Biz, bu çalışmamızda yetişkin insan kadavraları kullanarak, humeruslarında suprakondlier kırık oluşturduk ve beş çeşit fiksasyon tekniği uygulayarak distal fragmanın internal rotasyona karşı direncini ölçtük. Bu fiksasyon konfigürasyonları sırasıyla: medialden ve lateralden çarpraz iki kirschner, lateralden paralel iki Kirschnere ilaveten medialden çarpraz üçüncü bir kirschner, lateralden parelel iki kirschner, lateralden üç Kirschner (ikisi parelel), lateralden çapraz iki krischner ile planlandı. Daha sonra bu modellere torsiyon kuvvetleri uygulanarak sonuçlar değerlendirildi. Lateralden paralel iki krischnere ilaveten medialden çarpraz üçüncü bir kirschner ile fiksasyon yapılan konfigürasyonlarda rotasyon kuvvetlerine karşı olan direnç en fazlaydı. Maksimum stabilite' bu modellerde sağlandı. Rotasyon kuvvetlerine karşı en az direnç gösteren konfigürasyonlar, lateralden çarpraz Kirscnner ile fiksasyon yapılanlarda bulundu.

In this study, we performed supracondylar fractures of humerus using adult human cadaver and measured distal fragment resistance to torsional forces by applying five different fixation techniques. These fixation configurations respectively medial and lateral crossed kirschner wires, two lateral parallel in addition third crossed medial kirschner wires, two lateral parallel kirschner wires, three lateral kirschner (two of them parallel), two lateral crossed kirschner wires designed. There after these models applying torsional forces, results are evaluated. The greatest resistance to torsional forces configurations that fixed two lateral parallel in addition third crossed medial kirschner wires was obtained. The maximum stability was provided by these models, the least resistance to rotational forces, configurations that fixed two lateral crossed kirschner wires was found.