YENİ YAYINCILIK MODELİ OLARAK YOUTUBE’DA DİJİTAL İÇERİKLER VE YENİLENEN İZLEME ALIŞKANLIKLARI

Gündelik yaşama dijitalleşmenin hakim olmasıyla iletişim biçimleri dönüşüme uğramıştır. Bu durum yayıncılık ve anlatıcılık biçimlerini de önemli ölçüde dönüştürmüştür. Bu süreçte sosyal medya uygulamaları arasında çok sık kullanılan Youtube, geleneksel izleme ve yayın alışkanlıklarının yerini alan bir platform olarak kendini göstermektedir. Bu çalışma, iletişimin dijitalleşmesiyle değişen anlatıcılık ve yayıncılık anlayışını YouTube’un kendine özgü doğası üzerinden açıklamayı amaçlamaktadır. Çalışmanın evrenini dijital yayın platformları oluştururken, örneklem olarak YouTube seçilmiştir. Nitel araştırma yöntemlerinin ilkelerinin benimsendiği çalışmada betimsel analiz yapılmıştır. Ayrıca nitel araştırmada sıklıkla kullanılan doküman incelemesine de başvurularak, konuyla ilgili veriler toplanmıştır. Çalışmanın sonucunda YouTube’un önemli bir hikâye anlatım mecrası olduğu ve geleneksel yayıncılık anlayışının sunduğu anlatımı dönüştürdüğü öne sürülmektedir. Dolayısıyla çalışmada Youtube’un hem anlatıcı hem izleyici/dinleyici açısından yayıncılığı değiştirdiği öne sürülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Dijital İletişim, Dijital Yayıncılık, Dijital Hikaye Anlatımı, Youtube, Youtuberlar

DIGITAL CONTENT AND RENEWED WATCHING HABITS ON YOUTUBE AS A NEW BROADCASTING MODEL

With the dominance of digitalization in daily life, forms of communication have been transformed. This situation has also transformed the forms of broadcasting and storytelling. Youtube, in this process, shows itself as a platform that replaces traditional watching and broadcasting habits. This study aims to explain the changing storytelling and broadcasting understanding with the digitalization of communication through the unique nature of YouTube. While digital broadcasting platforms constitute the universe of the study, YouTube was chosen as the sample. Descriptive analysis was carried out in the study, in which the principles of qualitative research methods were adopted. In addition, data on the subject were collected by referring to document analysis. As a result of the study, it is argued that YouTube is an important storytelling medium and transforms the narrative offered by the traditional bradcasting approach. Therefore, it is argued in the study that Youtube has changed broadcasting in terms of both the storyteller and the audience.

Keywords:

Digital Communication, Digital Broadcasting, Digital Storytelling, Youtube, Youtubers,

PDF

___

Adorno, T. W. ve Horkheimer. (2010). Aydınlanmanın Diyalektiği. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
Akaydın, A. (2014). Değişen Televizyon Platformlarının İzleyiciye Sunduğu Seçenekler. Erciyes İletişim Dergisi, 3(4), s. 18-24.
Alexa.com. (2018). En Çok Ziyaret Edilen Siteler. 03 26, 2018 tarihinde https://www.alexa.com/topsites/countries/TR adresinden alındı
Atabek, Ü. (2003). İletişim Teknolojileri ve Yerel Medya İçin Olanaklar. S. Alankuş içinde, Yeni İletişim Teknolojileri ve Medya (s. 61-90). İstanbul : IPS İletişim Vakfı Yayınları .
Aydoğan, F. (2018). Yeni Medya Kuramları. İstanbul: Der Yayınları.
Binark, M. (2007). Yeni Medya Çalışmaları. Ankara: Dipnot Yayınları.
Debord, G. (1996). Gösteri Toplumu. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
DigitalAge. (2017). Sosyal Medya. İstanbul: DigitalAge.
DW Türkçe. (2006). Google, YouTube'u Satın Aldı. 03 2, 2022 tarihinde https://www.dw.com/tr/google-YouTubeu-sat%C4%B1n-ald%C4%B1/a-2527639 adresinden alındı
Edgar, A., & Sedgwick, P. (2007). Kültürel Kuramda Anahtar Kavramlar. (M. Karaşahan, Çev.) İstanbul: Açılım Kitapları.
Eldeniz, L., & Kırık, A. M. (2010). Televizyon ve Yeni Medya Yakınsaması: IPTV. Marmara İletişim Dergisi, 17(17), s. 255-264.
Geray, H. (2003). İletişim ve Teknoloji . Ankara : Ütopya Yayınevi.
Gezgin, S. (2018). Televizyon 4.0. TRT Akademi, 3(6), s. 580-589.
Güler, Ş. (2018). Halkla İlişkiler Öğrencilerinin Mesleki Kaygılarının Ölçülmesine Yönelik Bir Ölçek Geliştirme Çalışması. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 6 (2), 1046-1072.
Hesmondhalgh, D. (2008). Cultural and Creative Industries. içinde The Sage Handbook of Cultural Analysis. Ed. T. Bennett ve J. Frow. London: Sage: 552-569.
Husserl, E. (1962). Kesin Bir Bilim Olarak Felsefe. (T. Mengüşoğlu, Çev.) İstanbul : Yapıkredi Yayınları . Jenkins, H. (2016). Cesur Yeni Medya Teknolojiler ve Hayran Kültürü. (N. Yeğengil, Çev.) İstanbul: İletişim Yayınları.
Kandemir, C. (2013). IPTV Yayıncılığının Sorunları ve Geleceği. İstanbul: Derin Yayınları.
Kırık, A. M., & Karakuş, M. K. (2013). Sosyal Medya ve İnternet Teknolojisi ile Yöndeşen Televizyon Yayıncılığı: Sosyal TV. AJIT-e: Bilişim Teknolojileri Online Dergisi, 4(11), s. 61-73.
Monavich, L. (2001). The Language Of New Media. London : The MIT Press.
Mutlu, E. (2012). İletişim Sözlüğü. Ankara: Sofos Yayınları .
Nişancı, İ. (2018). Teoride ve Pratikte Sinemada Kurgu. İstanbul: Doruk Yayınları.
Randall, W. L. (1999). Bizi Biz Yapan Hikâyeler Kendimizi Yaratma Üzerine Bir Deneme. İstanbul: Ayrıntı.
Rogers, G. F. (1983). The Nature of Engineering: A Philosophy of Technology. London: Macmillan International Higher Education.
Sennett, Richard (2017). Karakter Aşınması: Yeni Kapitalizmde İşin Kişilik Üzerindeki Etkileri. (Çev: Barış Yıldırım). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Serim, Ö. (2007). Türk Televizyon Tarihi 1952-2006. İstanbul : Epsilon Yayınları .
Sığırcı, M. (2020). Televizyon: Kim, Ne Zaman İcat Etti? 05 21, 2021 tarihinde https://bilimgenc.tubitak.gov.tr/makale/televizyon-kim-ne-zaman-icat-etti adresinden alındı
TDK. (2019). Fenomen kavramı. 05 23, 2019 tarihinde https://sozluk.gov.tr/ adresinden alındı
Toffler, A. (1980). The Third Wave. New York: Bantam.
Yaman, H. (2017). Sayısal Yayıncılığın Sağladığı Olanaklar; Etkileşimli Televizyon ve IPTV Uygulamaları. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(3), s. 243-256.
Yaylagül, L. ( 2014 ). Kitle İletişim Kuramları. Ankara: Dipnot Yayınları.
Yıldırım , A., & Şimşek, H. (2016). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. İstanbul: Seçkin Yayıncılık.