu, Ç. (2011). Osmanlı İmparatorluğu Batılılaşma Hareketleri İçerisinde Müzik, Müzik Yayınları-Yayıncıları ve Piyano İçin Yazılmış 14 Eser. Eskişehir: T. C. Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Albuz, A. (2011). Türk Müziğinde Çokseslilik Yaklaşımları. İnönü Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi. Cilt. 1, sayı. 1, 51-66.
• Altar, C. M. (1984). Paul Hindemith İle Karşılaşmam-Meine Begegnung Mit Paul Hindemith Ankara: Ankara Alman Kültür Merkezi Türk-Alman Kültür İşleri Kurulu.
• Altar, C. M. (2020). Cevat Memduh Altar - Müzik Raporları. (http://cevadmemduhaltar.com/marx-raporunun-ozeti.html) Erişim Tarihi: 22.04.2020
• Aracı E. (2006). Donizetti Paşa-Osmanlı Sarayının İtalyan Maestrosu. İstanbul: YKY Yayınları.
• Aydın, Y. (2003). Türk Beşleri. Ankara: Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
• Bourgault-Ducoudray, L. A. (1877). Trente Melodies Populaires de Grece et D'orient (Editeur: Henry Lemoine), Paris: İmprimerie Blot et Fils Aine, Rue Bleue, 7.
• Bozkurt, H. (1990). Türk Müziğinde Armoni (Sanatta Yeterlilik Tezi). Konya: S. Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Çergel, M. A. (2007). Raûf Yektâ Bey’in İkdâm Gazetesi’nde Neşredilen Türk Mûsikîsi Konulu Makâleler. (Yüksek lisans Tezi). İstanbul: Marmara Üniversitesi.
• Çınar, O. (2015). Ulvi Cemal Erkin’in Müzik Dili, Geleneksel Türk Müziği ile İlişkisi ve Orkestra İçin “Senfonik Bölüm” Eserinin Analizi. (Sanatta Yeterlilik Tezi). İstanbul: İstanbul Üniversitesi.
• Doğan, Ö., Ceferova, A. (2015). Necil Kazım Akses'in "Minyatürler" İsimli Solo Piyano Eserinde İzlenimcilik Etkisi. NWSA-Fine Arts e-Journal of new Word Sciences Academiy. s. 45-74.
• Dolgun, A. (2008). Necil Kâzım Akses’in Birinci Yaylı Çalgılar Dörtlüsü'nün Polimodal ve Politonal Açılardan İncelenmesi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi.
• Engür, D. (2017). Müzik Öğretmenliği Eğitiminin Kemal İlerici Armonisi Algısına Etkisi. (Doktora Tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi.
• Ensari, M. (1999). 19. Yüzyılda Çok Seslendirilmiş Türk Müziği Eserleri. (Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi.
• Ergin, N. (1999). Yıldız Sarayı'nda Müzik-Abdülhamid Dönemi. Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı Osmanlı Eserleri.
• Fenmen, M. (1947). Piyanistin Kitabı. Ankara: Akba Kitapevi Ferriol, C. (1714). Receuiel de Cent Estampes Represantant de Differentes Nations du Levant. Paris: Chez Basan, Graveur.
• Gedikli, N. (1988). Geleneksel Müzik Türlerinde Çokseslilik Çalışmaları. Birinci Müzik Kongresi Bildirileri-sorular,cevaplar. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı yayınları.
• Hindemith, P. (1983). Türk Küğ Yaşamının Kalkınması İçin Öneriler. İzmir: Küğ Yayınları.
• İlerici, K. (1970). Bestecilik Bakımından Türk Müziği ve Armonisi. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• İlerici, K. (1974). İş Halinde Üçlü Sistem Armoni. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• İlyasoğlu, E. (1989). Yirmi beş Türk Bestecisi - Twenty Five Turkish Composers. İstanbul: Pan Yayıncılık.
• İlyasoğlu, E. (2005). Müzikten İbaret Bir Dünyada Gezintiler Cemal Reşid Rey. İstanbul: Dünya Yayınları.
• Levent, N. (1996). Çağdaş Türk Müziğinde Dörtlü Armoni (2. Basım). İzmir: Levent Müzikevi.
• Öztuna Y. (2006). Türk Musikisi Akademik Klasik Türk San’at Musikisi’nin Ansiklopedik Sözlüğü Cilt I-II, Ankara: Orient Yayınları.
• Öztuna, Y. (1986). Sâdeddin Arel, Ankara: T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları No: 668.
• Sağlam, A. (2001). Türk Müziğinde Çokseslilik Uygulamaları ve İlerici Armonisi. Bursa: Stüdyo Star Ajans.
• Sakarya, U. C. (2017). Franz Liszt'in İstanbul Seyahati ve Verdiği Konserler. Porte İTÜ Müzik Kulübü Dergisi, sayı: 10. S. 12-16.
• Schmidt-Jones, C. (2010). Yeniçeri Müziği ve Batı Müziği Üzerindeki Türk Etkileri. (Çeviren: Burçin Uçaner). Rast Müzikoloji Dergisi. Cilt 1, Sayı: 1 https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/115251
• Slupno, H. (1871-1876 civarı). Transcrit et Arrange Pour Le Piano. Constantinaple: F. Adam.
• Sun, M. (1998). Türk Müziği Makam Dizileri. Ankara: Evrensel Müzikevi.
• Tanır, G. A. (2001). Kemal İlerici Hayatı, Eserleri ve Müzikolojiye Katkıları. (Yüksek lisans Tezi). Ankara: Hacettepe Üniversitesi.
• Tutu, M. ve Tutu, S. (1999). Dörtlü Armoni ve Türk Müziği’ne Uygulanışı. İzmir: Ege Üniversitesi Basımevi.
• Türkmen, U. (2007). Türk Müziğinde Çokseslilik Tartışmaları. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. Cilt:9, sayı:1, 177-194.
• Yalçın, G. (2012). Dörtlü Armoni Sistemi Uygulamalarını İçeren Armoni Kitaplarının Karşılaştırmalı Analizi. İnönü Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi. (2012). Cilt:2, Sayı:5, 219-234.
• Yalçın, G. (2013). Hüseyin Sadettin Arel’in Armoni Kitaplarındaki Armonik ve Terminolojik Yaklaşımları. Rast Müzikoloji Dergisi, 1 (2), 1-16. DOI: 10.12975/rastmd.2013.01.02.00012
• Yalçın, G. (2016). 19. Yüzyıl Türk Musikisinde Haşim Bey Mecmuası- Birinci Bölüm: Edvar. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı.
• Yalınkılıç, E. (2019). Besteci, Müzikolog Kemal İlerici’nin “Bestecilik Bakımından Türk Müziği ve Armonisi” ve Öğrencisi M. Ertuğrul Bayraktarkatal’ın Makamsal Armoni Yaklaşımları. (Yüksek lisans Tezi). Ankara: Başkent Üniversitesi.
• YÖRE, S. (2008). Osmanlı/Türk Müzik Kültüründe Levanten Müzikçiler. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, (24) , 413-437. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/sutad/issue/26266/276706
• Yöre, S. (2010). Ahmed Adnan Saygun’un Çoksesli Müzikte/Türk Çoksesli Müziği’nde Ulusalcılık Görüş ve Yönlerinin Değerlendirilmesi (Doktora Tezi). Konya: Selçuk Üniversitesi.
• Yürük, F. C. (2006). Cemal Reşit Rey: Türk Müzik Eğitimine ve Çağdaş Türk Müziğine Katkısı (Yüksek lisans Tezi). Afyonkarahisar: Afyon Kocatepe Üniversitesi.