Konjenital koanal atrezi, posterior nazal açıklığın tek taraflı veya bilateral olarak kapalı olduğu nadir bir üst hava yolu obstrüksiyonudur. Tek taraflı vakalar burun tıkanıklığı ve akıntı gibi spesifik olmayan şikayetlerle geç dönemde tespit edilirken, bilateral vakalarda ise yenidoğanlar mecburi nazal solunum yaptıklarından acilen cerrahi tedavi yapılması gereklidir. Bu çalışmada kliniğimizde Ocak 2010 ile Şubat 2013 tarihleri arasında konjenital koanal atrezi nedeniyle transnazal endoskopik cerrahi yapılan hastalar retrospektif olarak tarandı. Hastaların bir kısmına postoperatif stent uygulandı. Klinik bulgular ve postoperatif takip sonuçları incelenerek, endoskopik koanal atrezi cerrahisinde başarıyı etkileyen prognostik faktörler güncel literatür bilgileri eşliğinde ele alındı. Transnazal endoskopik koanaplasti tekniği güvenli, daha az morbid ve yüksek başarılı sonuçlar elde edilebilen bir cerrahidir. Ancak cerrahi sonrası uzun dönemde restenoz halen sık görülen bir komplikasyondur. Bu konuda daha kapsamlı ve çok hastayı içeren çift kör çalışmaların yapılması gereklidir.

Congenital choanal atresia is a rare upper airway obstruction characterized by unilateral or bilateral blockage of posterior nasal apertura. Unilateral cases are diagnosed late with nonspecific symptoms such as nasal obstruction and rhinorrhea. However in bilateral cases an im-mediate surgery is mandatory since neonates are solely nasal breathers. In this study the data of patients who underwent transnasal endoscop-ic surgery for congenital choanal atresia in otolaryngology department between January 2010 and February 2013 were retrospectively evalu-ated. In certain patients a postoperative stent was applied. Subsequently, the clinical findings and postoperative results of these patients were assessed. The prognostic factors which affect the success rate of endoscopic choanal surgery were discussed in the highlights of previous articles. Transnasal endoscopic choanaplasty technique is a safe and less morbid procedure with high rate of surgical success. However restenosis is still a common complication observed after a period of follow-up. We concluded that more comprehensive and double-blinded researches with more patients are required to elucidate this clinical disease.