Sosyal Medyanın Halkla İlişkiler Aracı Olarak Kullanımına İlişkin Bazı Tespitler: TR 42 Bölgesi Belediyeleri Örneği

Bilgi ve iletişim teknolojileri alanındaki gelişmeler geleneksel yönetimden e-yönetişime doğru bir geçişi hızlandırmaktadır. Bu süreçte sosyal medya, yüksek erişilebilir iletişim araçları ve platformlar üzerinden kurumların iletişim ve etkileşim imkanını genişletmektedir. Belediyelerin iletişim, etkileşim tanıma ve tanıtma faaliyetlerinde sosyal medya önemli işlev görmekte, bu durum geleneksel belediyecilikten e-belediyeciliğe doğru bir geçişi hızlandırmaktadır. Bu araştırmada TR 42 bölgesi belediyelerin sosyal medyayı kullanım düzeylerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada TR 42 bölgesindeki belediyelerin hizmet sunumunda sosyal medya kullanım biçimleri analiz edilmiştir. Araştırmanın verileri örneklemi oluşturan belediyelerin web sayfalarından elde edilmiştir. Araştırma bulguları, belediyelerin e-yönetişim bağlamında sosyal medyayı aktif olarak kullandıkları, ancak bu alanda yeterince ilerleme göstermediklerini göstermektedir.

Anahtar Kelimeler:

E-Yönetişim, E-Devlet, E-Belediyecilik, Sosya Medya.

Some Findings Regarding the Use of Social Media as a Public Relations Tool: Example of TR 42 Region Municipalities

Developments in information and communication technologies accelerate the transition from traditional management to e-governance. In this process, social media expands institutions' communication and interaction opportunities through highly accessible communication tools and platforms. Social media plays a vital role in municipalities' communication, interaction, recognition, and promotion activities, accelerating the transition from a traditional metropolis to an e-municipality. This study it is aimed to determine the social media usage levels of TR 42 region municipalities. The study analyzed the use of social media in the service delivery of the municipalities in the TR 42 region. The research data were obtained from the web pages of the municipalities forming the sample. Research findings show that municipalities actively use social media in the context of e-governance, but they need to make more progress in this area.

Keywords:

E-Governance, E-Government, E-Municipality, Social Media.,

PDF

___

Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi Sonuçları. (2021). Retrieved December 10, 2022, from https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=45500
Bengtsson, M. (2016). How to Plan and Perform a Qualitative Study Using Content Analysis. NursingPlus Open, 2, p.8-14, https://doi.org/10.1016/j.npls.2016.01.001
Most extensive Social Media Platforms 2022. (2022). Retrieved December 13, 2022, from https://www.statista.com/statistics/272014/global-social-networks-ranked-by-number-of-users/
Bonsón, E., Royo, S., & Ratkai, M. (2017). Facebook practices in Western European municipalities: An Empirical Analysis of Activity and Citizens' Engagement. Administration & Society, 49(3), p. 320-347. https://doi.org/10.1177/0095399714544945
Çakmak, A. F., & Kilci, S. (2011). Kamu Yönetiminde Halkla Ilişkilerin Yeri ve Önemi. Kamu-iş, 11(4), p. 219-270.
Chen, Y. C., & Gant, J. (2001). Transforming e-Government Services: The Use of Application Service Providers in US Local Governments. AMCIS 2001 Proceedings, 308. P. 341-355 https://doi.org/10.1016/S0740-624X(01)00090-9
Cleave, E., Arku, G., & Chatwin, M. (2017). Cities’ Economic Development Efforts in a Changing Global Economy: Content Analysis of Economic Development Plans in Ontario, Canada. Area, 49(3),p. 359-368. https://doi.org/10.1111/area.12335
Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research Methods in Education (6th ed.). New York, NY: Routledge. Çoruh, M. (2009). Türkiye'de e-Belediye Araştırma Sonuçları. XIV. Türkiye’de Internet Konferansı, 12, 13.
Demirel, D. (2010). Yönetişimde Yeni Bir Boyut: e-Yönetişim. Türk İdare Dergisi, 466, p. 65-94.
Dorris, M. (2007). Service Transformation in Government. Public Manager, 36(4), 29.
Geray, H. (2006). Toplumsal Araştırmalarda Nicel ve Nitel Yöntemlere Giriş. Ankara: Siyasal Kitabevi. p.183
Gordon, T. (2004). eGovernance and its Value for Public Administration. eGovernment Competence center. Fraunhofer Institute for Open Communications Systems (FOKUS) Berlin. http://www. F Gordon. de/publications/Gordon2004a. Pdf Abruf, 08-12.
Graham, M., & Avery, E. (2013). Government Public Relations and Social Media: An Analysis of the Perceptions and Trends of Social Media Use at the Local Government Level. Public Relations Journal, 7(4), p. 1-21.
Güler, B. A. (2001). Yerel yönetimler ve İnternet. HABİTAT II İstanbul, 5.
Haro-de-Rosario, A., Sáez-Martín, A., & del Carmen Caba-Pérez, M. (2018). Are you using social media to enhance citizen engagement with local government: Twitter or Facebook? New media & society, 20(1), p. 29-49. https://doi.org/10.1177/1461444816645652
Henden, B. (2011). Katılımcı Yerel Yönetim Anlayışında E-Belediyeciliğin Yeri ve Önemi. Journal of Human Sciences, 8(1).
Hrdinová, J., Helbig, N., & Peters, C. S. (2010). Designing social media policy for government: Eight essential elements. Albany, NY: Center for Technology in Government, University at Albany. p. 1-19
http://www.mobilsiad.org.tr/img/ebulten/eb10/eb80_milli_uygulama_pazari_raporu.pdf, (Erişim Tarihi: 12.09.2015), p.1-15.
Instagram for Politics & Government (n.d.). Retrieved December 11, 2022, from https://about.instagram.com/civic
Jarvis, J., & Kök, Ç. (2012). E-sosyal Toplum: Dijital Çağda Sosyal Medyanin Iş Ve Gündelik Hayata Etkisi. MediaCat Kitapları.
Jayarajah, K., Saat, R. M., & Rauf, R. A. A. (2014). A Review of Science, Technology, Engineering & Mathematics (STEM) Education Research from 1999–2013: A Malaysian Perspective. Eurasia Journal of Mathematics, Science and Technology Education, 10(3), p. 155-163. https://doi.org/10.12973/eurasia.2014.1072a
Kanungo, S. (2004). On the Emancipatory Role of Rural Information Systems. Information Technology & People. 17(4): p. 407-422. https://doi.org/10.1108/09593840410570267
Lin, T. C., Lin, T. J., & Tsai, C. C. (2014). Research Trends In Science Education From 2008 To 2012: A Systematic Content Analysis of Publications in Selected Journals. International Journal of Science Education, 36(8),p. 1346-1372.https://doi.org/10.1080/09500693.2013.864428
Loomis, A., Davis, A., Cruden, G., Padilla, C., & Drazen, Y. (2022). Early Childhood Suspension and Expulsion: A Content Analysis of State Legislation. Early childhood education journal, 50(2), p. 327-344. https://doi.org/10.1007/s10643-021-01159-4
Mayfield, A. (2008). What is Social Media? iCrossing. Retrieved July 17, 2015. https://doi.org/10.4324/9781315884172-7
Mergel, I. (2013). A Framework for Interpreting Social Media Interactions in the Public Sector. Government Information Quarterly, 30(4), p. 327-334. https://doi.org/10.1016/j.giq.2013.05.015
Neuendorf, K. A. (2002). Defining Content Analysis. Content Analysis Guidebook. Thousand Oaks, CA: Sage.
Nohutçu, A., & Demirel, D. (2005). E-Devlet: Genel Bir Çerçeve ve Teorik Bir Yaklaşım. Türk İdare Dergisi, 1, p. 35-56.
Riley, C. G. (2003). The Changing Role of the Citizen in the E-governance and E-democracy Equation. Commonwealth Center for e-Governance.
Şahin, A. (2007). Kamu Çalışanlarının E-Devleti Algılayış Biçimleri: Beklentiler ve Sorunlar. Eryılmaz Bilal., Musa Eken ve Mustafa Lütfi Şen, 1, 514-541. Ed.: Eryılmaz, B., Eken, M. ve Şen, M. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Siyaset ve Devlet için Instagram. (2022). Retrieved December 11, 2022, from https://scontent.fesb7-1.fna.fbcdn.net/v/t39.8562 6/10000000_652434165783923_4376448086945592269_n.pdf?_nc_cat=111&ccb=1-7&_nc_sid=ad8a9d&_nc_ohc=S4dPfqFm0uQAX-kXaFM&_nc_ht=scontent.fesb7-1.fna&oh=00_AfAwQ7UDIeVA2IsNjPLP8FaFiQgILsZWkQAULik4zv3CCw&oe=639CD897
Skoric, M. M., Zhu, Q., Goh, D., & Pang, N. (2016). Social Media and Citizen Engagement: A Meta-Analytic Review. New Media & Society, 18(9), p. 1817-1839. https://doi.org/10.1177/1461444815616221
Tarhan, A. (2007). Halkla Ilişkilerde Tanima Ve Tanitma Araci Olarak Internet: Belediyelerin Web Sayfalari Üzerine Bir Analiz. Selçuk İletişim, 4(4), p. 75-95.
Tarhan, A., & Bakan, Ö. (2013). Belediyelerde Halkla Ilişkiler Ve Vatandaş Algısı. Literatürk Academia.
Tejasvee, S., Sarangdevot, S. S., Gahlot, D., & Sandal, S. (2010). E-Governance and Effective Deliverance of Information and Services to Citizens Architecture. International Journal of Computer Science and Information Technologies, 1 (4), p. 298-302.
Tutar, H. ve Erdem, A.T. (2022). Örnekleriyle Bilimsel Araştırma Yöntemleri ve SPSS Uygulamaları. Seçkin Yayıncılık
Ültay, E., Dönmez Usta, N., & Durmuş, T. (2017). Descriptive Content Analysis Of Mental Model Studies In Education. Education for Life, 31(1), p. 21-40.
Varol, M. (2002). Siyaset ve Halkla ilişkiler. Kırgızistan-Türkiye Manas Üniversitesi.
Veysel, E., & AYDIN, A. (2014). Sosyal Medyanın Kamuoyu Oluşturmadaki Rolü Ve Muhtemel Riskler. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2014(3), p. 197-205. https://doi.org/10.18493/kmusekad.72819
Yağmurlu, A. (2013). Diyalojik Iletişim Çerçevesinden Ankara Büyükşehir Belediyesi Sosyal Medya Uygulamaları, Selçuk İletişim, 8 (1), p. 95-115.
Yates, D., & Paquette, S. (2011). Emergency Knowledge Management And Social Media Technologies: A Case Study Of The 2010 Haitian Earthquake. International journal of information management, 31(1), p. 6-13. https://doi.org/10.1016/j.ijinfomgt.2010.10.001
Yatkın, A. (2006). Hizmet Verimliliğinin Artırılmasında Halkla Ilişkilerin, Örgütsel Iletişimin Rolü Ve Önemi (Elazığ Belediyesi örneği). II. Ulusal Halkla İlişkiler Sempozyumu, Nisan, 2006, p. 369-386.
Yeşildal, A. (2019). Sosyal Medya, Yerel Yönetimler ve Katilimci Yönetim: Bilgi Çağinda Belediyeler Için Yeni Stratejiler. İnsan ve İnsan, 6(22), p. 883-902. https://doi.org/10.29224/insanveinsan.507609
Yıldırım, M. (2010). E-devlet ve Yurttaş Odaklı Kamu Yönetimi. Nobel Yayın Dağıtım.