Zollner, Hudeybi’nin Müslüman Kardeşler ile ilgili literatürde çok az zik- redilmesinin birçok nedeni olduğuna işaret ediyor. İlk akla genel neden, İslami hareketlerin tanım gereği radikal, antidemokratik ve Batı karşıtı olduğu ön- yargısıdır. Bu yaklaşım ılımlı İslamcılık ile İslamcılığın radikal versiyonu arasında bir ayrımı kabul etmez; her ikisinin de ilkesel olarak seküler devleti tamamen yıkıp yerine İslami devlet düzeni kurmayı amaçladıklarını, sadece yöntem konusunda ayrıştıklarını iddia eder. Zollner, yeni oryantalist olarak nitelendirdiği bu yaklaşımı benimsemediğini vurgular. Akademik çalışmalarda İslami hareketin radikal yönüne vurgu yapılmasının bir diğer nedeni de Batı düşüncesine muhalif ve farklı olarak görülen İslam’a karşı üretilen korkudur. Bu korku medyada radikal unsurların devamlı gündeme getirilmesi ile canlı tutulurken, radikal unsurlar da bu popülariteden beslenmektedirler. Sonuçta akademik çalışmaların da bu radikal unsurlara yoğunlaşması ile Batı’nın olumsuz İslam algısı perçinleşmiş olmaktadır. Zollner’e göre, Hudeybi’nin akademik çalışmalarda yeterince yer bulamamasının bir diğer nedeni de Müslüman Kardeşler mensubu yazarların birçok nedenden dolayı onun ismini fazla zikretmemeleridir. Ona göre, yaşadıkları ağır işkence şartları bu yazarlara Seyyid Kutup’un sunduğu radikal fikirleri daha cazip kılmıştır. Fakat Müslü- man Kardeşler mensuplarının büyük bir bölümü nihayetinde Hudeybi’nin ılımlı görüşlerinin etkisinde yollarına devam etmede kara kılmışlardır. Bunun neticesi olarak hareket devrimci yaklaşımı bir tarafa bırakarak eğitim, sosyal faaliyetler ve siyasal katılım yoluyla toplumu dönüştürme çabası gütmeyi hedeflemiştir