ÇAĞDAŞ TÜRK ŞİİRİNDE SES ÖRNEKLERİ

Ses, modern Türk şairleri tarafından birçok maddi husus dikkate alınarak kullanılmıştır. Bu kullanım çoğu kere vezin, kafiye, redif gibi sesi birebir duyuran şiir terimleri ile yapıldığı gibi türkülerin, şeklin verdiği durakların, siyasi hususların, Osmanlı şiirinin, ağızların, şiir akımının özelliğinin, ağıtların, nidanın, amacın, zihnin biriktirdiklerinin ve hatıraların nahif etkisinin bünyeye sirayeti ile tonun şekillenmesi sonucu tını olarak da meydana gelebilmektedir. Bu ortaya çıkış ele alınan şiirlerde öteden beri kullanılagelen materyaller sonucu yapılabildiği ve şairin özel kullanımları sonucu kendini okuyucunun kulağına duyurabildiği gibi zihnindeki çağrışımları da harekete geçirdiği görülmektedir. Bu harekete geçiriş çocukluktan bu yana bireyin yaşantıları sonucu edindiği tecrübelerin zihninde yerleşmesi sonucu olduğu için devamlılığı olan sesi meydana getirmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Ses, çağdaş Türk şiiri, biçim, bellek

___

Akay, H. (2006). Şiir alametleri. İstanbul: 3F Yayınevi.
Akın, G. (2004). Kırmızı karanfil-1956-1971-toplu şiirler-I. (3. bs.). İstanbul: YKY.
Anday, M. C. (2008). Sözcükler-toplu şiirler. (2. bs.). İstanbul: Everest Yayınları.
Aydemir, M. (2014). Asaf Halet Çelebi’nin şiirinde geleneğin izleri. Teke Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 3/1, 218-239.
Bayazıt, E. (2009). Şiirler-sebep ey, risaleler, gelecek zaman risalesi. (5. bs.). İstanbul: İz Yayıncılık.
Beyatlı, Y. K. (2010). Edebiyata dair. (7. bs.). İstanbul: İstanbul Fetih Cemiyeti.
__________. (1999). Eski şiirin rüzgârıyle. (6. bs.). İstanbul: İstanbul Fetih Cemiyeti.
Bozkurt, F. (2004). Türkiye Türkçesi-Türkçe öğretiminde yeni bir yöntem. (3. bs.). İstanbul: Kapı Yayınları.
Çelebi, A. H. (2013). Bütün şiirleri. (6. bs.), İstanbul: YKY.
__________. (1998). Bütün yazıları. (Haz. Hakan Sayzek). İstanbul: YKY.
Çolak, V. (2001). “Şiirde biçimden yoksunluk”. E Dergisi, (33), 114.
Doğan, M. H. (2004). “Şiirde biçim üzerine”. Şiir sanatı. (Haz. Yaşar Nabi Nayır ve Salih Bolat). İstanbul: Varlık Yayınları, 214-222.
Dolar, M. (2013). Sahibinin sesi/ psikanaliz ve ses. İstanbul: Metis Yayınları.
Ediskun, H. (2004). Türk dilbilgisi-sesbilgisi-biçimbilgisi-cümlebilgisi. (9. bs.). İstanbul: Remzi Kitabevi.
Elçin, Ş. (2016). Halk edebiyatına giriş. (14. bs.). Ankara: Akçağ Yayınları.
Erbay, E. (2003). Yenileşme Dönemi Türk edebiyatında aruz arayışları. Erzurum: Aktif Yayınları.
Eyüboğlu, B. R. (2017). Dol karabakır dol-bütün şiirleri. (18. bs.). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Gencan, T. N. (2001). Dilbilgisi. Ankara: Ayraç Yayınevi.
Günersel, T. (1999). Zaman denen oyuncak-mozaik-şiirler. İstanbul: Om Yayınevi.
Haksal, A. H. (2007). Necip Fazıl Kısakürek büyük doğu ırmağı. İstanbul: İnsan Yayınları.
İlhan, A. (2002). Yağmur kaçağı. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Karataş, T. (2007). Ansiklopedik edebiyat terimleri sözlüğü. (3. bs.). Ankara: Akçağ Yayınları.
Kısakürek, N. F. (1991). Çile. (17.bs.). İstanbul: Büyük Doğu Yayınları.
Müldür, L. (2011). Anemon-toplu şiirler (1988-1998). (3. bs.). İstanbul: YKY.
Necatigil, B. (2000). Şiirler-1948-1972- bütün yapıtları. (3. bs.). İstanbul: YKY.
Ran, N. H. (2012). Bütün şiirleri. (8. bs.). İstanbul: YKY.
Sözer, V. (2012). Müzik terimleri sözlüğü. İstanbul: Remzi Kitabevi.
TRT Müzik Dairesi Başkanlığı (2000a). Türk halk müziği sözlü eserler antolojisi-1. Ankara: TRT Müzik Dairesi Yayınları. ________ (2000b). Türk halk müziği sözlü eserler antolojisi-2. Ankara: TRT Müzik Dairesi Yayınları. ________ (2002). Türk halk müziği sözlü eserler antolojisi-3-uzun havalar. Ankara: TRT Müzik Dairesi Yayınları.
Türinay, N. (1996). Kültür dil ve sanata dair. Ankara: Akçağ Yayınları.
Uçan, H. (2005). “Tasavvufun değiştirici yönü, Necip Fazıl ve ehl-i sünnet anlayışı”. Hece, (97), 140-145.