Ulus millet gelişiminde ve milli bir kimlik taşımada eğitim modelinin doğru belirlenmesi büyük önem taşımaktadır. Bu model ile beraber çalışacak toplum kesimlerinin ortak amaç, ortak payda ve misyon ve vizyonlarının milli bir kimlikle belirlenmesi gelecekte yetişecek neslin milli bir kimlik taşımasına katkıda bulunacaktır. Osmanlı imparatorluğu duraklama dönemine girdiğinde medreselerde pozitif ilimlerin etkisi azaltılarak dinsel eğitime önem verilerek padişahlara kulluk bilincinin yerleştirilmesi hedeflenmiştir. Dinimiz bilime ve sanata önem veren yenilikçi ibadetleri bile toplumcu olan yardımseverliği hedefleyen bir düşünce tarzına sahiptir. Çalışmamızda hedeflediğimiz bu eğitim modelinin bileşenleri olan ahilik ve imece kültürünün insan kaynakları, vizyon ve misyon örgüt amaçlarındaki bağlığı geliştirecek olan etkisini,mili bir eğitimle yetişen ahlaklı, mesleki normlara sadık olan ,toplam kaliteyi ve iyi ürün ortaya çıkarmayı hedeflemiş teknik elemanlarının iş gücü ve kalkınma alanında sağlayacağı iyileştirmelere olan katkılarını inceleyeceğiz. Bu yöntemde Ahilik ve imece kültürünün günümüzde uygulanabilirliğini tartışacağız. Ahi mesleki eğitim modelinin ilkokuldan üniversite eğitimine kadar sürmesi gerektiğini, öğretmen, öğrenci ilişkisinin usta çırak ilişkisine evirilmesinin önemini inceleyeceğiz.