Bu araştırmada, çocukların oyun becerileri ile aile-çocuk iletişimi ve etkileşimi arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu temel amacın yanı sıra çocukların cinsiyetinin aile-çocuk iletişimi ve çocukların oyun becerilerine etkileri incelenmiştir. İlişkisel tarama modeline uygun olarak tasarlanan araştırmanın çalışma grubu, 2014-2015 eğitim öğretim yılında Erzurum il merkezindeki kolay ulaşılabilirlik ilkesi doğrultusunda belirlenen okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden, 5-6 yaş grubu 96 (%42,1) erkek ve 132 (%57,9) kız olmak üzere toplam 228 çocuktan oluşmaktadır. Araştırmanın verileri Kişisel Bilgi Formu, Oyun Becerileri Değerlendirme Ölçeği ve Anne-Baba-Çocuk İletişimini Değerlendirme Aracı (ABÇİDA) ile elde edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda, çocukların oyun becerileri ile anne-baba-çocuk iletişiminin ilişkili olduğu, anne-baba-çocuk arasında gerçekleşen konuşma, dinleme, mesaj, sözsüz iletişim ve empati kurma biçimlerinde ortaya çıkan iletişimin, çocukların oyun becerilerini etkilediği sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca anne-baba-çocuk iletişiminin çocukların oyun becerilerini yordadığı belirlenmiştir. Oyun becerilerine ilişkin toplam varyansın %21,2'sinin "Sözsüz iletişim" alt boyutuyla, %17,8'inin "Konuşma" alt boyutuyla, %16,6'sının "Empati" alt boyutuyla, %14,5'inin "Dinleme" alt boyutuyla ve %9,1'inin "Mesaj" alt boyutuyla açıklandığı sonucuna ulaşılmıştır. Özellikle aile içi iletişimin çocuğun oyun becerilerini önemli ölçüde yordaması bu araştırmanın en önemli sonucu olarak ifade edilebilir. Bu bulguların yanı sıra çocukların cinsiyetinin oyun becerilerini ve aile-çocuk iletişimini etkilemediği belirlenmiştir. Elde edilen bulgular alanyazın ışığında tartışılmış, anne-baba-çocuk iletişiminin çocukların oyun becerilerine olan etkisi vurgulanarak ailenin önemi üzerinde durulmuştur.
In this research it is aimed to investigate the relationship between the play skills and family-child communications and interactions. Besides this main aim, the effect of the gender of the child on parent-child interaction and play skills are also investigated. Research was designed in accordance with the relational screening model. The study group of the research was consisted of 96 boys (%42,1) and 132 girls (%57,9) of 228 total 5-6 years old children attending preschool education institutions in Erzurum city center, which were determined in line with easy accessibility principle. Demographic Data Form, Game Skills Rating Scale and Parent-Child Communication Assessment Tool were used as data collection tools. As a result of the analysis it was concluded that children's play skills and parentchild communications are associated and the communication emerged in forms of conversation, listening, messaging, non-verbal communication and empathy between parents and children affect children's play skills. It was also identified that parent-child communication predicts children's play skills. It was concluded that 21.2 % of the total variance related to the play skills was explained with the "Nonverbal communication " subscale. "Conversation" subscale was rated as % 17,8 , "Empathy" subscale was %16,6 , "Listening" subscale was % 14,5 and "Message" subscale was % 9,1 in the total variance. Predicting children's play skills significantly with the domestic communication can be interpreted as the most important outcome of this research. As well as these findings, it was found out that child's gender did not have an effect on play skills and parent-child communication. The findings were discussed in light of the literature and the importance of the family was emphasized by stressing the effect of the parentchild communication on children's play skills. ">
[PDF] 5-6 YAŞ GRUBU ÇOCUKLARIN OYUN BECERİLERİ İLE AİLE-ÇOCUK İLETİŞİMLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ | [PDF] INVESTIGATING THE RELATIONSHIP BETWEEN PLAY SKILLS OF CHILDREN AGES BETWEEN 5-6 YEARS AND FAMILY-CHILD COMMUNICATIONS
Bu araştırmada, çocukların oyun becerileri ile aile-çocuk iletişimi ve etkileşimi arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu temel amacın yanı sıra çocukların cinsiyetinin aile-çocuk iletişimi ve çocukların oyun becerilerine etkileri incelenmiştir. İlişkisel tarama modeline uygun olarak tasarlanan araştırmanın çalışma grubu, 2014-2015 eğitim öğretim yılında Erzurum il merkezindeki kolay ulaşılabilirlik ilkesi doğrultusunda belirlenen okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden, 5-6 yaş grubu 96 (%42,1) erkek ve 132 (%57,9) kız olmak üzere toplam 228 çocuktan oluşmaktadır. Araştırmanın verileri Kişisel Bilgi Formu, Oyun Becerileri Değerlendirme Ölçeği ve Anne-Baba-Çocuk İletişimini Değerlendirme Aracı (ABÇİDA) ile elde edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda, çocukların oyun becerileri ile anne-baba-çocuk iletişiminin ilişkili olduğu, anne-baba-çocuk arasında gerçekleşen konuşma, dinleme, mesaj, sözsüz iletişim ve empati kurma biçimlerinde ortaya çıkan iletişimin, çocukların oyun becerilerini etkilediği sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca anne-baba-çocuk iletişiminin çocukların oyun becerilerini yordadığı belirlenmiştir. Oyun becerilerine ilişkin toplam varyansın %21,2'sinin "Sözsüz iletişim" alt boyutuyla, %17,8'inin "Konuşma" alt boyutuyla, %16,6'sının "Empati" alt boyutuyla, %14,5'inin "Dinleme" alt boyutuyla ve %9,1'inin "Mesaj" alt boyutuyla açıklandığı sonucuna ulaşılmıştır. Özellikle aile içi iletişimin çocuğun oyun becerilerini önemli ölçüde yordaması bu araştırmanın en önemli sonucu olarak ifade edilebilir. Bu bulguların yanı sıra çocukların cinsiyetinin oyun becerilerini ve aile-çocuk iletişimini etkilemediği belirlenmiştir. Elde edilen bulgular alanyazın ışığında tartışılmış, anne-baba-çocuk iletişiminin çocukların oyun becerilerine olan etkisi vurgulanarak ailenin önemi üzerinde durulmuştur. ">
Bu araştırmada, çocukların oyun becerileri ile aile-çocuk iletişimi ve etkileşimi arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu temel amacın yanı sıra çocukların cinsiyetinin aile-çocuk iletişimi ve çocukların oyun becerilerine etkileri incelenmiştir. İlişkisel tarama modeline uygun olarak tasarlanan araştırmanın çalışma grubu, 2014-2015 eğitim öğretim yılında Erzurum il merkezindeki kolay ulaşılabilirlik ilkesi doğrultusunda belirlenen okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden, 5-6 yaş grubu 96 (%42,1) erkek ve 132 (%57,9) kız olmak üzere toplam 228 çocuktan oluşmaktadır. Araştırmanın verileri Kişisel Bilgi Formu, Oyun Becerileri Değerlendirme Ölçeği ve Anne-Baba-Çocuk İletişimini Değerlendirme Aracı (ABÇİDA) ile elde edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda, çocukların oyun becerileri ile anne-baba-çocuk iletişiminin ilişkili olduğu, anne-baba-çocuk arasında gerçekleşen konuşma, dinleme, mesaj, sözsüz iletişim ve empati kurma biçimlerinde ortaya çıkan iletişimin, çocukların oyun becerilerini etkilediği sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca anne-baba-çocuk iletişiminin çocukların oyun becerilerini yordadığı belirlenmiştir. Oyun becerilerine ilişkin toplam varyansın %21,2'sinin "Sözsüz iletişim" alt boyutuyla, %17,8'inin "Konuşma" alt boyutuyla, %16,6'sının "Empati" alt boyutuyla, %14,5'inin "Dinleme" alt boyutuyla ve %9,1'inin "Mesaj" alt boyutuyla açıklandığı sonucuna ulaşılmıştır. Özellikle aile içi iletişimin çocuğun oyun becerilerini önemli ölçüde yordaması bu araştırmanın en önemli sonucu olarak ifade edilebilir. Bu bulguların yanı sıra çocukların cinsiyetinin oyun becerilerini ve aile-çocuk iletişimini etkilemediği belirlenmiştir. Elde edilen bulgular alanyazın ışığında tartışılmış, anne-baba-çocuk iletişiminin çocukların oyun becerilerine olan etkisi vurgulanarak ailenin önemi üzerinde durulmuştur.
In this research it is aimed to investigate the relationship between the play skills and family-child communications and interactions. Besides this main aim, the effect of the gender of the child on parent-child interaction and play skills are also investigated. Research was designed in accordance with the relational screening model. The study group of the research was consisted of 96 boys (%42,1) and 132 girls (%57,9) of 228 total 5-6 years old children attending preschool education institutions in Erzurum city center, which were determined in line with easy accessibility principle. Demographic Data Form, Game Skills Rating Scale and Parent-Child Communication Assessment Tool were used as data collection tools. As a result of the analysis it was concluded that children's play skills and parentchild communications are associated and the communication emerged in forms of conversation, listening, messaging, non-verbal communication and empathy between parents and children affect children's play skills. It was also identified that parent-child communication predicts children's play skills. It was concluded that 21.2 % of the total variance related to the play skills was explained with the "Nonverbal communication " subscale. "Conversation" subscale was rated as % 17,8 , "Empathy" subscale was %16,6 , "Listening" subscale was % 14,5 and "Message" subscale was % 9,1 in the total variance. Predicting children's play skills significantly with the domestic communication can be interpreted as the most important outcome of this research. As well as these findings, it was found out that child's gender did not have an effect on play skills and parent-child communication. The findings were discussed in light of the literature and the importance of the family was emphasized by stressing the effect of the parentchild communication on children's play skills. ">
5-6 YAŞ GRUBU ÇOCUKLARIN OYUN BECERİLERİ İLE AİLE-ÇOCUK İLETİŞİMLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ
Bu araştırmada, çocukların oyun becerileri ile aile-çocuk iletişimi ve etkileşimi arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu temel amacın yanı sıra çocukların cinsiyetinin aile-çocuk iletişimi ve çocukların oyun becerilerine etkileri incelenmiştir. İlişkisel tarama modeline uygun olarak tasarlanan araştırmanın çalışma grubu, 2014-2015 eğitim öğretim yılında Erzurum il merkezindeki kolay ulaşılabilirlik ilkesi doğrultusunda belirlenen okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden, 5-6 yaş grubu 96 (%42,1) erkek ve 132 (%57,9) kız olmak üzere toplam 228 çocuktan oluşmaktadır. Araştırmanın verileri Kişisel Bilgi Formu, Oyun Becerileri Değerlendirme Ölçeği ve Anne-Baba-Çocuk İletişimini Değerlendirme Aracı (ABÇİDA) ile elde edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda, çocukların oyun becerileri ile anne-baba-çocuk iletişiminin ilişkili olduğu, anne-baba-çocuk arasında gerçekleşen konuşma, dinleme, mesaj, sözsüz iletişim ve empati kurma biçimlerinde ortaya çıkan iletişimin, çocukların oyun becerilerini etkilediği sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca anne-baba-çocuk iletişiminin çocukların oyun becerilerini yordadığı belirlenmiştir. Oyun becerilerine ilişkin toplam varyansın %21,2'sinin "Sözsüz iletişim" alt boyutuyla, %17,8'inin "Konuşma" alt boyutuyla, %16,6'sının "Empati" alt boyutuyla, %14,5'inin "Dinleme" alt boyutuyla ve %9,1'inin "Mesaj" alt boyutuyla açıklandığı sonucuna ulaşılmıştır. Özellikle aile içi iletişimin çocuğun oyun becerilerini önemli ölçüde yordaması bu araştırmanın en önemli sonucu olarak ifade edilebilir. Bu bulguların yanı sıra çocukların cinsiyetinin oyun becerilerini ve aile-çocuk iletişimini etkilemediği belirlenmiştir. Elde edilen bulgular alanyazın ışığında tartışılmış, anne-baba-çocuk iletişiminin çocukların oyun becerilerine olan etkisi vurgulanarak ailenin önemi üzerinde durulmuştur.
INVESTIGATING THE RELATIONSHIP BETWEEN PLAY SKILLS OF CHILDREN AGES BETWEEN 5-6 YEARS AND FAMILY-CHILD COMMUNICATIONS
In this research it is aimed to investigate the relationship between the play skills and family-child communications and interactions. Besides this main aim, the effect of the gender of the child on parent-child interaction and play skills are also investigated. Research was designed in accordance with the relational screening model. The study group of the research was consisted of 96 boys (%42,1) and 132 girls (%57,9) of 228 total 5-6 years old children attending preschool education institutions in Erzurum city center, which were determined in line with easy accessibility principle. Demographic Data Form, Game Skills Rating Scale and Parent-Child Communication Assessment Tool were used as data collection tools. As a result of the analysis it was concluded that children's play skills and parentchild communications are associated and the communication emerged in forms of conversation, listening, messaging, non-verbal communication and empathy between parents and children affect children's play skills. It was also identified that parent-child communication predicts children's play skills. It was concluded that 21.2 % of the total variance related to the play skills was explained with the "Nonverbal communication " subscale. "Conversation" subscale was rated as % 17,8 , "Empathy" subscale was %16,6 , "Listening" subscale was % 14,5 and "Message" subscale was % 9,1 in the total variance. Predicting children's play skills significantly with the domestic communication can be interpreted as the most important outcome of this research. As well as these findings, it was found out that child's gender did not have an effect on play skills and parent-child communication. The findings were discussed in light of the literature and the importance of the family was emphasized by stressing the effect of the parentchild communication on children's play skills.
Arabacı, N. (2011). Anne-Baba-Çocuk İletişimini Değerlendirme Aracı'nın (ABÇİDA) iletişiminin bazı değişkenler açısından incelenmesi. (Doktora geliştirilmesi Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Attili, G., Vermigli, P., & Roazzi, A. (2015). Children's social competence, peer status, and the quality of mother-child and father-child relationships. European Psychologist, 15(1), 23-33. Doi: 10.1027/1016-9040/a000002
Baykoç Dönmez, N. (2000). Üniversite Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Bölümü ve Kız Meslek Lisesi Öğrencileri İçin Oyun Kitabı. (I. Basım). İstanbul: EsinYayınevi.
Black, B.,& Logan, A. (1995). Links between communication patterns in mother-child, father-child, and child-peer interactions and children's social status. Child Development, 66(1), 255-271.Doi: 10.1111/j.1467-8624.1995.tb00869.x
Brown, G. L., Mangelsdorf, S. C., Neff, C., Schoppe-Sullivan, S. J., & Frosch, C. A. (2009). Young children's self-concepts: Associations with child temperament, mothers' and fathers' parenting, and triadic family interaction. Merrill-Palmer Quarterly (Wayne State University. Press), 55(2), 184-216.
Chae, J. Y.,& Lee, K. Y. (2011). Impacts of Korean fathers' attachment and competence. Social Behavior and Personality: An İnternational Journal, 39(5), 627-643.Doi: 10.2224/sbp.2011.39.5.627 social
Chen, X., Chang, L., He, Y., & Liu, H. (2005). The peer group as a context: Moderating effects on relations between maternal parenting and social and school adjustment in Chinese children. Child 8624.2005.00854.x 76(2), 417-434.Doi: 10.1111/j.1467
Chen, Y. J.,& McCollum, J. A. (2000). Taiwanese mothers' perceptions of the relationship between interactions with their infants and the development of social competence. Early Child Development and Care, 162(1), 25-40.Doi: 10.1080/0300443001620103
Christie, J. F.,& Johnsen, E. P. (1983). The role of play in social- intellectual development. Review of Educational Research, 53(1), 93-115.Doi: 10.3102/00346543053001093
Cohen, J. S.,& Mendez, J. L. (2009). Emotion regulation, language ability, and the stability of preschool children's peer play behavior. Early Education and Development, 20(6), 1016-1037. Doi:10.1080/10409280903305716
Colwell, M. J.,& Lindsey, E. W. (2005). Preschool children's pretend and physical play and sex of play partner: Connections to peer competence. Sex Roles, 52(7-8), 497-509. Doi: 10.1007/s11199- 005-3716-8
Connell, C. M.,& Prinz, R. J. (2002). The impact of childcare and parent- child interactions on school readiness and social skills development for low-income African American children. Journal of School Psychology, 40(2), 177-193.Doi: 10.1016/S0022- 4405(02)00090-0
Darwish, D., Esquivel, G. B., Houtz, J. C., & Alfonso, V. C. (2001). Play and social skills in maltreated and non-maltreated preschoolers during peer interactions. Child Abuse & Neglect, 25(1), 13-31. Doi: 10.1016/S0145-2134(00)00228-3
Denham, S. A., Renwick, S. M., & Holt, R. W. (1991). Working and playing together: prediction of preschool social-emotional competence from mother-child interaction. Child Development, 62(2), 242-249. Doi: 10.1111/j.1467-8624.1991.tb01528.x
Dillon, J. A. (2009). Play, creativity, emotion regulation and executive functioning. (Master Thesis), Case Western Reserve University.
Driscoll, K.,& Pianta, R. C. (2011). Mothers' and fathers' perceptions of conflict and closeness in parent-child relationships during early childhood. Journal of Early Childhood and Infant Psychology, 7, 1-24.
Farver, J. A. M., Kim, Y. K., & Lee, Y. (1995). Cultural differences in Korean-and Anglo-American preschoolers' social interaction and play behaviors. Child Development, 66(4), 1088-1099. Doi: 10.1111/j.1467-8624.1995.tb00924.x
Gagnon, S. G.,& Nagle, R. J. (2004). Relationships between peer interactive play and social competence in at-risk preschool children. Psychology in the Schools, 41(2), 173-189. Doi: 10.1002/pits.10120
Galyer, K. T.,& Evans, I. M. (2001). Pretend play and the development of emotion regulation in preschool children. Early Child Development and Care, 166(1), 93-108. Doi: 10.1080/0300443011660108
Gerrits, M. H., Goudena, P. P., & van Aken, M. A. (2005). Child-parent and child-peer interaction: Observational similarities and differences at age seven. Infant and Child Development, 14(3), 229-241. Doi: 10.1080/0300443011660108
Gleason, T. R. (2005). Mothers' and fathers' attitudes regarding pretend play in the context of imaginary companions and of child gender. Merrill-Palmer Quarterly, 51(4), 412-436. Doi: 10.1353/mpq.2005.0022
Güneş, H. (2011). Şimdi Oyun Zamanı (3. Baskı). Ankara: Kök Yayıncılık.
Haapasalo, J.,& Tremblay, R. E. (1994). Physically aggressive boys from ages 6 to 12: Family background, parenting behavior, and prediction of delinquency. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 62(5), 1044-1052. Doi: 10.1037/0022-006X.62.5.1044
Harter, S.,& Pike, R. (1984). The pictorial scale of perceived competence and social acceptance for young children. Child Development, 55(6), 1969-1982. Doi: 10.2307/1129772
Hoffmann, J.,& Russ, S. (2012). Pretend play, creativity, and emotion regulation in children. Psychology of Aesthetics, Creativity, and the Arts, 6(2), 175-184.Doi: 10.1037/a0026299.
Howes, C.,& Stewart, P. (1987). Child's play with adults, toys, and peers: An examination of family and child-care influences. Developmental Psychology,23(3), 423-430. Doi: 10.1037/0012-1649.23.3.423
Kochanska, G. (2002). Mutually responsive orientation between mothers and their young children: A context for the early development of conscience. Current Directions in Psychological Science, 11(6), 191-195. Doi: 10.1111/1467-8721.00198
Koçyiğit, S., Sezer, T., & Yılmaz, E. (2015). 60-72 aylık çocukların sosyal yetkinlik ve duygu düzenleme becerileri ile oyun becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 12-1(23), 287-300.
Ladd, G. W.,& Hart, C. H. (1992). Creating informal play opportunities: Are parents' and preschoolers' initiations related to children's competence with peers? Developmental Psychology, 28(6), 1179- 1187. Doi: 10.1037/0012-1649.28.6.1179
Ladd, G. W.,& Ladd, B. K. (1998). Parenting behaviors and parent-child relationships: Correlates of peer victimization in kindergarten? Developmental Psychology, 34(6), 1450 - 1458. Doi: 10.1037/0012-1649.34.6.1450
Lester, S.,& Russell, W. (2010). Children's right to play: An examination of the importance of play in the lives of children worldwide. Working Paper No. 57. The Hague, the Netherlands: Bernard van Leer Foundation.
Lindsey, E. W.,& Colwell, M. J. (2003). Preschoolers' emotional competence: Links to pretend and physical play. Child Study Journal, 33(1), 39-52.
Lindsey, E. W.,& Mize, J. (2001a). Contextual differences in parent-child play: Implications for children's gender role development. Sex Roles, 44(3-4), 155-176. Doi: 10.1023/A:1010950919451
Lindsey, E. W.,& Mize, J. (2001b). Interparental agreement, parent-child responsiveness, Relations, 50(4), 3729.2001.00348.x children's peer Doi: 348-354. 10.1111/j.1741
Lindsey, E. W., Caldera, Y. M., & Tankersley, L. (2009). Marital conflict and the quality of young children's peer play behavior: The mediating and moderating role of parent-child emotional reciprocity and attachment security. Journal of Family Psychology, 23(2), 130-145. Doi: 10.1037/a0014972
Lindsey, E. W., Mize, J., & Pettit, G. S. (1997). Mutuality in parent-child play: Consequences for children's peer competence. Journal of Social and Personal Relationships, 14(4), 523-538. Doi: 10.1177/0265407597144007
Mathieson, K.,& Banerjee, R. (2011). Peer play, emotion understanding, and socio-moral explanation: The role of gender. British Journal of Developmental Psychology, 29(2), 188-196. Doi: 10.1111/j.2044-835X.2010.02020.x
McCollum, J. A.,& Chen, Y. J. (2001). Maternal roles and social competence: Parent-infant interactions in two cultures. Early Child Development and Care, 166(1), 119-133. Doi: 10.1080/0300443011660110
McDowell, D. J.,& Parke, R. D. (2009). Parental correlates of children's peer relations: an empirical test of a tripartite model. Developmental Psychology, 45(1), 224-235. Doi: 10.1037/a0014305
McHale, J. P., Johnson, D., & Sinclair, R. (1999). Family dynamics, preschoolers' family representations, and preschool peer relationships. Early Education and Development, 10(3), 373-401. Doi: 10.1207/s15566935eed1003_8
Miner, J. L.,& Clarke-Stewart, K. A. (2008). Trajectories of externalizing behavior from age 2 to age 9: relations with gender, temperament, ethnicity, parenting, and rater. Developmental psychology, 44(3), 771-786. Doi: 10.1037/0012-1649.44.3.771
Mize, J.,& Pettit, G. S. (1997). Mothers' social coaching, mother-child relationship style and children's peer competence: Is the medium the message? Child Development, 68(2), 312-323. Doi: 10.1111/j.1467-8624.1997.tb01942.x
Newton, E.,& Jenvey, V. (2011). Play and theory of mind: Associations with social competence in young children. Early Child Development and Care, 181(6), 761-773. Doi: 10.1080/03004430.2010.486898
Oktay, A. (1999).Yaşamın Sihirli Yılları: Okul Öncesi Dönem. İstanbul: Epsilon.
Papatğa, E. (2012). Otizmli çocukların oyun becerileri ile davranış ve sosyal beceri özelliklerinin karşılaştırılması. (Yüksek Lisans Tezi). Trakya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.
Pasiak, C. (2011). The effect of mother-child interactional synchrony: Implications for preschool aggression and social competence. (Master Thesis). University of Windsor, Windsor, Ontario, Canada.
Pellegrini, A. D. (1998). Play and the assessment of young children. In O. N. Saracho & B. Spodek (Eds.), Multiple Perspectives on Play in Early Childhood Education (pp. 220-239). Albany, NY: State University of New York Press.
Romanchych, E. L. (2014). Young children's aggression: links between emotion regulation, mother-child shared affect, parenting practices and parenting support. (Master Thesis). University of Windsor Master of Arts Windsor, Ontario, Canada.
Rubin, K., Fein, G., & Vandenberg, B. (1983). Play. In E.M. Hetherington (Ed.), Handbook of Child Psychology (Vol. 4, pp. 693-774), New York: Wiley.
Russ, S. W.,& Kaugars, A. S. (2001). Emotion in children's play and creative problem solving. Creativity Research Journal, 13(2), 211-219. Doi: 10.1207/S15326934CRJ1302_8
Russell, A., Pettit, G. S., & Mize, J. (1998). Horizontal qualities in parent- child relationships: Parallels with and possible consequences for children's peer relationships. Developmental Review, 18(3), 313- 352. Doi: 10.1006/drev.1997.0466
Schaefer, C. E. (2013). Oyun Terapisinin Temelleri. (Çev. B. Tortamış Özkaya). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Sevinç, M. (2004). Erken Çocukluk Gelişimi ve Eğitiminde Oyun. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
Seyrek, H. ve Sun, M. (1991).Çocuk Oyunları, Okul Öncesi Eğitimde Oyun Dersi. İzmir: Mey Yayınları.
Şahin Zeteroğlu, E. (2014). Altı yaşındaki çocukların anne baba tutumları ile çoklu zekâ alanları ve grup içi etkinlik düzeyleri arasındaki ilişki. (Doktora Tezi), Uludağ Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bursa.
Tamis-LeMonda, C. S., Uzgiris, I. C., & Bornstein, M. H. (2002). Play in parent-child interactions. Bornstein, M. H. (Ed.) Handbook of Parenting (2ed) Volume 5 Practical Issues in Parenting, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
Tannock, M. T. (2008). Rough and tumble play: An investigation of the perceptions of educators and young children. Early Childhood Education Journal, 35, 357-361. Doi: 10.1007/s10643-007-0196- 1
Tarkoçin, S., ve Tuzcuoğlu, N. (2014).Okul öncesi eğitim kurumuna devam eden 48-66 aylık çocukları olan ebeveynlerin çocuklarıyla iletişim kurma düzeyleri ve davranış sorunları arasındaki ilişkinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(8), 339-354.
Torres, N., Veríssimo, M., Monteiro, L., Santos, A. J., & Pessoa e Costa, I. (2012). Father involvement and peer play competence in preschoolers: The moderating effect of the child's difficult temperament. Family Science, 3(3-4), 174-188. Doi: 10.1080/19424620.2012.783426
Uren, N.,& Stagnitti, K. (2009). Pretend play, social competence and involvement in children aged 5-7 years: The concurrent validity of the Child-Initiated Pretend Play Assessment. Australian Occupational Therapy Journal, 56(1), 33-40. Doi: 10.1111/j.1440-1630.2008.00761.x
Uylaş, S., Yalçın, H., Pandamsari, A., & Scarboro, A. (2014). "Can fatma come out and play?" gender and play in Istanbul. International Journal of Global Education, 3(1), 25-30.
Zachopoulou, E., Trevlas, E., & Tsikriki, G. (2004). Perceptions of gender differences in playful behaviour among kindergarten children. European Early Childhood Education Research Journal, 12(1), 43-53. Doi: 10.1080/13502930485209301
ISSN:1303-0035
Yayın Aralığı:Yılda 4 Sayı
Yayıncı:Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü