FLÜT EĞİTİMİNDE EKOLLER, EVRENSELLEŞME SÜRECİ VE BU SÜRECE USTALIK SINIFLARININ ETKİSİ

Çalıcıların ortak teknik ve müzikal anlayışlarla ortaya çıkardıkları eser ve performansların bütününe ekol denmektedir. Flüt tekniğinde de ekoller ses rengi, artikülasyon, vibrato, müzikal anlayış gibi pek çok öğeyi yakından etkilemiştir. Savaşlar, ekonomik kaygılar gibi sebeplerle yer değiştiren ekollerin öncü sanatçıları, flüt teknikleri ve stillerini farklı ülke ve kıtalarda solistlik, orkestracılık, eğitmenlik yoluyla yaymışlardır. Bu süreçte farklı kültürlere sahip sanatçılar arası etkileşimlerin en etkin olduğu yer ustalık sınıfları olmuştur. Çalışmada flüt tekniğinin tarihsel gelişiminde ekollerin teknik ve müzikal etkisinin araştırılması, ekollerin evrenselleşme sürecinde ustalık sınıflarının etkisinin incelenmesi amaç edinilmiştir. Literatür araştırması, kişisel sanat eğitimim boyunca katıldığım ustalık sınıfları, çalıcılıkları referans sayılabilecek pek çok sanatçının ustalık sınıflarına, ders ve konser kayıtlarına erişim bu çalışmaya ışık tutmuştur. Ulusallaşma evresinde pek çok ülkenin sanatçılarının kimliklerini icralarına yansıttığı göz önünde bulundurularak flüt tekniğine ve literatürüne en çok etki eden ekoller kısıtlığında çalışılmıştır. Çalışmanın ilk bölümünde müzikte ulusal kimlikleşme, ekollerin doğuşu ve temel ekoller incelenirken ikinci bölümde ustalık sınıflarının evrenselleşme sürecine katkısına yer verilmiştir. Dünya tarihi ve müzik tarihinin iç içe gelişimi ulusallaşma döneminde sanatçıların performanslarına ulusal kimlikler kazandırırken; bilhassa ustalık sınıfları ve teknolojik gelişimler yardımıyla sanatçılar arası artan etkileşimler sanatçıların çalıcılıklarını teknik anlamda birbirine yaklaştırmış, ortak estetik anlayışlar, sentez ekoller yaratılmasına yardımcı olmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Ekol, Evrenselleşme, Flüt, Ulusalcılık akımı, Ustalık sınıfları

PDF

___

Aksoy, R., N. (2009). Flütte ton kavramı ve ton eğitiminde kullanılan Marcel Moyse’un ‘de la sonorite’ adlı kitabının incelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi.) Gazi Üniversitesi, Ankara.
Alıcı, S. (2010). Paul Taffanel ve Morceaux Imposé geleneği. (Sanatta Yeterlik Tezi.) Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir. 23 Temmuz 2019, https://docplayer.biz.tr/60991543-Paul-taffanel-ve-morceaux-impose-gelenegi.html
Araboğlu, T. (Aralık 2011). Viyolonselde Yayın ve Ekollerin Tarihsel Gelişimi. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(2), 37-48. 23 Temmuz 2019, http://dergipark.gov.tr/download/article-file/321507
Ayas, O. G. (Bahar 2016). Musiki İnkilabı ve Rus Modeli: Karşılaştırmalı Müzik Sosyolojisi Açısından Bir Tartışma. Bilig Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 77, 131-155. 23 Temmuz 2019, http://bilig.yesevi.edu.tr/yonetim/icerik/makaleler/999-published.pdf
Ayaz, N. ve Nayir, A. (2017). Müzik Eğitimi Verilen Akademik Kurumlarda Ses Eğitiminin Uzman Görüşleri Doğrultusunda Değerlendirilmesi. Sanat Eğitim Dergisi, 5(2), 157-185, doi: 10.7816. 23 Temmuz 2019, http://www.sanategitimidergisi.com/makale/pdf/1507707116.pdf
Bulut, S. (2015). Ondokuz Mayıs Üniversitesi Müzik Eğitimi Anabilim Dalı Lisans Programı Flüt Dersinde Kullanılan Cecile Chaminade Op. 107 Flüt Konçertinosu’nun Uygulanabilirliğine Yönelik Teknik Önerilerin Belirlenmesi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 34(1), 56-74. 23 Temmuz 2019, http://dergipark.gov.tr/download/article-file/188073
Cohen, S. (2003). Bel Canto Flute: The Rampal School, (1). Winzer Press: New York.
Coşkuner, S. (Ocak 2015). Türk Keman Ekolü Neden İstenilen Düzeyde Değildir?. Afyon Kocatepe Üniversitesi Akademik Müzik Araştırmaları Dergisi, 1(1), doi: 10.5578/AMRJ.8607 23 Temmuz 2019, http://amader.aku.edu.tr/sayi1/4)sonatcoskuner.pdf
Creech, A., Gaunt, H., Hallam, S. ve Robertson, L. (Kasım 2009). Conservatoire students’ Perceptions of Masterclasses. British Journal of Music Education, 26(03):315 - 331 doi: 10.1017/S026505170999012X 23 Temmuz 2019, http://discovery.ucl.ac.uk/1507446/1/Creech2009Conservatoire315.pdf
Demetra Baferos Fair, M., M. (2003). Flutists’ family tree: in search of the American flute school. (Doktora Tezi). The Ohio State University, Ohio. 23 Temmuz 2019, https://etd.ohiolink.edu/rws_etd/document/get/osu1054645874/inline
Gabaron, N. (Mayıs 2005). L’enseignement de la flute traversiere, histoire de la constitution d’une disipline d’excellence en France. 23 Temmuz 2019, http://www.cefedem-aura.org/sites/default/files/recherche/memoire/gabaron.pdf
Hepyücel, C. (2009). 19. yüzyıldan günümüze Fransız ekolü ve Marcel Moyse’un flüt sanatına etkileri. (Sanatta Yeterlik Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir. 23 Temmuz 2019 http://acikerisim.deu.edu.tr/xmlui/bitstream/handle/12345/9527/239137.pdf?sequence=1&isAllowed=y
Kocakülah, G. (2014). Solo flüt repertuvarında A. Honegger’in “Danse de la Chevre”, E. Bozza’nın “Image”, J. Ibert’in “Piece” adlı eserlerinin incelenmesi. (Yüksek Lisans Tezi). Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, İstanbul.
Kurtaslan, H. (Ağustos 2014). Flüt Ekollerinin Müzik Eğitimi Anabilim Dallarındaki Yeri ve Önemi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 3(3), Makale no: 22, 244-252. 23 Temmuz 2019, http://www.jret.org/FileUpload/ks281142/File/22.kurtaslan.pdf
Master class. (t.y.) Wikipedia online. 15 Nisan 2009, http:// en.wikipedia,org. akt. Hanken, I, M,. (2010). The Benefits Of The Masterclass. Nordic Research in Music Education, 12, 149-160. 23 Temmuz 2019 https://core.ac.uk/download/pdf/52073370.pdf
Mustan Dönmez, B. ve Oyan, S. (Aralık 2015). “Ulusalcılık Akımı” Bağlamında Yerel Müzik Öğelerinin Uluslar arası Sanat Müziğindeki Kullanımı. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(18), 87-102. 23 Temmuz 2019 http://www.asosjournal.com/Makaleler/84777441_857%20Banu%20MUSTAN%20D%C3%96NMEZ.pdf
Powell, A. (2002). The Flute (1). Yale University Press: Londra.
Raposo, J., A. (2007). Defining the British Flute School: a study of British flute performance practice 1890-1940. (Doktora Tezi). The University of British Columbia, Kanada. 23 Temmuz 2019, file:///C:/Users/Pc/Downloads/ubc_2007-319123%20(1).pdf
Sadie, S. (Ed.). (1980). The new Grove dictionary of music and musicians, (1). Hong Kong: South China Printing Company.
Say, A. (2002). Müzik sözlüğü, (1). Ankara: Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
Say, A. (2010). Müzik ansiklopedisi, besteciler, yorumcular, eserler, kavramlar, (2). Ankara: Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
Stil. (t.y.). Türk Dil Kurumu güncel Türkçe sözlük içinde. 23 Temmuz 2019, http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5bed5fd6acd475.17447599
Teknik. (t.y.). Türk Dil Kurumu güncel Türkçe sözlük içinde. 23 Temmuz 2019, http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5bed5ff68fa942.50011680
Yöre, S. (2011). Çağdaş Müzik: Bestecilik Ana Akımları, Teknikleri ve Başlıca Besteciler. Ç. Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(3), 1-20. 23 Temmuz 2019, http://turkoloji.cu.edu.tr/GENEL/seyit_yore_cagdas_muzik_bestecilik_ana_akimlari.pdf