‹zmir-Ankara-Erzincan kenet kufla¤›n›n (‹AEKK) Ankara kesimi, iki grup s›k›flma yap›s› ile karakterize edilir. Bunlar yükselmeye ba¤l› k›vr›mlar-tek kanatl› k›vr›mlar ile güneye bakan yay-önü k›vr›ml›-bindirimli ters fay kufla¤›d›r (AKBTFK). Ankara bölgesinde çeflitli deformasyon evrelerinin ve ilgili yap›lar›n en iyi korundu¤u ve yüzeyledi¤i yerlerden birisi Edige (Elmada¤) ve çevresidir. Edige, Ankara ‹lin’in 48 km do¤u-güneydo¤usunda yeral›r. Ankara yayönü k›vr›ml›-bindirimli ters fay kufla¤› içinde yer alan ve eski tektonik dönemin en son faz› ile (Ankara da¤ oluflum evresi) deformasyon geçirmifl olan engenç eski tektonik dönem birimi Edige formasyonudur. Edige formasyonu akarsu-göl ortam ürünü sedimanter bir istifle karakterize edilir. Zengin memeli fosil içeri¤ine göre Turoliyen (MN 11) (Geç Tortoniyen–Erken Pliyosen) yafll› olan formasyon taban çak›ltafl›, fleyil, marn ve killi kireçtafl› ardafl›m›yla temsil edilir. Edige formasyonu, normal faylanma ile karakterize edilen geniflleme türü tektonik rejimin denetiminde çökelmifltir ve çökelim s›ras›ndaki yerel geniflleme yönü yaklafl›k BKB–DGD dur. Daha sonra, bu ilk evre geniflleme rejimi, s›k›flma-daralma türü tektonik bir rejim ve bu rejim ile ilgili k›sa süreli deformasyon evreleriyle (örne¤in: k›vr›mlanma, küçük ve büyük aç›l› ters faylanma, do¤rultu at›ml› faylanma gibi) yer de¤ifltirmifltir. Bu deformasyon evreleri, bir taraftan Edige formasyonunun sedimantasyonunu kesintiye u¤ratm›fl, di¤er taraftan da formasyonu deforme etmifltir. Gerek katman kutuplar›n›n stereografik izdüflümleri, gerekse formasyon içinde ve formasyon kenar faylar› boyunca kay›d edilmifl olan fay aynas› verilerinin eskigerilim analizi, bu s›k›flma-daralma evresi s›ras›nda, en büyük s›k›flman›n KB–GD yönünde etkin oldu¤unu göstermifltir. Bu enson s›k›flma-daralma türü eski tektonik rejim, daha sonra do¤rultu at›ml› yeni bir tektonik rejim ile yer de¤ifltirmifltir. Bu de¤iflim, altta yeralan ve ayn› zamanda Edige formasyonunu da içeren ye¤ince deformasyon geçirmifl daha yafll› kaya topluluklar› ile üstte yer alan ve deformasyon geçirmemifl (hemen hemen yatay konumlu) Pliyo–Kuvaterner yafll› Edigekoru formasyonunu birbirinden ay›ran aç›l› uyumsuzluk ile kan›tlan›r. Do¤rultu at›ml› yeni tektonik rejim Geç Pliyosen’de bafllam›fl olup, yaklafl›k K–G yönde etkin olan bir s›k›flman›n neden oldu¤u aktif do¤rultu at›ml› faylanma denetiminde Geç Pliyosen’den günümüze sürmektedir. Bu durum, Balaban, Elmada¤ ve Küreda¤ fay zonlar›n›n kuzeydo¤u uzant›lar›n› oluflturan ve inceleme alan› içinde yer alan Elmada¤, K›l›çlar ve Hisarköy fay tak›mlar›yla belirginlik kazan›r. Çünkü, enson oluflan 5.2 (Mw) büyüklü¤ündeki 31 Temmuz 2005 Bala depremi Balaban fay zonundan kaynaklanm›fl olup, ayr›ca küçük deprem episant›rlar› Elmada¤, K›l›çlar ve Hisarköy fay tak›mlar› üzerinde yo¤unlaflarak, bu fay tak›mlar›n› oluflturan do¤rultu at›ml› fay segmentlerinden baz›lar›n›n etkin (aktif) oldu¤unu kan›tlam›flt›r.

The Ankara section of the İzmir-Ankara-Erzincan Suture Zone (IAESZ) is characterized by two major groups of contractional structures, namely the Ankara forced folds-monoclines and the southward-verging foreland fold-imbricate thrust to reverse fault zone (AFITFZ). In the Ankara region, one of the areas where the various phases of deformation and related structures are particularly well-preserved and exposed is the Edige (Elmadağ) area, 48 km east-southeast of the city of Ankara. The youngest palaeotectonic unit in the AFITFZ, and deformed in the last phase of the palaeotectonic period (the Ankara orogenic phase) is the Edige formation. It consists of a fluvio-lacustrine sedimentary sequence mainly comprising basal conglomerate, shale, marl and a clayey limestone alternation dated as Turolian (MN 11) (Late Tortonian-Early Pliocene), based on its rich mammalian fossil content. The Edige formation was deposited within an extensional tectonic regime characterized by an oblique-slip normal faulting, in which the localized extension prevailed in approximately WNW-ESE direction. This first phase of extension was later replaced by a contractional tectonic regime and related successive and short-term phases of deformation such as folding, thrust to reverse faulting and finally strike-slip faulting which interrupted sedimentation of the Edige formation and deformed it. Both the stereographic plots of poles to bedding planes and the palaeostress analyses of slip-plane data recorded in the Edige formation and along its margin-boundary faults indicate that maximum horizontal stress operated in NW-SE direction during the phase of contraction. Finally, this last contractional tectonic regime (Ankara Orogenic Phase) was replaced by a strike-slip neotectonic regime. This is evidenced by an angular unconformity, which separates the underlying intensely deformed older rock assemblages including also the Turolian Edige formation from the overlying undeformed (nearly flat-lying) Edigekoru formation of Plio-Quaternary age. The strike-slip neotectonic regime in the Edige area initiated in Late Pliocene, has continued since that time under the control of active strike-slip faulting caused by a horizontal approximately N-S compression. This is indicated by three sets of approximately N-S strike-slip faults, namely the Elmadağ, Kılıçlar and Hisarköy fault sets in the study area, which comprise northeastern continuations of the Elmadağ, Balaban and Küredağ strike-slip fault zones, their activity proved recently by both the 2005.07.31, Mw = 5.2 Bala earthquake, and local concentration of numerous small earthquakes epicentres along their northeastern extensions, i.e., along the Elmadağ, Kılıçlar and Hisarköy fault sets.