11983

SANAL TAKIMLARDA SAPKIN DAVRANIŞLAR

Artan teknoloji ve internet kullanımı, güncel bir sapkın davranış çeşidi olan sanal takımlarda sapkın davranışların ortaya çıkmasına neden olmaktadır. Sanal takımlarda sapkın davranışlar, işletme kaynaklarının amacına uygun kullanılmaması veya kontrolsüz kullanılması sonucunu doğurmakta ve işletme için bir takım hukuki ve cezai yaptırımlar ortaya çıkarmaktadır. İşletmeler açısından bu denli öneme haiz olan sapkın davranışların sanal takımlar üzerindeki etkilerini araştıran çalışmalara rastlanılmamıştır. Dolayısıyla bu nicel araştırmada, işletmelerde sapkın davranışların sanal takımlar üzerindeki etkisi araştırılmıştır. Bünyesinde sanal takım bulunduran sanayi ve kamu işletmelerinden elde edilen 228 geçerli anket verisi doğrusal regresyon yöntemiyle analiz edilmiştir. Analiz sonucunda; kişiler arası sapkın davranışların sanal takımlar üzerinde hem takım algısı açısından hem de işbirliği yapılması açısından negatif yönde etkili olduğu; örgüte yönelik sapkın davranışlar ile sanal takım işbirliği arasında pozitif yönlü bir ilişki olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Sanal Takımlar, Sapkın Davranışlar, Aykırı Davranışlar, Yönetim

DEVIANT BEHAVIORS IN VIRTUAL TEAMS

The rapid change in technology, that led the increased use of the internet enabled organizations to form virtual teams intensely. In virtual teams, team members perform their duties in different places and times without face-to-face interaction by using technology and the internet heavily. In virtual teams, deviant behavior may result in improper use or uncontrolled use of business resources and that may create a number of legal and penal sanctions for the enterprise. Though its importance to organizations, no research came across in the literature investigating the effect of deviant behaviors on virtual teams. Therefore, in this quantitative research, the effects of deviant behaviors on virtual teams in businesses was investigated. Data, obtained from industry and public enterprises having virtual teams, was analyzed by exploratory factor analysis and multi regression techniques, based on 228 valid questionnaires. Result of the analysis revealed that “interpersonal deviant behaviors” are negatively effective both on the dimensions of “virtual team perception” and “virtual team cooperation” in virtual teams. On the other hand, “deviant behaviors against organizations” are positively effective on the dimensions of “virtual team perception” in virtual teams.

Keywords:

Virtual Teams, Deviant Behaviors, Contrary Behaviors, Teams,

PDF

___

Anderson, N. R. ve West, M. A. (1998). Measuring climate for work group innovation: development and validation of the team climate inventory. Journal of Organizational Behavior, 19(3), ss. 235-258.
Baron, R. A. ve Neuman, J. H. (1996). Workplace violence and workplace aggression: Evidence on their relative frequency and potential causes. Aggressive behavior, 22(3), ss. 161-173.
Bennett, R. J. ve Robinson, S. L. (2000). Development of a measure of workplace deviance. Journal of Applied Psychology, 85(3), ss. 349.
Bennett, R. J. ve Robinson, S. L. (2003). The past, present, and future of workplace deviance research.
Cascio, W. F. (1999). Virtual workplaces: Implications for organizational behavior. Journal of Organizational Behavior, 6, ss. 1.
Çetinkaya, A. Ş. ve Öğüt, A. (2014). Sanal ve Geleneksel Organizasyonlarda Yönetim Fonksiyonları. Yönetim Bilişim Sistemleri Kongresi (YBS.2014), 16-17 Ekim 2014 Boğaziçi Üniversitesi, İstanbul.
Demir, M. ve Tütüncü, Ö. (2010). Ağırlama işletmelerinde örgütsel sapma ile işten ayrılma eğilimi arasındaki ilişki. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 21(1), ss. 64-74.
Doğan, N. ve Başokçu, T. O. (2010). İstatistik tutum ölçeği için uygulanan faktör analizi ve aşamalı kümeleme analizi sonuçlarının karşılaştırılması. Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme Dergisi, 1(2), ss. 65-71.
Gibson, C. B. ve Cohen, S. G. (2003). Virtual teams that work: Creating conditions for virtual team effectiveness: John Wiley & Sons.
Gürbüz, S. ve Şahin, F. (2014). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri Felsefe – Yönetim – Analiz. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Hair, J. J., Joseph, F., Anderson, R. E. ve Tatham, R. L. (1998). Multivariate data analysis with readings (4 ed.): Macmillan London.
Hoegl, M. ve Gemuenden, H. G. (2001). Teamwork quality and the success of innovative projects: A theoretical concept and empirical evidence. Organization Science, 12(4), ss. 435-449.
İnce, M., Bedük, A. ve Aydoğan, E. (2004). Örgütlerde takım çalışmasına yönelik etkin liderlik nitelikleri. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11, ss. 423-446.
İslamoğlu, A. H. ve Alnıaçik, Ü. (2014). Sosyal Bilimlerde Araştirma Yöntemleri (Vol. 4. baskı). İstanbul.
Işık, M. (2014). Çağrı Merkezlerinde takım çalışması ve örgütsel güven ilişkisi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi Erzurum.
Kankanhalli, A., Tan, B. C. ve Wei, K.-K. (2006). Conflict and performance in global virtual teams. Journal of Management Information Systems, 23(3), ss. 237-274.
Kaplan, M. ve Çetinkaya, A. Ş. (2014). Sanal kaytarma ve demografik özellikler açısından farklılıklar: otel işletmelerinde bir araştırma. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 25(1), ss. 26-34. DOI: 10.17123/atad.vol25iss114726.
Karagöz, Y. ve Kösterelioğlu, İ. (2008). İletişim becerileri değerlendirme ölçeğinin faktör analizi metodu ile geliştirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21, ss. 81-98.
Kayworth, T. ve Leidner, D. (2000). The global virtual manager: a prescription for success. European Management Journal, 18(2), ss. 183-194.
Kırel, Ç. (2007). Sanal Örgütlerde Örgütsel Davranışın Geleceği. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1, ss. 93-110.
Örücü, E. ve Yildiz, H. (2014). İşyerinde kişisel internet ve teknoloji kullanımı: Sanal kaytarma. Ege Akademik Bakis, 14(1), ss. 99.
Özkalp, E., Aydın, U. ve Tekeli, S. (2012). Sapkın Örgütsel Davranışlar ve Çalışma Yaşamında Yeni Bir Olgu: Sanal Kaytarma (Cyberloafing) ve İş İlişkilerine Etkileri. Çimento İşveren Sendikası Dergisi, 26(2), ss. 18-33.
Solomon, C. M. (2001). Managing Virtual Teams Technology and people skills create effective teams that might never actually" meet". Workforce - Costa Mesa, 80(6), ss. 60-65.
Şimşek, M. Ş., Öğüt, A. ve Çetinkaya, A. Ş. (2005). Örgütsel Dijitalleşme Sürecinde Liderliğin Dönüşümü: E-Liderlik ve Sanal Takımlar Tartışması. 13. Ulusal Yönetim Kongresi, Marmara Üniversitesi (Bildiriler Kitabı ss. 277-282), 12 - 14 Mayıs 2005 İstanbul.
Üçok, D. ve Turgut, T. (2014). İstismarcı Yönetici Davranışının İşyerindeki Sapkın Davranışlar Üzerindeki Rolü. Eskişehir osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 9(3), ss. 163-179.
Van Ryssen, S. ve Godar, S. H. (2000). Going international without going international: multinational virtual teams. Journal of International Management, 6(1), ss. 49-60.
Yeşil, S. (2006). Sanal Takımlar: Kritik Başarı Faktörleri Üzerine Derinlemesine Bir Bakış ve Bir Değerlendirme. Priest, 505, ss. 205.
Yılmaz, H. (2004). İşletmelerde Sanal Takım Modeli Ve İşletmelere Sağladığı Yararlar. Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 6(1).