Self-Reflexive Metafictional Games in The Life and Opinions of Tristram Shandy

Tristram Shandy İngiliz Edebiyatı”nın sıradışı eserlerinden biridir. Roman, günümüz teorilerinden iki yüzyıl kadar önce yazılmasına rağmen birçok üst-kurgusal tekniği incelemek için iyi bir örnektir. Ro- man Fielding’in Tom Jones ve Richardson’nın Pamela adlı eserlerinin çağdaşı olsa da bu yapısal bütünlük içeren eserlerle hemen hemen hiç benzerlik göstermez. Romanda Tristram anlamı belirleyen geleneksel an- latıcı rolünden uzaktır ve biçimsel özellikleri tam ve sıralı bir hikaye anlatmak uğruna feda etmez. Bunla- rın yerine Tristram, bilinçli ve kendini yansıtan bir şekilde kurgusal dünyasını okuyucularının gözü önün- de oluşturur. Bir üstkurgusal eser gibi Tristram Shandy kendi yazım aşamasını anlatır. Olanları yansıtmak yerine yazım aşamasının farkında olan roman, kendi kurgusallığını absurd bir şekilde açığa vurur ve üst- kurmaca türüne örnek teşkil eder

Anahtar Kelimeler:

ANAHTAR KELİMELERüst-kurgu, kendini yansıtma, Tristram Shandy, geleneksel roman, realizm

Self-Reflexive Metafictional Games in The Life and Opinions of Tristram Shandy

Keywords:

-,

PDF

___

Alter, Robert. (1975). Partial Magic: The Novel as a Self-Conscious Genre, (Berkeley: University of California Press).
Barthes, Roland. (1977). “The Death of the Author” [translated by S. Health] in Image--Music—Text, (New York: Hill and Wang).
Patricia Waugh, Metafiction: The Theory and Practice of Self- Conscious Fiction (New York: Methuen, 1984), p.3.
Robert Siegle, The Politics of Reflexivity (London: Hopkins UP, 1986), p.3.
Booth, Wayne. (1992). “The Self Conscious Narrator Comic Fiction before Tristram Shandy” in M. New (ed.), Tristram Shandy, (London: Macmillan).
Federman, Raymond. (1993). Critifiction: Postmodern Essays, (New York: New York Press).
Gass, William. (1970). Fiction and Figures of Life, (New York: Knopf).
Holtz, William. (1970). Image and Immortality: A Study of Tristram Shandy, (USA: Brown University Press).
Hutcheon, Linda. (1985). Narcissistic Narrative: The Metafictional Paradox, (London: Methuen Ltd.).
Jefferson, D.W. (1992). “Tristram Shandy and the Tradition of Learned Wit” in Melvyn New (ed.), Tristram Shandy (London: Macmillan).
McCaffery, Larry. (1982). The Metafictional Muse, (London: Pittsburgh Press).
Rizzo, Betty. (1989). ““How could you Madam, be so Inattentive?” Tristram”s Relationship with the Reader,” in Melvyn New (ed.), Approaches to Teaching Sterne”s Tristram Shandy, (New York: MLA).
Scholes, Robert. (1980). Fabulation and Metafiction, (Chicago: University of Illinois).
Shklovsky, Victor. (1965). “Art as Technique” in Lee T. Lemon and Marion J. Reiss (eds.), Russian Formalist Criticism: Four Essays, (Lincoln: Lemon and Resis).
Siegle, Robert. (1986). The Politics of Reflexivity, (London: Hopkins UP).
Sterne, Laurence. (1996). The Life and Opinions of Tristram Shandy, (London: Wordsworth).
Sukenick, Ronald. (1969). The Deathn of the Novel and Other Stories, (New York: Dial Press).
Williams, Jeffry. Theory and the Novel: Narrative Reflexivity in the British Tradition, (UK: Cambridge UP).
Whittaker, Ruth. (1988). Tristram Shandy, (Philadelphia: Open University Press).
Waugh, Patricia. (1984). Metafiction: The Theory and Practice of Self- Conscious Fiction, (New York: Methuen).