Üniversite Öğrencilerinde Sürekli Kaygı, Dindarlık ve Saldırganlık Eğilimleri Arasındaki İlişkiler

Bu araştırmanın amacı, dindarlık, sürekli kaygı ve saldırganlık arasındaki ilişki ve etkileşimleri tasvir ve tespit etmektir. Ayrıca, cinsiyetin dindarlık, sürekli kaygı ve saldırganlık bakımından fark oluşturup oluşturmadığı bu araştırma çerçevesinde ele alınmıştır. Araştırmaya, 2017 -2018 yıllarında, farklı üniversite ve çeşitli fakülte ve bölümlerinde, farklı sınıf seviyelerinde öğrenim gören toplam 415 gönüllü öğrenci katılmıştır. Veriler tesadüfi örnekleme yöntemi ile toplanmıştır. Araştırmada Hellmeister ve Zwingmann tarafından geliştirilen ve Apaydın (2010) tarafından Türkçeye tercüme edilen Münchner Motivasyonel Dindarlık Envanteri, Buss-Perry Saldırganlık Ölçeği (BPSÖ) ve Sürekli Kaygı Ölçeği-16 (STAI FORM TX-2) kullanılmıştır. Verilerin çözümlenmesi sürecinde t-test ve regresyon analizleri uygulanmıştır. Örneklemin dindarlık ve saldırganlık bakımından genel profili çıkarılmış, katılımcıların dindarlık düzeylerinin yüksek olduğu, saldırganlık ölçeğinin ise sözel saldırganlık ve şüpheci-düşünsel düşmanlık alt ölçeklerinden ölçek ortalamasının üzerinde bir değer alırken, diğer alt ölçeklerde saldırgan eğilimlerin düşük olduğu tespit edilmiştir. Kadınlar, dindarlığın Tanrıyla ilişki alt ölçeğinde erkeklerden farklılaşmıştır. Erkekler sürekli kaygı ölçeğinin mutlu ve memnun olmama alt ölçeğinde daha yüksek ortalama elde ederken, kadınlar yorgunluk ve kaçınma alt ölçeğinden daha yüksek ortalama almışlardır. Saldırganlığın alt ölçeklerinde de cinsiyet fark oluşturmuştur. Erkekler fiziksel saldırganlık, duygusal düşmanlık ve öfke boyutlarında kadınlara nazaran daha yüksek ortalamalara sahiptir. Sürekli kaygı, saldırganlığın duygusal-bilişsel düşmanlık, duygusal-tepkisel öfke ve şüpheci ve düşmanlık boyutlarını; dindarlığın Tanrı ile ilişki boyutu, şüpheci ve düşünsel düşmanlık dışındaki diğer boyutlarını yordamaktadır. Bununla birlikte dindarlığın, dini inanç ve yardımlaşma alt ölçeği, saldırganlığın duygusal-tepkisel öfke boyutunu açıklamaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Din Psikolojisi, dindarlık, saldırganlık, sürekli kaygı

The Relationships between Trait Anxiety, Religiousness and Aggression Tendencies Among University Student

Various situations that individual encounters in his / her daily life create positive emotions while others cause stress and anxiety. In the literature, such negative moods that affect an individual's emotional, cognitive, physical, behavioral and relational aspects are defined as anxiety. The state of anxiety that affects a large part of society has become widespread today. In parallel, studies on anxiety have increased in recent years. There is still a need to investigate the effects of religion on anxiety, including feelings of restlessness, anxiety, fear, irritability, and sadness, because religion and religiosity is an effective factor in many areas of an individual's life, from the world of thought to the world of emotion, from attitudes to various behaviors. between trait anxiety, aggression and religiosity. The purpose of this study is to examine whether religious beliefs and attitudes and continuous anxiety have an effect on the aggressive tendencies of university students. In addition, the effects of gender on religiosity, persistent anxiety and aggression tendencies were discussed in this study.Four hundred-fifteen volunteer students from different universities and faculties participated in the study in the 2017-2018 academic year. After the data set was checked, the final sample consisted of 398 participants. In addition to personal traits, STAI Form TX-2, Motivational Religiosity Scale (MMRI) and Buss-Perry Aggression Scale (BPSÖ) were used.After the factor analysis of the STAI FORM TX-2, 4 expressions were scattered or ambiguous and 16 expressions remained in the excluded scale. The scale was named as Continuous Anxiety Scale-16. As a result of the analysis, the KMO value of the scale was found to be 833 (p =, 000) and internal consistency was 791.Motivational Religiosity Scale (MMRI) -18: As a result of factor analysis, 18 of the 20 questions were collected under three dimensions, explaining 74% of the total variance, and the internal consistency of the KMO was 961 (p =, 000) and 964, respectively.Buss-Perry Aggression Scale (BPSÖ): In this study, a 5-point Likert-type scale consisting of 29 items was used. The analysis showed that 10 items were deactivated and the remaining 19 items were collected in 5 sub-dimensions. KMO value of the scale was found to be 857 and the variance explained was 58,346% (p =, 000). The alpha value, which expresses the internal consistency of the scale, was found to be 813.The participants received the highest score in the “religious belief and tendency to help” subscale (M = 4.38). In general, in the subscales where a mean score was obtained above the average of the scale (M = 2.5), finally, M = 3.86 average was obtained from the responsibility dimension in the second place.The participants were as follows in terms of their aggression orientations. The participants obtained the highest average from the “verbal aggression” subscale (5.83). Sub-scales of “scepticism and intellectual hostility” (4,95), “emotional-cognitive hostility” (3,72), “physical aggression” (3,65) and “emotional reactive anger” (3,55) follow. The mean scale obtained by the participants from the verbal aggression and skepticism-intellectual hostility was above the average (M = 4,5).According to the results of the t-test analysis conducted to determine theOne of the negative situations in social life is aggressive behavior. Aggressive behavior, on the other hand, includes all behaviors directed to harm another living being, although it is classified in various ways. Aggression has a very broad form of expression. In the literature, aggression is evaluated in five dimensions as physical, indirect, anger, verbal and hostility. In all religions and cultures, aggressive expressions are not welcome because they harm society. Religion and religiosity bring provisions aiming to control the aggressive behaviors of the individual. Abroad, religion / religiosity and although more research on the relationship between aggression investigating the relationship between these two cases in Turkey is not so prevalent in the study.The aim of this research is to examine the relationships and interactions difference between gender groups in terms of religiosity attitudes, it was found that women's religiosity scale obtained a higher average than the relationship with God, the source of power and trust. The difference was statistically significant (p =, 014).Further, the gender variable leads to a difference from the “unhappy and dissatisfaction” and “fatigue and avoidance” dimensions of the trait anxiety scale. While the average of males was high in the unhappy and dissatisfaction subscale, the women scored high in the fatigue and avoidance subscale.The t-test analysis revealed that the gender variable caused a difference in the aggression scale. The averages obtained from “physical aggression”, “emotional hostility” and “anger” subscales are in favor of men. In other words, men tend to have more aggressive thoughts and behaviors than women.According to the results of the regression analysis conducted to determine the relationships and interactions between the variables, it was understood that continuous anxiety was positively correlated with “emotional hostility”, “emotional-reactive anger” and “skeptical and intellectual hostility” subscales. Explain anxiety accounts for about 37% of the change in the emotional cognitive hostility dimension of aggression. Define anxiety accounts for approximately 30% of the change in the emotional-reactive anger dimension of aggression and 14% of the change in the sceptical and intellectual hostility dimension.According to the results of regression analysis, the two dimensions of religiosity and aggression subscales have entered into relationship and interaction. The ”relationship with God” subscale of religiosity entered into relationships and interactions with other dimensions of aggression except for the “skeptical and intellectual hostility” dimension, while the “religious belief and solidarity” subscale of religiosity only interacted and interacted with the “emotional-reactive anger” dimension of aggression. The negative (-) value of the relationship indicates that the increase in religiosity can lead to a decrease in aggressive behavior. According to the findings, the relationship between religiosity and God; It can be explain about 15% of the change in the physical aggression subscale, about 11% of the change in the emotional-cognitive hostility subscale, about 18% of the change in the emotional-reactive anger dimension, and about 15% of the change in the verbal aggression dimension. The religious belief and solidarity dimension of religiosity explains about 16% of the change in the emotional reactive anger dimension of aggression. The results of this study are limited to the sample group, the time of the study and the ability of the scales to measure. It is thought that the results of this paper can contribute to the literature and can shed light on the further studies.

PDF

___

ABBEELEN, J. Van Den, BOER, N., HARTEVELD, J., & RIJPKEMA, S. (2015). Does Religion Affect Behavior? Associations Of Religious Beliefs With Aggressive And Prosocial Behavior: The Possible Mediating Role Of Empathy (Bachelor Thesis). Universiteit Utrecht.
ABDEL-KHALEK, A. M. (2011). Religiosity, Subjective Well-Being, Self-Esteem, And Anxiety Among Kuwaiti Muslim Adolescents. Mental Health, Religion & Culture, 14(2), 129–140.
ABDEL-KHALEK, A. M. (2015). Subjective Well-Being, Religıosity, And Depression Among Adolescents From Qatar. Içinde V. Adkins (Ed.), Subjective Well-Being: Psychological Predictors, Social Influences And Economical Aspects (ss. 135-149). Hauppauge, New York: Nova Science Publishers, Inc.
AHLES, J. J., MEZULIS, A. H., & HUDSON, M. R. (2016). Religious Coping As A Moderator Of The Relationship Between Stress And Depressive Symptoms. Psychology Of Religion And Spirituality, 8(3), 228-234. DOI: 10.1037/Rel0000039
AKTAŞ, H., & KARTOPU, S. (2016). Üniversite Öğrencilerinin Dindarlık Eğilimlerine Göre Ahlaki Olgunluk Düzeylerinin İncelenmesi: Gümüşhane Üniversitesi Örneği. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(35), 121-143.
ALTINTAŞ, S. (2015). Depresyonla Dinsel Başa Çıkmak Mümkün Mü? The Journal Of Academic Social Science Studies, 6(Number: 36), 403-403. Https://Doi.Org/10.9761/Jasss2954
ALTUN, R. (2015). Dindarlık Ve Depresyon İlişkisi. International Journal Of Humanities And Education, 1(1), 15-42.
APAYDIN, H. (2010). Ruh Sağlığı‐Din İlişkisi Araştırmalarına Bir Bakış. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 10(2), 59‐77.
ATKINSON, R. L., SMITH, E. E., NOLEN-HOEKSEMA, S., FREDRICKSON, B., BEM, D. J., & MAREN, S. (2016). Psikolojiye Giriş (4. Baskı; Ö. Öncül & D. Ferhatoğlu, Çev.). Ankara: Arkadaş Yayınevi.
AYTEN, A. (2009). Üniversite Öğrencilerinde Ölüm Kaygısı: Türk Ve Ürdünlü Öğrenciler Üzerine Karşılaştırmalı Bir Araştırma. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 9(1), 85-108.
AYTEN, A. (2012). Tanrı’ya Sığınmak Dini Başa Çıkma Üzerine Psiko-Sosyal Bir Araştırma. İstanbul: İz Yayınları.
AYTEN, A. (2013). Din Ve Sağlık: Bireysel Dindarlık, Sağlık Davranışları Ve Hayat Memnuniyeti İlişkisi Üzerine Bir Araştırma. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 13(3), 7-31.
AYTEN, A., & TURA, H. (2017). Affetme Ve Dindarlık, Hayat Memnuniyetini Nasıl Destekler? İslami İlimler Dergisi, 12(3), 27-54.
AYTEN, A., & YILDIZ, R. (2016). Dindarlık, Hayat Memnuniyeti İlişkisinde Dinî Başa Çıkmanın Rolü Nedir? Emekliler Üzerine Bir Araştırma. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 16(1), 281-308.
BERRY, D. M., & YORK, K. (2011). Depression And Religiosity And/Or Spirituality İn College: A Longitudinal Survey Of Students İn The Usa: Depression And Religiosity İn Students. Nursing & Health Sciences, 13(1), 76-83. DOI: 10.1111/J.1442-2018.2011.00584.X
BEYAZ, R. (2018a). Dindarlık ve Hedonik Tüketim İkilemi: Dini Kaideler Haza Dayalı Tüketimi Engeller Mi? Journal Of Social And Humanities Sciences Research (Jshsr), 5(30), 4149-4168.
BEYAZ, R. (2018b). Üniversite Gençliğinde Dindarlık Ve Mutluluk İlişkisi: Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi Örneği. Journal Of International Social Research, 11(60), 622-632. DOI: 10.17719/Jisr.2018.2814
BONELLI, R., DEW, R. E., D. KOENIG, H., & VASEGH, D. H. R. AND S. (2013). Depresyonda Dinî Ve Manevî Faktörler Araştırmaları Biraraya Getirme Ve Değerlendirme (N. Kimter, Çev.). Dini Araştırmalar, 16(43 (16-12-2013)), 224-244.
BUSS, A. H., & PERRY, M. (1992). The Aggression Questionnaire. Journal Of Personality And Social Psychology, 63(3), 452-459. Https://Doi.Org/10.1037/0022-3514.63.3.452
CENGİL, M. (2003). Depresyonu Önlemede Dini İnancın Koruyucu Rolü. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 3(3), 129-152.
CERTEL, H. (2003). Din Psikolojisi. Ankara: Andaç Yayınları.
CHAPMAN, L. K., & STEGER, M. F. (2010). Race And Religion: Differential Prediction Of Anxiety Symptoms By Religious Coping İn African American And European American Young Adults. Depression And Anxiety, 27(3), 316-322. Https://Doi.Org/10.1002/Da.20510
COLE, A. H. Jr. (2009). Anxiety. Içinde D. A. Leeming, K. W. Madden, & S. Marlan (Ed.), Encyclopedia Of Psychology And Religion (Ss. 59-62). New York: Springer.
CROUCHER, S. M., HOLODY, K., ANARBAEVA, S., BRAZIUNAITE, R., GARCIA-MICHAEL, V., YOON, K., … SPENCER, A. (2012). Religion And The Relationship Between Verbal Aggressiveness And Argumentativeness. Atlantic Journal Of Communication, 20(2), 116-129. Https://Doi.Org/10.1080/15456870.2012.665347
ÇINAR, A. (2007). Varoluşçu Teoloji: Paul Tillich’te Din Ve Sembol. İstanbul: İz Yayıncılık.
DADFAR, M., & LESTER, D. (2017). Spirituality And Death Anxiety. Austin J Psychiatry Behav Sci., 4(1), 1061.
DEMİRTAŞ MADRAN, H. A. (2013). Buss-Perry Saldırganlık Ölçeği’nin Türkçe Formunun Geçerlik Ve Güvenirlik Çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi, 2(24), 124-129.
DEMİRTAŞ, S. (2017). Ergenlik Döneminde Manevi Danışmanlık Ve Rehberlik. Içinde A. Ayten (Ed.), Danışmanlık Ve Rehberlik, Teori Ve Uygulama Alanları. İstanbul: Dem.
DEW, R. E., DANIEL, S. S., GOLDSTON, D. B., MCCALL, W. V., KUCHIBHATLA, M., SCHLEIFER, C., … KOENİG, H. G. (2010). A Prospective Study Of Religion/Spirituality And Depressive Symptoms Among Adolescent Psychiatric Patients. Journal Of Affective Disorders, 120(1-3), 149-157. DOI: 10.1016/J.Jad.2009.04.029
ERKUŞ, A. (1994). Psikolojik Terimler Sözlüğü: Ingilizce-Türkçe. Ankara: Doruk.
EROĞLU, S. E. (2009). Saldırganlık Davranışının Boyutları Ve İlişkili Olduğu Faktörler: Lise Ve Üniversite Öğrencileri Üzerine Karşılaştırmalı Bir Çalışma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21, 205-221.
FİDAN, Z., & ŞENTÜRK, Z. A. (2016). Sosyal Medyada İletişim Ve Kadınlar Üzerine Bir Değerlendirme. İnönü Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi (İnif E- Dergi), 1(2), 64-82-82.
FRANCIS, B., GILL, J., YIT HAN, N., PETRUS, C., AZHAR, F., AHMAD SABKI, Z., … SULAIMAN, A. (2019). Religious Coping, Religiosity, Depression And Anxiety Among Medical Students İn A Multi-Religious Setting. International Journal Of Environmental Research And Public Health, 16(2), 259. DOI: 10.3390/İjerph16020259
GENÇ, M. F. (2018). Merhamet Eğitiminin Saldırganlık Davranışını Azaltmadaki Rolü. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (45), 61-82. DOI: 10.17120/Omuifd.450254
GLAS, G. (2007). Anxiety, Anxiety Disorders, Religion And Spirituality. Southern Medical Journal, 100(6), 621-625. DOI: 10.1097/Smj.0b013e31805fe612
GORSUCH, R. L., MYLVAGANAM, G., & GORSUCH, K. (1997). Perceived Religious Motivation. International Journal For The Psychology Of Religion, 7(4), 253-261. DOI: 10.1207/S15327582ijpr0704_6
GÖCEN, G. (2011). Türkiye’de Din Psikolojisi Çalışmalarında Dindarlık Ve Kaygı İlişkisi. Ekev Akademi Dergisi, 15(46), 1-16.
GUERRA, N. G., HUESMANN, L. R., TOLAN, P. H., VAN ACKER, R., & ERON, L. D. (1995). Stressful Events And Individual Beliefs As Correlates Of Economic Disadvantage And Aggression Among Urban Children. Journal Of Consulting And Clinical Psychology, 63(4), 518-528. DOI: 10.1037/0022-006x.63.4.518
GÜNEŞ, A. (2018). Şiddet Din Eğitimi Ve Değerler (2. Baskı). İstanbul: Arı Sanat.
GÜRSU, O. (2011). Ergenlik Döneminde Psikolojik Sağlık Ve Dindarlık İlişkisi (Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi, Konya.
GÜRSU, O. (2017). Nöropsikoloji, Din Ve Psikolojik İyi Oluş. Journal Of International Social Research, 10(53), 502-512. DOI: 10.17719/Jisr.20175334138
HALICI KURTULAN, M., & KARAIRMAK, Ö. (2016). Ölüm Kaygısı, Tinsellik, Dindarlık Eğilimi Ve Varoluş Kaygısı Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi. Spiritual Psychology And Counseling, 1(2), 163–187. DOI: 10.12738/Spc.2016.2.0007
HARDY, S. A., WALKER, L. J., RACKHAM, D. D., & OLSEN, J. A. (2012). Religiosity And Adolescent Empathy And Aggression: The Mediating Role Of Moral İdentity. Psychology Of Religion And Spirituality, 4(3), 237-248. DOI: 10.1037/A0027566
HOROZCU, Ü. (2010). Tecrübî Araştırmalar Işığında Dindarlık Ve Maneviyat İle Ruhsal Ve Bedensel Sağlık Arasındaki İlişki. Milel Ve Nihal: İnanç, Kültür Ve Mitoloji Araştırmaları Dergisi, 7(1), 209-240.
JANG, S., JOHNSON, B., HAYS, J., HALLETT, M., & DUWE, G. (2018). Existential And Virtuous Effects Of Religiosity On Mental Health And Aggressiveness Among Offenders. Religions, 9(6), 182. DOI: 10.3390/Rel9060182
JANSEN, K. L., MOTLEY, R., & HOVEY, J. (2010). Anxiety, Depression And Students’ Religiosity. Mental Health, Religion & Culture, 13(3), 267-271. DOI: 10.1080/13674670903352837
KAĞITÇIBAŞI, Ç., & CEMALCILAR, Z. (2014). Dünden Bugüne İnsan Ve İnsanlar: Sosyal Psikolojiye Giriş (16. Basım). İstanbul: Evrim Yayınevi.
KAR, S. (2014a). Bütün Dinler Aynı Hakikate Mi Götürür? Tanrı Anlayışları Bağlamında Bir Değerlendirme. Atatük Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (41), 419-436.
KAR, S. (2014b). Din, Aydınlanma Ve Eleştirisi. Atatük Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (42), 173-192.
KARACA, F. (2006). Kader Algısı-Ruh Sağlığı İlişkisi Üzerine Empirik Bir Araştırma. İslami Araştırmalar Dergisi, 9(3), 479-489.
KARTOPU, S. (2012). Lise Öğrenci Ve Öğretmenlerinin Durumluk Ve Sürekli Kaygı Düzeylerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi(Kahramanmaraş Örneği). Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 17(2), 147-170.
KARTOPU, S. (2013). Kaygının Kader Algıları İle İlişkisi-(Kahramanmaraş Örneği). Gümüşhane Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2(3), 238-260.
KARTOPU, S. (2016). Öz Yeterlilik Algısında Dindarlık Eğiliminin Rolü. The Journal Of Academic Social Science Studies, 9(Number: 50), 73-73. Https://Doi.Org/10.9761/Jasss3550
KASHDAN, T. B., & MCKNIGHT, P. E. (2010). The Darker Side Of Social Anxiety: When Aggressive Impulsivity Prevails Over Shy Inhibition. Current Directions İn Psychological Science, 19(1), 47-50. DOI: 10.1177/0963721409359280
KAYA, M., & VAROL, K. (2004). İlahiyat Fakültesi Öğrencilerinin Durumluk-Sürekli Kaygı Düzeyleri ve Kaygı Nedenleri (Samsun Örneği). Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 17(17), 31-63. DOI: 10.17120/Omuifd.53984
KAYMAKCAN, R., & ŞİRİN, T. (2013). Bilişsel-Davranışçı Psikoterapi Yaklaşımı İle Bütünleştirilmiş Dini Danışmanlık Modeli’nin Din Eğitimi Alan Erkek Üniversite Öğrencilerinin Durumluk Ve Sürekli Kaygı Düzeylerine Etkisi. Değerler Eğitimi Dergisi, 11(26), 111-148.
KELSEY, M. T. (1973). Aggression And Religion: The Psychology And Theology Of The Punitive Element In Man. Religious Education, 68(3), 366-386. Https://Doi.Org/10.1080/0034408730680309
KEYES, K. M., MCLAUGHLIN, K. A., VO, T., GALBRAITH, T., & HEIMBERG, R. G. (2016). Anxious And Aggressive: The Co-Occurrence Of Ied With Anxiety Disorders. Depression And Anxiety, 33(2), 101-111. DOI: 10.1002/Da.22428
KHAN, S. A., VIJAYSHRI, & FAROOQI, F. S. (2014). A Study Of Religiosity İn Relation To Spirituality And Anxiety. International Journal Of Advancements İn Research & Technology, 3(4), 269-284.
KIMTER, N., & KÖFTEGÜL, Ö. (2017). Yetişkinlerde Ölüm Kaygısı İle Dindarlık Arasındaki İlişki Üzerine Bir İnceleme. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi (Sauifd). DOI: 10.17335/Sakaifd.327235
KIZILGEÇİT, M. (2016). Dindarlık Üzerine Meta-Analitik Bir Çalışma Doğu Karadeniz Örneği. İnsan Ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 5(4), 1143-1163.
KOÇ, A. (2019). Üniversite Öğrencilerinin İletişim Becerileri İle Motivasyonel Dindarlıklarının İncelenmesi (Yüksek Lisans Tezi). Yakın Doğu Üniversitesi, Lefkoşa.
KOÇ, M. (2014). Dinsel Yönelim Kaygıyı Nasıl Etkiler? Almanyalı Müslüman Türk Göçmenler Üzerine Bir Alan Araştırması. İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (29), 39-72.
KOENIG, H. G. (2012). Religion, Spirituality, And Health: The Research And Clinical Implications. Isrn Psychiatry, 2012, 1-33. DOI: 10.5402/2012/278730
KORKMAZ, S. (2018). Dindarlık İle Ego Sağlamlığı Ve Empati Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi. Bilimname, 2018(36), 587-607. DOI: 10.28949/Bilimname.439858
LEACH, M. M., BERMAN, M. E., & EUBANKS, L. (2008). Religious Activities, Religious Orientation, And Aggressive Behavior. Journal For The Scientific Study Of Religion, 47(2), 311-319.
MARSEE, M. A., WEEMS, C. F., & TAYLOR, L. K. (2008). Exploring The Association Between Aggression And Anxiety İn Youth: A Look At Aggressive Subtypes, Gender, And Social Cognition. Journal Of Child And Family Studies, 17(1), 154-168. DOI:10.1007/S10826-007-9154-1
MUSTAFAYEVA, L. (2013). İş-Aile Çatışmalarının Hayat Memnuniyeti Üzerindeki Etkisi: Türkiye Ve İngiltere’deki Akademisyenlerin Karşılaştırılması (Doktora Tezi). Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
NEUMANN, I. D., ALEXA H. V., & BEİDERBECK, D. I. (2010). Aggression And Anxiety: Social Context And Neurobiological Links. Frontiers İn Behavioral Neuroscience, 4(12), 1-16. DOI: 10.3389/Fnbeh.2010.00012
ÖNEN, E. (2009). Saldırganlık Ölçeği’nin Psikometrik Niteliklerinin Türk Ergenleri İçin İncelenmesi. Türk Psikolojik Danışma Ve Rehberlik Dergisi, 4(32), 75-84.
ÖZTÜRK, E. (2012). Aile İçi Şiddet Ve Dindarlık İlişkisi. Din Ve Hayat Tdv İstanbul Müftülüğü Dergisi, (15).
PARGAMENT, K. I. (2001). The Psychology Of Religion And Coping: Theory, Research, Practice. Guilford Press.
PARGAMENT, K. I., ENSING, D. S., FALGOUT, K., OLSEN, H., REILLY, B., VAN HAITSMA, K., & WARREN, R. (1990). God Help Me: (1): Religious Coping Efforts As Predictors Of The Outcomes To Significant Negative Life Events. American Journal Of Community Psychology, 18(6), 793-824.
PEKER, H. (2008). Din Psikolojisi (2. Basım). İstanbul: Çamlıca Yayınları.
ROSMARIN, D. H., PARGAMENT, K. I., & FLANNELLY, K. J. (2009). Do Spiritual Struggles Predict Poorer Physical/Mental Health Among Jews? International Journal For The Psychology Of Religion, 19(4), 244-258. DOI: 10.1080/10508610903143503
SAFARA, M., & BHATIA, M. S. (2008). Relationship Of Religious Beliefs With Anxiety And Depression. Delhi Psychiatry Journal, 11(2), 177-179.
SHREVE-NEIGER, A. K., & EDELSTEIN, B. A. (2004). Religion And Anxiety: A Critical Review Of The Literature. Clinical Psychology Review, 24(4), 379-397. DOI: 10.1016/J.Cpr.2004.02.003
SPIELBERGER, C. D. (1966). Theory And Research On Anxiety. Içinde C. D. Spielberger (Ed.), Anxiety And Behavior (Ss. 3-22). New York And London: Academic Press.
SRIDEVI, G. (2014). Death Anxiety And Death Depression Among Institutionalized And Non- Institutionalized Elders. International Multidisciplinary E-Journal, III(VI), 21-35.
STRÍŽENEC, M. (2010). Dindarlık Ve Bilişsel Süreçler (A. Sezen, Çev.). Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 10(3), 273-286.
ŞAHİN, M. (2014). Üniversite Öğrencilerinde İnternet Bağımlılığı Ve Saldırganlık. Düşünen Adam: The Journal Of Psychiatry And Neurological Sciences, 43-52. DOI: 10.5350/Dajpn2014270106
TAHERİ K. Z., SHARIFIFARD, F., ALIZADEH, M., VAHIDABI, V., MIRHOSEINI, H., & OMIDI, R. (2016). An Investigation Of The Relationship Between Spiritual-Religious Well-Being And Mental Health İn Students. Muq-Journal, 10(4), 102-109.
TURAN, Y. (2018a). Dindarlık Benlik Saygısı Ve Sosyal Medyada Benlik Odaklı Doyumlar. Journal Of History Culture And Art Research, 7(5), 624. Https://Doi.Org/10.7596/Taksad.V7i5.1930
TURAN, Y. (2018b). Yalnızlıkla Başa Çıkma: Yalnızlık, Dini Başa Çıkma, Dindarlık, Hayat Memnuniyeti Ve Sosyal Medya Kullanımı. Cumhuriyet İlahiyat Dergisi, 22(1), 395-434. DOI: 10.18505/Cuid.406750
TURAN, Y., & İYİBİLGİN, O. (2018). Üniversite Öğrencilerinin Dindarlık Düzeyleri Ve Kur’an’a Yönelik Tutumları Üzerine Amprik Bir Araştırma (Ordu Üniversitesi Örneklemi). Odü Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi (Odüsobiad), 8(2), 409-420.
TWENGE, J. M. (2000). The Age Of Anxiety? Birth Cohort Change İn Anxiety And Neuroticism, 1952-1993. Journal Of Personality And Social Psychology, 79(6), 1007-1021. Https://Doi.Org/10.1o37//Oo22-3514.79.6.1007
ULU, M. (2016). Kişilik ve Şiddet İlişkisi Üzerine Psikolojik Bir Araştırma. Bilimname 32: 57-82. DOI: 10.21646/bilimname.2016.12
ULU, M., & İKİS, M. (2016). Lise Öğrencilerinde Saldırganlık ve Din İlişkisi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 30(41), 75-96.
UYSAL, V. (2015). Genç Yetişkinlerde Affetme Eğilimleri Ve Dinî Yönelim/Dindarlık. Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 48(48), 35. Https://Doi.Org/10.15370/Muifd.27953
UYSAL, V. (2016). Gençlerde Empati Eğilimi, Anne-Baba Tutumları Ve Dindarlık. Dokuz Eylül Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, Din Psikolojisi Özel Sayısı, 7-40.
UYSAL, V., BATAN, S. N., BAŞ, S., & ZAFER, H. (2014). Ergenlerin Tanrı Algılarıyla Sosyal Kaygı Ve Umut Düzeyleri Arasındaki İlişkiler. Öneri Dergisi, 11(42), 221-237. DOI: 10.14783/Od.V11i42.5000065534
UYSAL, V., TURAN, Ş., & IŞIK, Z. (2014). Motivasyonel Dindarlık Ölçeği (Mmrı) Üzerine Bir Değerlendirme. İslami Araştırmalar Dergisi, 25(1), 15-27.
VASEGH, S., & MOHAMMADI, M.-R. (2007). Religiosity, Anxiety, And Depression Among A Sample Of Iranian Medical Students. Int’l. J. Psychiatry in Medicine, 37(2), 213-227.
YAKUT, S. (2016). Öğretmenlerde Yabancılaşma, Yalnızlık Ve Dindarlık İlişkisi: Polatlı Örneği (Doktora Tezi). Süleyman Demirel Üniversitesi, Isparta.
YAPICI, A. (2007). Ruh Sağlığı Ve Din: Psiko-Sosyal Uyum Ve Dindarlık. Adana: Karahan Yayınları.
YAPICI, A. (2012). Türk Toplumunda Cinsiyete Göre Dindarlık Farklılaşması: Bir Meta-Analiz Denemesi. Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 17(2), 1-34.
YAPICI, A. (2016). Cinsiyete Göre Farklılaşan Dindarlık Ve Kadınlarda Dinsel Yaşamın Farklı Görüntüleri. Dini Araştırmalar, Kadın Özel Sayısı, 131-161.
YAPICI, A., & Kayıklık, H. (2005). Ruh Sağlığı Bağlamında Dindarlığın Öz Saygı Ve Kaygı İle İlişkisi: Çukurova Üniversitesi Örneği. Değerler Eğitimi Dergisi, III(9), 177-206.
YAŞAR SEYHAN, B. (2015). Ölüm Kaygısı Ve Dua Tutumu Üzerine Bir Araştırma. Journal Of Turkish Studies, 10(2), 863-863. DOI: 10.7827/Turkishstudies.7948
YILDIZ, M. (1999). Savaş Tecrübesi Yaşayan Boşnaklar Arasında Ölüm Kaygısı: Türk Örneklemle Karşılaştırmalı Bir Çalışma. D.E.Ü. İlahiyat Falalitesi Dergisi, (Xıı), 147-162.
YILDIZ, M., SEZEN, A., & YENEN, İ. (2007). İlahiyat Fakültesi Öğrencilerinde Durumluk-Sürekli Kaygı Düzeyleri İle Akademik Güdülenmeler Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (25), 213-239.
ZWINGMANN, C., GROM, B., SCHERMELLEH, K., MADSEN, R., SCHMITZ, E., & MOOSBRUGGER, H. (2010). Münchner Motivasyonel Dindarlık Envanteri: Boyutsal Kontrol Ve Denetim (H. Apaydın, Çev.). Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 10(2), 287 ‐312.