Türkiye'de Sulama Kanallarının Kanal Otomasyon Teknikleri İle Modernizasyonu

Nüfus artışı, sanayideki büyüme ve tarımsal kullanım dışında su talebindeki artış sulama suyu kaynaklarının verimli bir şekilde kullanımını zorunlu hale getirmiştir. Sulama suyunun tarımsal alanlara istenilen zamanda ve miktarda ulaştırılması tarımsal üretim açısından önem arz etmektedir. Her ne kadar bu bilinen bir gerçekse de, su kaynaklarının tarımsal alanlara ulaştırılmasındaki problemler ve bu kaynakların yetersizliği üretim miktarını önemli miktarda etkilemektedir. Bu problemlerin yanında sosyal ve politik sorunlarda su kaynaklarının verimli bir şekilde kullanılmasına negatif etki yapabilmektedir. Su kaynaklarının tarımsal sulamada verimli şekilde kullanılması ve tarımsal alanlara ulaştırılması sulama kanallarına iyi bir işletim sistemi kazandırılması ile mümkün olabilecektir. Sulama kanallarının işletim sistemlerindeki iyileştirme bu kanalların tam veya yarım otomasyon işletim sistemlerine geçmesi ile mümkündür. Türkiye'de sulama kanallarının işletim sistemlerinin bilişim teknolojisine dayalı olarak izlenmesi ve kontrol edilmesi su nakil sisteminde kayıplar konusunda iyileşme sağlayabileceği gibi tarımsal işletmeler düzeyinde de suyun optimum düzeyde kullanımını sağlayacaktır. Türkiye'de sulama kanallarında otomasyon sağlanması bazı küçük sulama bölgelerinden başlanarak yapılabilir. Küçük sulama bölgelerinin seçilmesindeki kasıt otomasyonun kanal işletim sisteminde herhangi bir iyileşme sağlayıp sağlamadığının kolayca izlenebilmesidir. İklim şartları ve toprak-bitki parametreleri ile ilgili gerçek zamanda verilerin toplanıp bilişim teknolojisi yardımı ile bu verilerin kanalın işletim sistemi ile ilişkilendirilerek gerekli suyun tarım alanlarına istenilen miktarda ve zamanda ulaştırılması kanal otomasyon tekniklerini önemli bir öğe durumuna getirmiştir. Türkiye gibi tarımsal potansiyeli yüksek olan bir ülkede sulama kanallarında bu tekniklerin kullanılmasına öncelik verilmelidir

Anahtar Kelimeler:

sulama kanalları, kanal otomasyonu, kanal işletim teknikleri

MODERNIZATION OF IRRIGATION SYSTEMS WITH CANAL AUTOMATION IN TURKEY

With the ever increasing demand for water, due to population growth and the competition from nonagricultural demands in Turkey, there is an urgent need for efficient management of irrigation resources. Timely delivery of the required quantity of water is necessary for improved agricultural production. Even though this is a known fact, the lack of dependability of water supply at the farm level has been a major impediment to improved crop yields. In addition to the sociopolitical problems, one of the main causes of undependable water supply is technical in nature. Dependability of water supply can be achieved through improved operation of irrigation canals. This improvement in operation can be brought about by partial or complete automation of irrigation canals. In Turkey, the introduction of irrigation systems based on information technology for monitoring and controlling canal operation is necessary to improve water management not only at the operational level but also at the farm level. Upgrading existing canal system operations need to be done in stages as a rehabilitation program. It can be done in small areas which are easily and economically assessable for improvement. The linkage of real-time data collection and monitoring of climate data crop-soil relation parameters with the canal automation of the conveyance and distribution system is the ultimate goal, and the use of information technology below outlet level must be given and equal priority.

Keywords:

canal automation, irrigation management, canal control,

PDF

___

A Bureau of Reclamation Technical Publication. 1995 Canal System Automation Manual, United States Department of Interior, Bureau of Reclamation Water Resources Services.
Altinbilek, H.D., and Akcakoca, H., 1997. Innovative Approaches in Water Resources Development in the Southeastern Anatolia Project (GAP), Water Resources Development, Vol. 13(4), pp. 485-503.
Bayazit, M., and Avci I., 1997. Water Resources of Turkey: potential, planning, development and management, I n t e r n a t i o n a l J o u r n a l o f Wa t e r R e s o u r c e s Development, Vol. 13(4), pp. 443-452.
Brooks D.B., and Ozay M., 2000. Water Balances in the Eastern Mediterranean, IDRC 2000, Ottawa, Canada.
Durdu, O.F., 2003. Robust Control of Irrigation Canals, PhD irrigation scheduling to the complex climate-crop-soil
relationship. Increased knowledge of soil and plant
characteristics combined with better methods of
measuring soil moisture content and estimating soil
moisture depletion are available to predict with greater
accuracy the time and actual quantity of water needed
for the next irrigation. The sensor element for
measuring the prevailing soil moisture content could
be a commercially available instrument or even a
trained technician. The information could then be fed Dissertation, Colorado State University, Fort Collins CO.
FRD, 1995, Federal Research Division, Turkey: A country study, Library of Congress, Washington, DC 20540- 4840, http://www.country-data.com/cgi-bin/query/r- 13965.html (Accessed on April 1st, 1999).
Goussard, J., 1993. Automation of Canal Irrigation Systems, International Commission on Irrigation and Drainage, New Delhi.
Mandavia, A.B., 1998. Modernization of Irrigation System Operational Management by the way of Canal Automation, Proceedings of 5 ITIS network International Meeting, FAO, Aurangabad, India.
Reddy, M.J., 1991. Local Optimal Control of Irrigation Canals, Journal of Irrigation and Drainage Engineering, Vol 116(5), pp. 616-631. Geliş Tarihi Kabul Tarihi :19.03.2009