Öz Bir bireyin, bir toplumun hatta bir medeniyetin hayat ve ölüm karşısındaki duruşu,hayatı ve ölümü duyuş, seziş, algılayış, düşünüş ve kavrayışı dünya görüşlerine göredir.Dünya görüşlerindeki değişim, hayat ve ölüm karşısında duruşu da değiştirir. Ölümkarşısında sergilenen duruş, aslında hayata nasıl bakıldığı, hayatın nasıl anlaşıldığıylailgilidir. Diğer bir ifadeyle ölüm hakkındaki her yorum, özünde hayatın anlamı üzerineyapılan bir yorumdur. Post/modern zamanlarda ölüm gerçekliği, giderek konuşulmamasıgereken, yaşarken unutulması gereken bir duruma dönüşmektedir. Geçmişte olduğu gibihayata ışık tutan, hayatın bir parçası, hatta hayatın özsuyu olarak görülmez haldedir.Ölümle hayat arasındaki ilişki giderek kopmakta ve aralarındaki mesafe gün geçtikçeartmakta, geçmişteki iç içelik ölümün hayatın çok uzağına taşınmasında yerini kaçışabırakmaktadır. Modern seküler dünya görüşünün, acı ve ölümü anlamsız, korkunç,ihmal edilmesi ve mümkün olduğunca uzun süre ertelenmesi; ağrı ve acı dayanılmazhâle geldiğinde de derhal gerçekleştirilmesi gereken bir olgu anlayışı giderek zihinlere yerleşiyor. Kişinin özerk bir birey olarak hayatı üzerinde yegâne otorite oluşu, ölümüzaman, yöntem ve durumu kendi kontrolünde olan kişisel tasarıma dönüştürerek ilâhiyazgı olmanın dışına çıkarıyor. Hayatın değer ölçüsü yaşam kalitesi oluyor. Bu çalışmadamodernite din ilişkisini, sekülerleşme paradigması düzleminde ölüm gerçekliğindenhareketle ele alacak ve sekülerleşme sürecinin çok boyutlu niteliğini ölüm olgusuüzerinden ortaya koyacağız.