Klâsik Türk şiirinde edebiyatla sosyal hayatın ilişkisini gösteren ve bu anlamda zengin malzeme içeren edebî türler vardır. Bu türlerden biri de teşekkür-nâmelerdir. Şekil özellikleri itibariyle klâsik tarzda kaleme alınan bu şiirler, başlangıçtan beri özellikle kasîde nazım şekli içerisinde yer almakla birlikte, 18. yy.’dan itibaren yoğun olarak, bir amaç gözetilerek ve buna uygun isimlendirilerek kaleme alınmışlardır. Teşekkür-nâmeler, türlerin gelişimi ve sosyal hayatla olan ilişkisi açısından da dikkat çeken, incelemeye değer şiirlerdir. Bu çalışmada, taranan Divan’lardaki teşekkür-nâmeler tespit edilmeye çalışılmış ve tespit edilen teşekkür-nâmeler, şekil ve muhteva itibariyle incelenmiştir.