Hemşirelik Uygulamalarının Kilit Noktası: Bireyselleştirilmiş Bakım

Günümüzde hemşirelik, hem Türkiye’de hem de Dünya’da lisans eğitimi ile branşlaşma ve uzmanlaşmada gelişim gösteren sağlık alanının etkin ve vazgeçilmez bir mesleğidir. Hemşirelik, insanı tanıyan ve anlayan, temel sorumluluğu olan yardım etme amacına bakım eylemi ile ulaşan, sağlık gereksinimlerini belirleyen, bakım olgusunu, bakımın yönetimini, ölçme ve değerlendirmesini sağlayan meslektir. Bilim ve sanata dayalı sadece kuramsal içerikli bir meslek olmayan hemşirelik, bakım ve uygulamayı da kapsayan bir meslektir. Çünkü insanlar, sağlık, esenlik, rahatsızlık, hastalık ve ölümle sonlanan yaşam deneyimlerinin herhangi bir noktasında, bakım uygulamalarına gereksinim duyarlar. Her insanın, farklı deneyim, değer, kültür ve geçmişe sahip olması onları diğer bireylerden ayrıcalıklı kılar ve bakımın bu özellikleri dikkate alınarak uygulanmasını gerektirir. Burada hemşirelik uygulamalarının kilit noktası olarak kabul edilen bireyselleştirilmiş yani bireye özgü bakım ortaya çıkmaktadır. Hemşireliğin insanın değerliliğine, biricikliğine ve tekliğine olan inancını yansıtan bu bakım biçimi, hemşirelik bakımının niteliğini artırarak hasta memnuniyetine katkı sağlamaktadır.Günümüzde hemşirelik bakımının uygulanmasında, bir birey olarak hastanın kendine özgülüğünü göz ardı eden, standartlaştırılmış protokollerden yararlanma eğiliminin giderek yaygınlaştığı gözlemlenmektedir. Oysa hemşireler, bakımını üstlendikleri bireylerin bireyselliğine ve eşsizliğine saygı duyma sorumluluğundadırlar. Bakımda bireyselliğin sağlanması ve sürdürülmesi, hasta bireyin tüm boyutlarının değerlendirilmesi ile belirlenen sorunların çözümlenmesine yönelik yardım işlevlerinde, girişimlerin bireye özgü planlanarak uygulanması ve hastanın bakım kararlarına katılımı ile olasıdır. Bu bağlamda derlemede bireyselleştirilmiş bakım uygulaması, hemşireliği iş odaklı bir meslek olmaktan kurtarıp, tıbbi uygulamalara değil, hemşirelik rolüne ve uygulamalarına odaklanmasına yardımcı olması amacıyla göz ardı edilmemesi gerekmektedir

Anahtar Kelimeler:

Bireyselleştirilmiş Bakım, Bakımın Kilit Noktası, Hasta Memnuniyeti, Hemşirelik

Key Point of Nursing Practices: Individualized Care

Today, nursing, both in Turkey and in the world's degree, majoring in the development and specialization, indicating the health field is an effective and indispensable profession. Nursing is a profession that recognizes and understands people, achieves the basic purpose of helping with the action of care, determines health needs, provides the phenomenon of care, management, measurement and evaluation of care. Nursing is not only a theoretical content based on science and art but also includes care and practice. Because people need care practices at any point in their life experiences that end in health, well-being, discomfort, illness and death. The fact that each person has different experiences, values, cultures and backgrounds makes them privileged from other individuals and requires that care be carried out considering these characteristics. Here, individualized care, which is considered as the key point of nursing practices, emerges. This form of care, which reflects the belief of nursing in human valence, uniqueness and uniqueness, contributes to patient satisfaction by increasing the quality of nursing care.Nowadays, it is observed that the tendency to benefit from standardized protocols that ignore the patient's specificity as an individual in the implementation of nursing care is becoming widespread. However, nurses have a responsibility to respect the individuality and uniqueness of the individuals they care for. Ensuring and maintaining individuality in care is possible by evaluating all aspects of the patient and assisting in solving the problems identified by the individual planning and implementation of the initiatives and participation of the patient in the care decisions. In this context, individualized care practice in the review should not be ignored in order to save nursing from being a job-oriented profession and to focus on nursing role and practices, not medical practices.

Keywords:

Individualized Care, Key Point of Care, Patient Satisfaction, Nursing,

PDF

___

1. Altıok, H.Ö., Şengün, F., Üstün, B. (2011). Bakım: kavram analizi. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 4(3), 137-140.
2. Özcan, A. (2006). Hemşire- Hasta İlişkisi ve İletişim. Ankara: Sistem Ofset.
3. Acaroğlu, R., Suhonen, R., Şendir, M., Kaya, H. (2010). Reliability and validity of Turkish version of the individualised care scale. Journal of Clinical Nursing, 20, 136–145.
4. Suhonen, R., Berg, A., Idvall, E., Kalafati, M., Katajisto, J., Land, L. (2008). Individualised care from the orthopaedic and trauma patients' perspective: an international comparative survey. International Journey of Nursing Studies, 45(11), 1586-1597.
5. Suhonen, R., Berg, A., Idvall, E., Kalafati, M., Katajisto, J., Land, L., et al. (2010). Adapting the ındividualized care scale for cross-cultural comparison. Scandinavian Journal of Caring Science, 24, 392-403.
6. Suhonen, R., Gustafsson, M.L., Katajisto, J., Välimäki M. ve Leino- Kilpi, H. (2010). Nurses’ perceptions of individualised care. Journal of Advanced Nursing, 66, 1035–1046.
7. Suhonen, R., Papastavrou, E., Efstathiou, G., Tsangari, H., Jarosova, D., Leino‐Kilpi, H., et al. (2012). Patient satisfaction as an outcome of individualised nursing care. Scandinavian Journal of Caring Sciences, 26(2), 372-380.
8. Köberich, S. ve Farin, E. (2014). A systematic review of instruments measuring patients perceptions of patient-centred nursing care. Nursing Inquiry, 22(2), 106– 120.
9. Acaroğlu, R., Şendir, M., Kaya, H., Soysal, E. (2007). Bireyselleştirilmiş hemşirelik bakımının hasta memnuniyeti ve sağlığa ilişkin yaşam kalitesine etkisi. İstanbul Üniversitesi Florence Nightingale Hemşirelik Dergisi, 15(59), 61-67.
10. Aslan, Ö.H. (2014). Hemşirelikte Bilim, Felsefe ve Bakımın Temelleri. İstanbul: Akademi Basın ve Yayıncılık.
11. Karadağ, A., Çalışkan N., Baykara Z.G. (2017). Hemşirelik Teorileri ve Modelleri. İstanbul: Akademi Basın ve Yayıncılık.
12. Potter, P.A., Perry, A.G. (2009). Nursing Concept Process and Practice. St. Louis: Mosby Year Book.
13.DalPezzo, N.K. (2009). Nursing care: a concept analysis. In Nursing Forum, 44(4), 256-264.
14. Pearcey, P. (2010). Caring? It's the little things we are not supposed to do anymore. International Journal Of Nursing Practice, 16(1), 51-56.
15. Brunton, B., Beaman, M. (2000). Nurse practitioners' perceptions of their caring behaviors. Journal of the American Academy of Nurse Practitioners, 12(11), 451-456.
16. Radwin, L.E., Alster, K. (2002). Individualized nursing care: an empirically generated definition. International Nursing Review, 49, 54-63.
17. Corbin, J. (2008). Is caring a lost art in nursing?. International Journal of Nursing Studies, 45(2), 163.
18. Lauver, D.R., Ward, S. E., Heidrich, S.M., Keller, M.L., Bowers, B.J., Brennan, P. F., et al. (2002). Patient-centered ınterventions. Research in Nursing and Health, 25(4), 246-255.
19. Charalambous, A., Chappel, N.L., Katajisto, J., Suhonen, R. (2012). The conceptualization and measurement of individualized care. Geriatric Nursing, 33(1), 17-27.
20. Suhonen, R., Papastavrou, E., Efstathiou, G., Lemonidou, C., Kalafati, M., Luz, M.D., et al. (2011). Nurses’ perceptions of individualised care: An international comparison. Journal of Advanced Nursing, 67,1895–1907.
21. Suhonen, R., Välimäki, M., Leino-Kilpi, H., Katajisto, J. (2004). Testing the individualized care model. Scandinavian Journal of Caring Sciences, 18, 27-36.
22. Acaroğlu, R., Şendir, M. (2012). Bireyselleştirilmiş bakımı değerlendirme skalaları. İstanbul Üniversitesi Florence Nightingale Hemşirelik Dergisi, 20(1), 10-16.
23. Ward, J., Cody, J., Schaal, M., Hojat, M. (2012). The empathy enigma: An empirical study of decline in empathy among undergraduate nursing students. Journal of Professional Nursing, 28(1), 34-40.
24. Ceylan, B., Eser, İ. (2016). Assessment of individualized nursing care in hospitalized patients in a university hospital in Turkey. Journal of Nursing Management, 24, 954–961
25. Schmidt, L.A. (2003). Patients’ perceptions of nursing care in the hospital setting. Journal of Advanced Nursing, 44(4), 393–399.
26. Yılmaz, M. (2001). Sağlık bakım kalitesinin bir ölçütü: hasta memnuniyeti. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 5(1), 69–74.
27. Weldam, S.W., Lammers, J.J., Zwakman, M., Schuurmans, M.J. (2017). Nurses’ perspectives of a new individualized nursing care intervention for COPD patients in primary care settings: A mixed method study. Applied Nursing Research, 33, 85–92.
28. Wilkin, K., Slevin, E. (2004). The meaning of caring to nurses: an investigation into the nature of caring work in an intensive care unit. Journal of Clinical Nursing, 13(1), 50-9.
29. Suhonen, R., Leino- Kirpi, H., Valmiaki, M. (2005). Individualized care, quality of life and satisfaction with nursing care. Journal of Clinical Nursing, 11, 32-40.
30. Özdemir, N.G. (2015). Hemşirelerin empatik eğilim ve empatik becerileri ile bireyselleştirilmiş bakım algıları arasındaki ilişki. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İSTANBUL.
31. Land, L., Suhonen, R. (2009). Orthopaedic and trauma patients' perceptions of individualized care. International Nursing Review, 56(1), 131-137.
32. İz, F.B., Temel, A.B. (2009). Hemşirelikte kültürel yeterlik. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi,17(17), 51- 58
33. Öztürk, E., Öztaş, D. (2012). Transkültürel hemşirelik. Journal of Life Sciences, 1(1), 293-300.
34. Prosen, M. (2015). Introducing transcultural nursing education: implementation of transcultural nursing in the postgraduate nursing curriculum. Procedia- Social and Behavioral Sciences,174, 149- 155.
35. Suliman, W.A., Welmann, E., Omer, T., Thomas, L. (2009). Applying Watson's nursing theory to assess patient perceptions of being cared for in a multicultural environment. Journal of Nursing Research, 17(4), 293-300.
36. Igoumenidis, M., Papastavrou, E., Lemonidou, C. (2019). Theoretical and philosophical framework for ındividualised care. In Individualized Care, 7-15.
37. Can, Ş., Acaroğlu, R. (2015). Hemşirelerin mesleki değerlerinin bireyselleştirilmiş bakım algıları ile ilişkisi. Florence Nightingale Hemşirelik Dergisi, 23(1), 32-40.
38. Idvall, E., Berg, A., Katajisto, J., Acaroğlu, R., Antunes Da Luz, M., Efstathiou G., et al. (2012). Nurses’ sociodemographic background and assessments of ındividualized care. Journal of Nursing Scholarship, 44(3),284–293.
39. Karayurt, Ö., Ursavaş, F. E., İşeri, Ö. (2018). Hemşirelerin bireyselleştirilmiş bakım verme durumlarının ve görüşlerinin incelenmesi. Acıbadem Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 9(2), 163-169.
40.Kebapcı, A., Akyolcu, N. (2011). Acil birimlerde çalışan hemşirelerde çalışma ortamının tükenmişlik düzeylerine etkisi. Türkiye Acil Tıp Dergisi, 11(2), 59-67.
41. Parlar, S. (2008). Sağlık çalışanlarında göz ardı edilen bir durum: sağlıklı çalışma ortamı. TAF Preventive Medicine Bulletin, 7(6), 547-554.
42. Kıvanç, M.M. (2012). Hemşirelik uygulamalarında bakım kavramı. Atabek, A.T., Karadağ, A. (Ed.). Hemşirelik esasları: Hemşirelik bilimi ve sanatı (ss.220-222). İstanbul: Akademi Basın ve Yayıncılık.
43. Berg, A., Idvall, E., Katajisto, J., Sohonen, R. (2012). A comparison between orthopeadic nurses’ and patients’ perception of individualised care. International Journal of Orthopeadic and Trauma Nursing, 16, 136-146.
44. Algıer, L., Abbasoğlu, A., Hakverdioğlu, G., Ökdem, Ş., Göçer, S. (2005). Hastaların ve hemşirelerin, hemşirelik girişimlerinin önemini algılamaları. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 9(1), 33 - 40.
45. Karaöz, S. (2013). Hemşirelik Eğitiminde Klinik Değerlendirmeye Genel Bakış: Güçlükler ve Öneriler. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu (Elektronik Dergi) 6(s3): 149–158. http://www.deuhyoedergi.org/index.php/DEUHYOED/article/view/7/397 (Erişim tarihi: 28 Aralık 2018).
46. Culha, Y., Acaroglu, R. (2018). The relationship amongst student nurses’ values, emotional intelligence and individualised care perceptions. Nursing Ethics, 1, 1-11.
47. Attree, M. (2001). Patients and relatives’ experiences and perspectives of “good” and “not so good” quality care. Journal of Advanced Nursing, 33(4),456-2001.
48. Palese, A., Tomietto, M., Suhonen, R., Eftathiou, G., Tsangari, H., Merkouris, A., et al. (2011). Surgical patient satisfaction as an outcome of nurses’ caring behaviours:a descriptive an correlational study in six europian couuntries. Journal of Nursing Scoolarship, 43(4), 341-350.
49. Çoban, İ.G., Kaşıkçı, M. (2008). Hastaların hemşirelik bakımını algılayışları. İstanbul Üniversitesi Florance Nightingale Hemşirelik Dergisi, 16(63), 165-171.
50. Suhonen, R., Välimäki, M., Katajisto, J. (2000). Developing and testing an instrument for the measurement of individual care. Journal of Advanced Nursing, 32(5),1253–1263.
51. Tekin, F. (2011). Ortopedik cerrahi hastalarında bireyselleştirilmiş bakımı algılama ve hemşirelik bakımından memnuniyet düzeylerinin belirlenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Trakya Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, EDİRNE.
52. Suhonen, R., Leino-Kilpi, H. (2012a). Older orthopaedic patients’ perceptions of individualized care: A comparative survey. International Journal of Older People Nursing, 7(2),105-116.
53. Rasooli, A.S., Zamanzadeh, V., Rahmani, A., Shahbazpoor, M. (2013). Patients' point of view about nurses' support of individualized nursing care in training hospitals affiliated with Tabriz University of Medical Sciences. Journal of Caring Science, 2(3), 203-209.
54. Gürdoğan, E.P., Fındık, Ü.Y., Arslan, B.K. (2015). Patients' perception of ındividualized care and satisfaction with nursing care levels in Turkey. International Journal of Caring Sciences, 8(2), 369-375.
55. Karadağ, M. (2012). İnsanlararası İlişkiler Kuramı Joyce Travelbee. Velioğlu, P. (Ed.). Hemşirelikte kavram ve kuramlar. (ss.260-292). İstanbul: Akademi Basın ve Yayıcılık.
56. Babadağ, K. (2010). Hemşirelik ve Değerler. Ankara: Alter Yayıncılık.
57. Karaca, A., Açıkgöz, F., Akkuş, D. (2013). Eğitim ile empatik beceri ve empatik eğilim geliştirilebilir mi? Bir sağlık yüksekokulu örneği. Acıbadem Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 4(3),118-122.